Aan het kijken De laatste van ons Tv-show is een zware baan. Ik heb het spel talloze keren gespeeld, anderen het zien spelen en YouTube-video’s gezien die elk aspect van het spel beschrijven – theorieën, zijverhalen, enz. zodat wanneer de show afwijkt van het bronmateriaal, ik ongeduldig word.
In aflevering 3 maken we kennis met Bill (gespeeld door de perfect gecaste Nick Offerman), een taaie overlever wiens cynisme zijn verlangen naar gezelschap heeft overtroffen.
Als Joel en Ellie Bill tegenkomen tijdens de wedstrijd, is de man een klootzak die bereid is om een van hen aan stukken te schieten bij het eerste teken van een infectie. Hij geeft geen s – en besteedt een groot deel van zijn schermtijd aan verbaal sparren met Ellie. “Ga je gang en neem al mijn eten,” zegt hij sarcastisch. “Zo te zien zou je wat eten kunnen missen,” antwoordt Ellie. “Luister, jij kleine p…,” roept hij uit terwijl hij met een machete op haar gezicht wijst.
Uiteindelijk nemen de spanningen af en Bill rijdt Joel door zijn regenachtige, modderige, onderdrukte buurt om een voertuig te vinden dat hem en Ellie naar de Fireflies zal brengen. Op een gegeven moment bespreekt Bill een liefdesrelatie met een partner die uiteindelijk uit elkaar viel. Over de relatie zegt hij niet veel. Na een reeks korte schermutselingen rent het trio een huis binnen en vindt de partner, Frank, hangend aan het plafond; hij pleegde zelfmoord nadat hij was gebeten door een van de geïnfecteerden. Bill snijdt hem boos af, duidelijk verrast door de vreselijke aanblik.
Even later vindt Joel een brief van Frank waarin de man beschrijft hoeveel hij Bill haat. Hij rende zelfs weg omdat hij de houding van Bill niet kon uitstaan. Als Joel de brief aan Bill laat zien, mompelt hij: “F-ing idiot”, en gooit het stuk papier weg. Het paar had duidelijk een romantische relatie, maar die eindigde vanwege Bill’s paranoia – een triest commentaar op de toestand van deze dystopische samenleving.
De iteratie van HBO onderzoekt deze relatie verder, maar brengt een aantal intrigerende veranderingen aan. Ik ben helemaal voor een goede karakterontwikkeling, en ik ben altijd nieuwsgierig geweest om te zien wat er is gebeurd met het paar door sterren gekruiste minnaars. In plaats van de beats van het spel te volgen, draait de serie om een vreedzaam leven, waarin het duo schildert, traint, geniet van romantische wandelingen door zonnige buurten en verse aardbeien plukt. Uiteindelijk wordt Frank ziek en besluit het paar nog een laatste maaltijd samen te delen – hebben ze na tien jaar nog steeds wijn? – voordat u zelfmoord pleegt. Het leven is tenslotte niet zo erg, tenzij je op zeer hoge leeftijd ziek wordt.
Joel ontmoet Bill alleen in een korte flashback, maar hij en Ellie ontmoeten het personage nooit tijdens de huidige verhaallijn. Ze vinden een brief van Bill gericht aan Joel, maar deze is heel anders dan die van Frank in het spel:
“Ik haatte de wereld en was blij toen iedereen stierf”, schrijft Bill. “Maar ik had het mis. Omdat er één persoon was die het redden waard was. Dat is wat ik deed: ik redde hem. En ik beschermde hem. Daarom zijn mannen zoals jij en ik hier: we hebben werk te doen. God helpe elke klootzak die zit ons in de weg.
Dit voelde als een vreemde afleiding, maar misschien komt dat omdat ik het spel zo vaak heb gespeeld. Het zou interessanter zijn geweest als de showrunners bij het spel waren gebleven en hadden onthuld hoe de relatie tussen Bill en Frank evolueerde en uiteindelijk verslechterde als gevolg van Bill’s koppigheid. Stel je voor dat je ziet hoe Bill en Frank een relatie beginnen, een tijdje in harmonie samenleven en uiteindelijk uit elkaar gaan en hun eigen weg gaan na een paar toevallige ontmoetingen waardoor Bill zijn strategie heroverweegt. Dus als Joel en Ellie arriveren, vinden ze Bill verbitterd en alleen. Later ontdekken ze dat Frank in een huis hangt met bijtwonden over zijn hele lichaam – deprimerend, zeker, maar dat past niet meer bij De laatste van ons?
