Wil je meer metaal? Abonneer u op onze dagelijkse nieuwsbrief
Voer hieronder uw gegevens in om een dagelijkse update te krijgen met al onze koppen en om de The Orchard Metal-nieuwsbrief te ontvangen.
Het concept van progressie is niets nieuws voor metal; inderdaad, redelijkerwijs zou kunnen worden beweerd dat het genre gedeeltelijk is ontstaan uit de vorderingen van de progressieve rockbeweging van de jaren 70. In de daaropvolgende decennia van zijn ontwikkeling kostte de manier waarop metal ervoor koos om zijn evolutionaire methodologie uit te drukken enige tijd vrij unieke bochten, vooral met betrekking tot de meer extreme uitlopers die kort na de piek van de NWOBHM vorm begonnen te krijgen. Ongetwijfeld de belangrijkste West-Atlantische band die een minder conventionele benadering van muzikaliteit naar het opkomende thrash metal-subgenre brengt, is Quebec zelf. voivodedie al binnen een jaar de envelop verlegden metallicabaanbrekend debuut van vermoord ze allemaal de markt raken. Sindsdien zijn hun heldendaden een voortdurende oefening geweest in het uitdagen van de traditionele grenzen van sonische agressie, met als hoogtepunt 4 decennia van stilistische expansie die dit vooruitstrevende kwartet nu de cirkel rond heeft gemaakt met een aanstaande LP met opnieuw opgenomen materiaal genaamd Verhalen van Morgoth en een bijbehorende naam 40 jaar verhalen van Morgoth tour die op 16 mei 2023 het huis in Fort Lauderdale zou afbreken.
Eve’s uitstapje naar het buitengewone zou beginnen met een werkelijk buitenaards optreden van de openingsband en het in New York geboren avant-gardetrio. Keizerlijk zegevierend. Voor niet-ingewijden: deze groep experimenteert sinds het einde van de jaren 2000 met de stilistische randjes van black metal, waarbij ze een progressieve benadering hanteren die vergelijkbaar is met die van de headliners van de avond, maar het tot een veel extremer niveau brengen met een verscheidenheid aan jazz, ambient en noise. elementen die ongetwijfeld het begrip fusie herdefiniëren. De visuele presentatie was navenant theatraal en bizar, met ingewikkelde maskers en vloeiende gewaden als een buitenaards eerbetoon aan Stanley Kubrick’s Eyes Wide Shut. ander. dan geen gesproken terzijdes. Muzikaliteit was van een ander niveau, net als de technische vaardigheden van de drummer Kenny Grohowski, die alom bekend staat om zijn werk met talloze fusionbands, greep elke gelegenheid aan alsof hij van een andere planeet kwam. gitarist en frontman Zakaria Ezrin hij was ook niet traag met zijn instrument en vond unieke manieren om de menigte te betrekken terwijl hij zijn de facto stilzwijgen bewaarde, een opvallend moment was dat hij een fles champagne opende en deze rechtstreeks in de monden van verschillende toeschouwers op de eerste rij schonk. Zou nog steeds bassist/toetsenist zijn Steve Blanco die later de set zou afmaken door de eerder genoemde fles als slide voor zijn basgitaar te gebruiken tijdens een ambient-segment, terwijl zijn pantomime-achtige bewegingen en rituele poses het oergevoel van surrealisme van de voorstelling verder versterkten.
Headliner door 40-jarige veteranen en mannen van het moment voivode zou een beetje bekender blijken te zijn en door de cijfers, maar zeker niet minder impactvol. Zanger Denis “Slang” Belanger was een voortdurende bron van boeiende terzijdes en anekdotes tussen bijna elk nummer, herinnerend aan de geschiedenis van elk geselecteerd nummer vanaf de vormende jaren van de band tot het midden van de jaren 2000, en maakte een bijzonder goedaardige plons met een humoristische hervertelling van zijn toetreding tot de band in 1983, kort na het verlaten van school tot ongenoegen van zijn vader. Het persoonlijke optreden van dichtbij ging vergezeld van een laag en krachtig vocaal vertoon tijdens elk nummer dat een enorme mate van jeugdige uitbundigheid verraadde voor een man van nu achter in de vijftig, die werd begeleid door het geweldige drumspel van oprichter Michel “Fora” Langevinook gevaarlijk dicht bij de 60, maar klinkend tegen de 30. De relatief jongere gezichten van dit gitaarkwartet Daniel “Kauw” Mongrain en bassist Dominique “Rocky” Laroche waren niet minder indrukwekkend in hun goede uitvoeringen van materiaal voorafgaand aan hun intrede in de groep, hoewel beiden kozen voor een meer statische podiumpresentatie om ruimte te maken voor Slang de vrijheid om op het podium rond te lopen en je te voeden met de enthousiaste reacties van het publiek.
Hoewel het gegeven misschien contra-intuïtief lijkt voivodeMet de progressieve goede trouw van , kan de eindconclusie van deze kolossale voorstelling worden samengevat als een knaller uit het verleden. De reactie van het publiek was grotendeels een constant gebrul van goedkeuring, hoewel niemand anders dan verrast kon zijn door het enthousiasme van fans, jong en oud, terwijl ze luisterden naar old-school thrash klassiekers uit de jaren ’80 zoals “Thrashing Rage” en “Thrashing Rage”. Killing Technology”, nummers die zinspeelden op de karakteristieke niche van progressieve metal die sindsdien de standaard is geworden, maar meer in lijn waren met de tot nadenken stemmende mosh pit-beurs die metallica Het is megadeth brachten rond 1983-86 uit. Meer typische mixen van dissonante tonaliteit en genuanceerde ritmes zoals ‘Pre-Ignition’, ‘Nuage Fractal’ en ‘Fix My Heart’ uit het middentijdperk van dit kwartet zorgden echter voor een aantal even krachtige opvallende momenten voor dit auditieve retrospectief op het podium. Maar ironisch genoeg zou het meest lovende geschreeuw van het publiek te horen zijn in afwachting van de uitvoering van 2 inzendingen van het gelijknamige album uit 2003 op respectievelijk “Voivod” en “Rebel Robot” aan het einde van de set, al was het alleen maar om die reden. Jason Newsted hij voegde zich zelf bij de band op het podium en ging op in de rest van de band alsof hij de afgelopen 20 jaar bij de band was geweest en de afgelopen 10 jaar geen virtuele geest in de scene was geweest. afsluiting van een voorstelling die een lang vervlogen tijdperk markeerde, en waarvan we hopen dat het een nieuw begin zal inluiden voor alle betrokkenen.
