Voor je ogen het was een van de meest verrassende games van 2021 en niet zomaar een goedkope gimmick. Interactie met een verhaal door gewoon met je ogen te knipperen was ongelooflijk nieuw, en GoodbyeWorld Games gebruikte deze invoermethode in zijn voordeel om een ontroerend (en hartverscheurend) verhaal intiem te vertellen. En hoewel het inventief was, is de PlayStation VR2-poort van de game de beste manier om het te spelen, omdat het de mechanica waarop het is gebouwd beter realiseert.
Dit komt gedeeltelijk doordat het vastleggen van knipogen in de andere versies van het spel niet altijd consistent is geweest, ondanks de inspanningen van GoodbyeWorld. De pc- en mobiele versies hebben behoorlijke verlichting nodig, en dat is niet altijd mogelijk. De zon gaat onder. Kamers zijn niet altijd goed verlicht. Buitencamera’s zijn geen magische stukjes technologie die altijd de juiste invoer kunnen interpreteren of zelfs vastleggen, en dit voorbehoud betekende dat Voor je ogen kon alleen ten volle worden genoten in specifieke scenario’s. Het was mogelijk om deze problemen te omzeilen door te spelen zonder camera, maar dat is niet wat de game verdient.
Als de camera in de PS VR2-headset is ingebouwd, is er veel minder kans op technische gekkigheid; het zal altijd in dezelfde positie staan met min of meer dezelfde verlichting. En deze verandering is belangrijk omdat het de unieke knipperende monteur in staat stelt centraal te staan. Het werkt bijna perfect binnen virtual reality en is blijkbaar gemaakt voor dat medium. Het is echter een beetje vreemd (en een kleine gemiste kans) dat het niet ten volle profiteert van de eye-tracking-mogelijkheden van de headset; dus zelfs als het knippert, moeten gebruikers het vizier nog steeds met hun hoofd richten.
De meeslepende kwaliteiten van VR helpen ook op weg. Voor je ogen brengt zijn verhaal over, want het gaat erom de wereld door de ogen van Benjamin te zien. Door je leven door te gaan en perfecter rond te kunnen kijken, plaats je de speler in zijn schoenen, en als je bedenkt hoeveel het verhaal over hun perspectief gaat, is deze verandering nog een andere manier om te bewijzen dat de game is ontworpen voor virtual reality.
Niet alles wordt echter altijd rond de speler weergegeven, aangezien alleen de belangrijke stukjes in een zwarte leegte verschijnen, wat betekent dat rondkijken niet altijd vruchtbaar is. Deze beperking is echter geen afleiding, maar iets dat spelers dwingt zich te concentreren op wat belangrijk is. Het is ook logisch, aangezien spelers die herinneringen gewoon herbeleven als etherische momentopnamen uit het verleden.
Dit ongelooflijke concept vormt nog steeds de kern van Voor je ogen. De natuurlijke uitvoeringen zijn sterk genoeg om de rauwe karaktermodellen goed te maken, en de metafoor van het laten springen van knipogen door de tijd is een opmerkelijk slimme manier om unieke gameplay-mechanica en verhalen te introduceren. Het komt allemaal prachtig samen en zorgt voor een emotioneel rijk verhaal dat zijn welkom niet te lang blijft duren. Deze aspecten zijn echter altijd fantastisch geweest en tonen aan dat de game geen VR nodig heeft om geweldig te zijn; het wordt alleen maar beter met VR. Het kan af en toe haperen omdat het soms de voortgang reset, soft-lock of geen trofee krijgt, maar dit zijn kleine ongemakken die gepaard gaan met het spelen van een van de meest uniek vertelde verhalen van de game op het medium waarop het het meest geschikt was. .
Openbaarmaking: de uitgever heeft ons een exemplaar van de PlayStation 5 verstrekt Voor je ogen bron. Gespeeld in versie 1.001.000.