Dat is het probleem met weggaan uit het perspectief van Joel. We krijgen onnodige details ten koste van spannende spelmomenten – wat, geen metrogevechten? Na meer dan drie uur hebben we verrassend weinig actie en/of geïnfecteerde sequenties gehad. Verdorie, Joel en Ellie zijn nog steeds geen andere groep mensen tegengekomen of besmet, ondanks dat ze al geruime tijd door Boston dwalen. De wereld lijkt verrassend beschaafd.
De laatste van ons De tv-serie voelt meer aan als een drama onderbroken door een paar korte horrormomenten dan als een horror-/survivor-verhaal onderbroken door momenten van karakterdrama.
Het is niet slecht, het is gewoon niet wat ik had verwacht. Er is hier veel goed materiaal.
Er is een grote scène in de derde aflevering waarin Joel beschrijft hoe de pandemie tot stand kwam. Zijn korte dialoog werkt beter dan die twee tergend saaie prologen in aflevering 1 en 2. We hebben geen 30 minuten durende reeks nodig van een naamloze dokter die ons vertelt dat de wereld naar de klote is als een kort schot van een neergestort vliegtuig hetzelfde kan zeggen. verhaal beknopter. Op een gegeven moment kijkt Joel vermoeid naar een greppel vol met menselijke resten. Wij begrijpen de essentie.
De laatste van ons De videogame werkt zo goed omdat het gaat over de relatie die ontstaat tussen Joel en Ellie tijdens hun wilde reis door een desolaat Amerika. Ze komen allerlei gekken tegen, vechten tegen vijanden, smeden voedsel in verlaten huizen, dwalen door lege scholen en winkelcentra, en vangen een glimp op van de wereld zoals die was voordat de schijt aan de fan sloeg. Elke ervaring brengt ze dichter bij elkaar, wat de weg vrijmaakt voor de controversiële conclusie..
Wanneer Joel in het spel Bill tegen het lijf loopt, ziet hij een onheilspellende weerspiegeling van zichzelf en beseft hij hoe graag hij geen leven van eenzaamheid wil. Relaties zijn cruciaal om te overleven, een belangrijke opstap op je reis.
Na het ontdekken van Bill’s lot in de show, lijkt het er niet op dat Joel een groter verlangen zou hebben om Ellie te dumpen, een kleine verlaten wijk aan de rand van Boston te zoeken en de komende tien jaar dik te worden van wijn en vlees? Waarom repareer je Bill’s omheining niet en ga je op zijn terrein wonen? Verdorie, nodig de Fireflies uit voor een barbecue! Bill en Frank overleven ondanks Franks onvermogen om een pistool af te vuren. Joel zou toch zeker een leven voor zichzelf kunnen opbouwen in dit kleine stadje.
De laatste van ons het spel is donker, somber en meedogenloos deprimerend. Tot nu toe is deze serie erg somber, maar er is genoeg zonneschijn voor een wereld die zogenaamd in wanhoop is verzonken.
Slachtafval:
Ellie vindt een doos met tampons in een geheime kamer, een kleine maar interessante klop. Dit soort details moeten worden toegevoegd Levende doden, waar Tylenol meestal het enige is dat de helden lijken te missen. Ik heb dit keer op keer gezegd, maar deze dystopische tv-programma’s moeten zich richten op alledaagse zaken – contacten zoeken voor iemand die ze niet kunnen zien, eten zoeken, schoenen zoeken, enz. op een lijst met dingen die je kunt doen in een zombie-/schimmel-apocalyps.
Ik hield van Ellie’s reactie toen ze voor het eerst in een vrachtwagen zat – Joel moet uitleggen wat de veiligheidsgordel doet. Ze is ook geamuseerd door het zien van een vliegtuig. “Je moet naar de hemel gaan”, zegt ze. “Het leek toen niet zo bijzonder”, antwoordt hij. Ah, de dingen die we als vanzelfsprekend beschouwen.
