Door Andrew Osmond.
Liz en de blauwe vogel werd uitgebracht in Japan in april 2018, minder dan twee jaar later een stille stem🇧🇷 Het was een ideale film om twee groepen kijkers te verenigen; degenen die zich bewust werden van Naoko Yamada via een stille stemen degenen die van de serie hielden waar ze eerder bij betrokken was, zoals K-ON! en Geluid! euphonium🇧🇷
Deze kijkers overlappen elkaar sowieso, maar liz innovatief voelen en populistisch. Het vertelt zijn emotionele verhaal vaak zonder dat er woorden voor nodig zijn, maar zijn stille intensiteit wordt gezuurd door schattige momenten en scènes die het dagelijks leven vieren, dingen die ontbraken in stille stem🇧🇷 In tegenstelling tot die film, liz het is geen verhaal over schuld, maar over verlangen en verlangen, de implicaties van een tiener nodig hebben opgroeien, en over hoe twee vrienden buitengewoon hecht kunnen zijn terwijl ze op een cruciale manier met elkaar in strijd zijn.
Deze vrienden zijn meisjes, Mizore, die het gematigde gezichtspunt is, en Nozomi. Beiden zitten in de fanfare van de middelbare school en worden erkend als een van hun grootste talenten. Mizore speelt hobo en Nozomi fluit. Het huidige project van de band is een muziekstuk genaamd Liz en de blauwe vogel, wat een duet betreft waarbij de personages worden vertegenwoordigd door respectievelijk een hobo en een fluit. Het zou ideaal moeten zijn voor de twee meisjes, maar Mizore heeft problemen met het stuk, gekoppeld aan haar gevoelsleven.
Want Mizore houdt van Nozomi en moet het muziekstuk zien als een weerspiegeling van hun relatie. Mizore heeft haar gevoelens nooit bekend gemaakt aan haar vriendin, die haar behandelt met de zorg en genegenheid die Mizore waardeert. Maar nu zitten ze allebei in hun laatste schooljaar en hun toekomst is onzeker. Op een gegeven moment ziet Nozomi de brochure van Mizore over een muziekschool en zegt dat ze daar ook kan solliciteren. Maar meent ze dit of beseft ze wat dat voor haar vriend zou betekenen?
Meisjes zijn licht en schaduw. Nozomi is het populaire en opgewekte meisje, Mizore het stille en serieuze type, maar hun uitdrukkingen en donkere blikken suggereren een bodemloze put. Mizore heeft affiniteiten met een ander personage dat in hetzelfde jaar door Kyoto Animation werd geanimeerd lizViolette Evergarden.
lizDe eerste bijna woordeloze minuten geven een prachtig beeld van de relatie van de meisjes. Mizore wacht op een mistige ochtend buiten school op Nozomi, zichtbaar worstelend om tot rust te komen. Haar ogen fladderen, ze balt haar vuisten en trapt met haar voeten. Dan arriveert Nozomi glimlachend, haar paardenstaart deinend als een metronoom; ze is licht, volkomen op haar gemak.
De volgende paar minuten laten we de meisjes zien die door de school lopen, Mizore achter Nozomi hangend, uit de pas met haar idool op een manier die buitengewoon ontroerend is. Cartoonfans denken misschien aan de paddenstoelendans bij Disney Fantasie, met de kleine paddenstoel verleidelijk uit de tijd met zijn grotere tegenhangers. O liz sequentie wordt begeleid door een trapsgewijze piano van Kensuke Ushio, heel erg in lijn met die van hem stille stem werken.
