Hallo allemaal, en welkom terug bij Wrong Every Time. Vandaag kijk ik ernaar uit om terug te gaan naar het absurde drama van Spy x Family, dat ons onlangs zegende met zijn grappigste aflevering tot nu toe. Anya’s high-stakes volleybalspel was een symfonie van speelse animatie en buitensporige grappen, die de uitstekende komische onderbouwing van de manga naar een hoger niveau tillen met weelderige visuele verfraaiingen bij elke draai. Het was slim in zijn streven naar humor, zowel op subtiele als voor de hand liggende manieren; soms kwam er een grap tevoorschijn door simpelweg de camera op Bill Watkins te richten, en soms kwam het uit de weelderige anticlimax die werd uitgevoerd door een verbazingwekkende power-up-animatie die leidde tot een super misvormd gezicht.
De aflevering was zo grappig dat het me niet eens kon schelen dat het zo was enkel en alleen grappig, geen noemenswaardig familiedrama. Ik heb vaak moeite om interesse te behouden in pure grapkomedies en heb de neiging om een sympathiek menselijk element te eisen als aanvulling op de aantrekkingskracht van een op komedie gerichte productie. Gedurende twintig minuten waanzin bleek de laatste aflevering van Spy x Family de uitzondering op die regel te zijn, en als dit een teken is dat Tatsuya Endo meer vertrouwen in zijn schrijven krijgt, kan ik me alleen maar voorstellen wat voor waanzin er gaat komen. Laten we meteen teruggaan naar Spy x Family!
aflevering 11
“STELLA.” Het is moeilijk voor te stellen dat Anya Stellas krijgt voor haar academische prestatie, dus misschien wordt het tijd om aardig te zijn tegen haar klasgenoten.
We openen voor een ongewoon obscure compositie, met de “camera” net achter het stromende water in de gootsteen geplaatst, waardoor het bijna onmogelijk is om Loid door de waas te zien. Deze opening creëert een natuurlijk gevoel van mysterie en anticipatie, waardoor het publiek zich meer op de hoogte voelt van Anya’s gevoelens als we kijken hoe ze naar Bondman kijkt.
Die aan Bondman ontleende intensiteit wordt vervolgens op amusante wijze omgeleid naar de gevoelens van Loid terwijl hij zich verdiept in Anya’s laatste mislukte test. Nog een van de zelfverzekerde, stille juxtapositie-gags van deze show, die de kloof benadrukt tussen de melodramatische stijlen van Bondmans spionagedrama en de echte inhoud van Loid’s “hoge intensiteit” spionagemissie.
De grap wordt luider naarmate Loid meer mislukte rollen doorloopt, een personage dat roept: “Nee, Bondman, dat kan niet mogelijk zijn!” op de achtergrond
Dan zijn er de grappen die zijn opgebouwd uit de eenvoudigste basisprincipes van animatie, zoals “Anya is klein en gremlin-achtig, het is echt grappig om haar te animeren terwijl ze onhandig probeert weg te komen van Loid”
Yor prijst Anya voor de enige test waar ze enigszins succesvol in was, de wiskundetest, waarop Anya antwoordt “hij heeft nog twee achtste van zijn kogels over”. De boodschap is duidelijk: Loid moet manieren vinden om Anya’s echte interesses op te nemen in haar andere vakgebieden.
Loid ziet dit onmiddellijk en het strekt hem tot eer dat hij eigenlijk een Bondman-referentie bedenkt om haar te helpen een spreekwoord te onthouden. Zowel een stille grap als een erkenning van Loid’s vooruitgang als vader: hij is oprecht betrokken bij de dingen die Anya interessant vindt, maar het is duidelijk dat hij ze aanvalt met zijn Twilight-nauwkeurigheid, wat betekent dat hij al referenties naar onduidelijkheden van elke aflevering van de serie. lijfeigene cartoon
Anya is er zeker van dat ze hogere scores kan halen door uit te zoeken wie ze moet bedriegen, maar Loids bedenking over hoe bedrog wrok kan veroorzaken bij haar klasgenoten maakt haar bang. Ik heb diepe sympathie voor Anya; normaal gesproken zou je dit niveau van sociaal bewustzijn en angst over hoe je gezien zult worden pas moeten ontwikkelen als je ouder bent, maar Anya’s krachten maken het haar onmogelijk om na te denken over hoe anderen haar beoordelen
“Er is een koerswijziging nodig. Er zijn manieren om Stellas te verdienen buiten de academische wereld.” Loid is zo gegroeid dit seizoen! Een paar afleveringen geleden had hij het advies van Yor nodig om zijn methoden af te zwakken, maar nu let hij alleen op Anya’s comfort en interesseniveau.