De openingsdelen met Bill waren fantastisch. Hij gaat naar de winkel, haalt voorraden op en brengt een rustige nacht alleen door. Het is vreemd dat niemand ooit voor je nek gaat, maar ik veronderstel dat daar de opschorting van ongeloof begint.
Bill beëindigt zijn brief door tegen Joel te zeggen dat hij moet doen wat hij kan om Tess te beschermen. We krijgen een uitwisseling tussen Joel en Ellie rechtstreeks uit het spel: “Noem Tess nooit meer”, zegt hij. “Ooit.” Deze beat vond plaats onmiddellijk na de dood van Tess in het spel, waardoor Bill’s subplot cruciaal was voor de groei van Joel. In de show mompelt hij over Tess na het lezen van Bill’s brief – dus hoorde hij echt niet wat Bill zei?
Ligt het aan mij, of lijkt Ellie meer verwaand in de show? Voor het grootste deel doet Bella Ramsey uitstekend werk met de dialoog van Ellie. Toch gedraagt ze zich veel als een brutale tiener. In het spel is Ellie stoer en altijd op zoek naar ruzie. Als Bill haar aan een pijp vastbindt, maakt ze zich los, slaat hem over zijn hoofd en scheldt hem verbaal uit. Het tv-programma Ellie vertoont niet dezelfde taaiheid, maar dat zou in toekomstige afleveringen kunnen veranderen. Ze kreeg niet bepaald veel kansen om te rocken.
Fans van de game zullen dol zijn op de toevoeging van knutselen in deze aflevering. Joel gaat naar de garage van Bill en vindt de benodigde items om een auto-accu te bouwen. We hebben zelfs een foto gemaakt van een werktafel – een leuke knipoog naar de talloze uren die zijn besteed aan het schoonmaken, upgraden of aanpassen van wapens.
Die flashbackscène met Joel, Tess, Bill en Frank was raar. Iedereen is heel kalm, cool en beheerst. Slechts twee koppels genieten van een heerlijke zondagse brunch in de middagzon. Joel’s kleren zijn schoon en verwend; Tess’ haar is geborsteld. Ze eten biefstuk uit liefde voor crêpes en drinken wijn! Waarom laat u Joel niet genieten van zijn eerste heerlijke maaltijd in jaren? Of schreeuwen om te verblijven in dit afgelegen paradijs? Wie zou dit bescheiden onderkomen vol voorraden en genoeg vuurkracht willen verlaten om Fort Knox neer te halen? Ik heb niet zoveel wapens gezien sinds die klootzak inbrak in de kelder van Burt en Heather trillingen.
Vanuit een acteerstandpunt waren Offerman en Murray Bartlett geweldig in hun respectievelijke rollen. Je ziet de liefde en het respect tussen hen, en er is veel chemie over. Vooral Offerman gedraagt zich gedurende een groot deel van de aflevering precies zoals zijn tegenhanger in de videogame, maar krijgt helaas niet de kans om op dezelfde substantie te kauwen.
Ik ben benieuwd hoe mensen die de game niet hebben gespeeld, over deze show denken. Een man met wie ik werk, overweegt een meer gepolijste vorm Levende doden en vind het fascinerend. Toen hem werd gevraagd naar Joel en Ellie, haalde hij gewoon zijn schouders op. Het is nog vroeg in het seizoen, maar we hebben nog niet veel geleerd over een van deze personages. In plaats daarvan beweegt de show zich voortdurend van hen af en richt zich meer op perifere personages dan op de hoofdsterren. Op een gegeven moment zal een fan de show bewerken om het standpunt van Joel te volgen en het teveel te verminderen.
De komende week lijkt alles weer op de rails te krijgen. Er is een scène waarin Joel en Ellie een vreemdeling ontmoeten die om hulp smeekt. Spelers weten waar dat deel naartoe gaat. Hopelijk ontketenen de showrunners eindelijk de weerbarstige horror en gruizig geweld dat ons in de eerste plaats naar de game trok.