Liz en de blauwe vogel is een van de vele anime-films uit de jaren 2010 waarin de romantische onzekerheden van meisjes centraal stonden. In 2015 was er de chronisch onderdrukte heldin van hymne van het hart, geschreven door Mari Okada. In hetzelfde jaar, een van de excentrieke meisjes van Shunji Iwai De zaak van Hana en Alice ze is doodsbang dat ze haar ex-vriend iets vreselijks heeft aangedaan. Een jaar eerder, Ghibli’s Toen Marnie daar was het was gebaseerd op een Brits boek; is een ander verhaal van een rustig, gereserveerd meisje dat verliefd wordt op haar extraverte, giechelende soulmate.
zoals bij marnieenkele kijkers van liz zal woedend zijn dat de hoofdrolspeler – in dit geval Mizore – niet expliciet als homo wordt bevestigd. Dit probleem is veel breder dan liz🇧🇷 er waren soortgelijke argumenten over de anime-film A-Ko-project drie tientallen jaren rug. de première Geluid! euphonium roman, die de “wereld” creëerde waar liz is ingesteld, was even vrijblijvend. “Concertbands waren een speciale plaats”, schreef auteur Ayano Takeda op de voorpagina’s.
“De verhouding tussen meisjes en jongens was meestal rond de negen op één, maar strikt genomen was het vaak nog schever dan dat. Het was dus niet ongebruikelijk dat meisjes uiteindelijk iemand van hun eigen geslacht verafgoodden. De objecten van zulke hartstochtelijke blikken – blikken die te vurig waren om geïnterpreteerd te worden als simpele afgunst – hadden de neiging pure vrouwelijkheid uit te stralen of een jongensachtige stijl te bezitten.”
Op het scherm weegt de kracht van Mizore’s angstige blik echter veel zwaarder dan het commentaar van Takeda, dat toch door Kyoto Animation werd geschrapt. De studio nam voor het eerst de boeken van Takeda op in een tv-serie uit 2015, ook wel genoemd Geluid! euphonium, geregisseerd door Yamada en Tatsuya Ishihara. Tonaal is de serie veel anders dan liz🇧🇷 Het gaat over dezelfde muziekclub, maar belicht andere personages – Mizore en Nozomi zijn nauwelijks te zien in het eerste seizoen. De serie is conventioneel (maar uitstekend) entertainment, een mix van komedie en drama zonder de intensiteit daarvan liz pakken van stille stem… hoewel de serie ook heeft een suggestieve band tussen twee meisjes.
Een seconde Geluid! euphonium Het seizoen volgde in 2016, waar Mizore en Nozomi op de juiste manier werden geïntroduceerd, hoewel het nog steeds slechts ondersteunende personages waren. Beide seizoenen werden verfilmd (2016 en 2017), gevolgd door een filmisch vervolg in 2019, ondertiteld Onze belofte: een nieuwe dag🇧🇷
Niettemin, liz onderscheidt zich doelbewust van de rest van de franchise. Je kunt het vergelijken met de anime-film uit 1979 Cagliostro-kasteel🇧🇷 maakte deel uit van de oneindigheid Wolvin franchise, maar het was een heel apart merk versie van Wolvin, geromantiseerd door regisseur Hayao Miyazaki. Binnen lizde hoofdpersonen Geluid! euphonium de series zelf zijn teruggebracht tot kleine onderdelen; Zo worden heldin uit de serie Kumiko en haar soulmate Reina door een raam gezien terwijl ze samen aan het oefenen zijn.
Maar zoals eerder opgemerkt, liz het heeft ook schattige intermezzo’s waarin andere meisjes in de band worden getoond die praten over alledaagse details. Behalve dat ze de film belichten, zorgen deze momenten voor een brug tussen liz en de vorige serie van Kyoto Animation, inclusief Geluid! euphonium op zich. Dan zijn er de “verhaal-in-een-verhaal”-scènes van de film, waarin Mizore een prentenboekversie voorleest van Liz en de blauwe vogel🇧🇷 Deze scènes zijn geschilderd in heldere sprookjesachtige kleuren, die doen denken aan het oude Meesterwerk van het Wereldtheater anime-series zoals Anna van Green Gables In de jaren 70. Het verhaal zelf lijkt simpel… hoewel een punt van liz is dat verschillende mensen, die het verhaal relateren aan hun eigen leven, het op totaal verschillende manieren kunnen lezen.
Andrew Osmond is de auteur van 100 animatiefilms🇧🇷 Liz en de blauwe vogel wordt in het VK uitgebracht door Anime Limited.