Sluit je ogen en je hoort de onvergetelijke stem van Alan Arkin in je oren, rommelend door de geweldige dialogen die hij de afgelopen decennia op het scherm heeft weten te brengen. Wat opmerkelijk is, is hoe de carrière van de acteur en regisseur, die op 29 juni 2023 is overleden, zoveel kan omvatten: grote komedie, groot drama en enkele iconische gemene rollen vermengd met zijn bijna frequente optredens met de Muppets.
Arkin heeft door de jaren heen consequent gewerkt, bijna als een uurwerk: van zijn ontsnappingsrol in Russen komen, Russen komen in 1966 ging het zeer zelden dat er een jaar voorbijging zonder een nieuw film- of televisieoptreden van hem. Hoe vaak is dit gebeurd? Het was meestal omdat hij het volgende jaar drie of vier rollen zou hebben. Zijn carrièrehoogtepunten zijn onder meer drie Academy Award-nominaties en één overwinning, zes Emmy- en één Tony-nominaties; belangrijker, die stemserieus, wijs en ironisch, het zal ons altijd bijblijven.
— Liz Shannon Miller
Roat, wacht tot het donker is (1967)
Wacht tot het donker is (Warner Bros.)
Hoewel de eerste jaren van Arkin’s carrière verschillende hoog aangeschreven films omvatten, was het zijn gemene beurt als crimineel die zijn drugs wilde stelen van een blinde en nietsvermoedende Audrey Hepburn die hem een naam maakte om te onthouden. Wat essentieel is voor zijn optreden, is het vermogen van Roat om te charmeren; iets dat hem op dit moment nog gevaarlijker maakt. — LS Miller
Kapitein John Yossarian, Vangst-22 (1970)
Vangst-22 (van het grootste belang)
Mike Nichols’ Worstelen 22 beschikt over een geweldige cast, maar Arkin is de spil als Yossarian, een uitgebrande bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog die gewoon weg wil van zijn uiterst gevaarlijke missie – alleen om te ontdekken dat er, dankzij de eigenaardigheden van de bureaucratie van het leger, geen ontsnappen. . Spelen met de grens tussen gezond verstand en waanzin is een veel voorkomend thema in het werk van Arkin, en het begon allemaal hier. — LS Miller
Luitenant Miles Praktijk, Kleine moorden (1971)
Kleine moorden (20th Century Fox)
Arkin speelt slechts een kleine rol in deze bewerking van Jules Feiffers veelgeprezen toneelstuk, want hij regisseerde ook de beklijvende zwarte komedie over een wereld die in chaos vervalt. Er is iets bijna apocalyptisch aan de manier waarop Arkin het New York City van de film afbeeldt, verteerd door ongebreideld geweld dat alleen maar escaleert naarmate de film vordert – iets wat ook belichaamd is in zijn filmtijd, als een losgeslagen detective die de stroom van onopgeloste moorden niet kan stoppen. vertegenwoordigen de desintegratie van de samenleving. — LS Miller
Sheldon Korpett, de schoonfamilie (1979)
De schoonfamilie (Warner Bros.)
Arkin werkt samen met een andere lieve zuurpruim, Peter Falk, voor deze klassieke spionagekomedie over een tandarts (Arkin) die betrokken raakt bij een internationale grap dankzij de toekomstige schoonvader van zijn zoon, een CIA-agent (Falk). Het is een film die opmerkelijk goed standhoudt dankzij de leidende cast, scherpe dialogen en af en toe dwaze komische momenten – waar Arkin zich volledig voor inzet. “Serpentijn!” — LS Miller
A. Peevy Peabody, De Raketbouwer (1991)
De Raketbouwer (Disney)
“Lovely curmudgeon” was een persona die Arkin kon spelen als een viool, en een cultfavoriet van Joe Johnston. De Raketbouwer toonde dit talent tot in de perfectie. Zoals de briljante monteur ontdekt die uitzoekt hoe hij zijn jonge protegé Cliff (Billy Campbell) moet jetpacken, voegt Arkin’s droge spraak essentiële humor toe aan Cliff’s vroege experimenten in Rocketeer, en de film geeft het personage een laatste beat waardoor je ernaar uitkijkt. een vervolg. — LS Miller
Source by rezal