Toch is er Holland, die, net als frequente co-ster Seyfried, veel emotie en moeite in de rol brengt. Ik kan niet al te specifiek zijn over wat hij doet of waarom hij het doet, maar er zijn glimpen van een werkelijk geweldige acteur in hem. Hij brengt lichtheid en vreugde met dezelfde vastberadenheid over terwijl hij momenten van onvoorstelbare emotionele verwoesting maakt. Het probleem, ben ik bang, is de keuze van projecten. Misschien is het spelen van een meedogenloos zwaargewichtrol als Danny Sullivan een welkome opluchting en uitdaging vergeleken met de sleur van het spelen van Marvel’s Spider-Man. Maar er zijn niet veel verschillen tussen deze onophoudelijk duistere verkenning van psychische aandoeningen en, laten we zeggen, ‘Precious’. Beide bevatten geweldige uitvoeringen, pijn en tot op zekere hoogte een gevoel van realisme, maar geen van beide overschrijdt de grenzen van de artistieke verbeelding. En, eerlijk gezegd, beide zijn eindeloos duister, dus als ze erop staan hoopvol sprookjesstof over het hele verhaal te strooien, wordt het publiek beroofd van de eerlijkheid van het verhaal. (HBO’s “Barry” daarentegen is een hilarisch fantastische verkenning van trauma en PTSD met afleveringen van 30 minuten; hetzelfde geldt voor FX’s “You’re the Worst”, tot op heden het tv-programma dat het meest populair is geworden. komt dicht bij het uitbeelden van mijn eigen ernstige depressie en angst.) Tegen de tijd dat ‘The Crowded Room’ Raymond Burr-tijdperk ‘Perry Mason’-rechtszaalachtige trucs begon uit te halen, was ik ongelooflijk geïrriteerd dat iemand zou denken dat dit een redelijke manier was om te beschrijven hoe geesteszieke mensen worden behandeld door het Amerikaanse strafrechtsysteem.
Ergens op de achtergrond van dit tragische verhaal van een jonge man die worstelt met zijn geestelijke gezondheid, zit een goed, universeel verhaal over hoe het niet-bestaande sociale vangnet van dit land consequent en spectaculair faalt bij kwetsbare groepen: kinderen, geesteszieken, mishandelde partners. , mensen. van kleur. Maar als je dat verhaal probeert te vertellen met dialogen die dat wel zijn Nooit uitgelegd, en duiken in de New Yorkse B-roll uit de late jaren 70 die eruitziet alsof hij is opgenomen met een heel andere camera dan die van de acteurs, en een smorgasbord van Hollywood-clichés over geestelijke gezondheid toevoegen, dat lukt niet. Bewustzijn creëren en een bericht sturen is prima. De kwaliteit van het artwork dat u in het proces gebruikt, is ook belangrijk.
Het hele seizoen werd getoond ter beoordeling. De eerste drie afleveringen van “The Crowded Room” zijn op 9 juni beschikbaar op Apple TV+.