Verdomme, de fysieke komedie van deze show is goed. We horen een soort van “omgekeerde anticlimax”-grap wanneer Anya over een paard met bogen ter grootte van een kind probeert te springen, om vervolgens helemaal stront te eten. De impact van de landing wordt onbeduidend en komisch weergegeven voor een korte snit naar een schot op middellange afstand, maar dan zoomen we in op Anya’s gezicht voor haar betraande reactie, alsof ze meer reageert op de vernedering van de reeks schoten dan op de pijn van De verwonding
En zoals altijd is “Anya’s gezicht maar de helft van het frame omdat Anya klein is” een constante.
Loid is onder de indruk van Anya’s toewijding aan de zaak en stelt voor om de volgende dag een uitstapje te maken.
Blijkbaar kun je ook Stellas verdienen via een taakstraf, wat eerlijk gezegd een enorme maas in de wet lijkt.
“Zelfs als ze geen Stella verdient, zal Anya er baat bij hebben als ze leert hoe belangrijk dienstverlening aan de gemeenschap is.” Hij begint als een echte vader voor haar te denken zonder het te beseffen.
Helaas blijkt Anya verschrikkelijk te zijn in elke taak, en het ziekenhuis stuurt ze weg. We zijn op gepaste wijze overgeschakeld naar de langste opname van de aflevering tot nu toe, waarbij we Anya van zo ver mogelijk afstand afbeelden om te benadrukken hoe klein ze zich voelt nadat ze Loid in de steek heeft gelaten.
We volgen kort een jonge jongen genaamd Ken, die al snel in het zwembad voor fysiotherapie valt. In haar angst gaan haar gedachten naar Anya!
Naarmate we Anya rechtstreeks volgen, verandert ook de richting, waarbij consistente close-ups en opnamen vanuit een lage hoek worden gemaakt die benadrukken hoe groot en imposant de wereld is vanuit Anya’s perspectief. Deze stijl culmineert in een ambitieus panning-shot, waarbij de relatief simplistische achtergronden van de biljartkamer een wilde beweging rond en onder Anya mogelijk maken terwijl ze naar de drenkeling duikt. Deze show maakt esthetische geslachtswisseling gemakkelijk; standaard de informatierijke mid-afstandsscènes die je van een sitcom verwacht, maar heeft het talent van de crew om een echte thriller of actieopstelling neer te zetten
Geweldige personage-animatie voor Anya om ook te zwemmen. Je kunt echt de inspanning voelen als haar kleine armpjes het water in duwen, snel naar voren slaan en dan moeizaam proberen het water achter zich aan te slepen.
En zo krijgt Anya haar eerstverdiende Stella!
Meer kleine grapjes van esthetisch contrast, terwijl we overgaan van deze uitbundig geanimeerde versie van Anya’s klasgenoten die in hun handen klappen, compleet met een toegevoegde dromerige postproductiegloed op hun handen, naar dit vlakke, ongewijzigde shot van Anya die met een verblindende glimlach glimlacht. je gezicht lijkt volledig te dissociëren
‘Hebben Anya’s krachten echt iemand geholpen?’ Een cruciaal moment voor Anya en Loid. Ze is eraan gewend zich geïsoleerd te voelen vanwege haar krachten, of ze op zijn best “stiekem” en “als vals spelen” te vinden. Maar deze keer was ze in staat om haar krachten te gebruiken voor onbetwistbaar goed, lof en trots te verdienen van iedereen die om haar gaf. Deze Stella staat voor de bewering dat Anya’s krachten absoluut lovenswaardig kunnen zijn naast Anya zelf.
Later ontmoet Loid zijn trainer in een trein. Handler suggereert hetzelfde idee dat Loid zelf eerder had, over het gebruik van bureauleden om heroïsche gebeurtenissen te vervalsen, maar Loid beweert dat een dergelijke strategie te riskant zou zijn. Op dit moment neem ik aan dat Loid ook de drang voelt om Anya echt haar eigen sterren te laten verdienen.
Voor de tweede keer in deze aflevering krijgen we een hint dat Desmond binnenkort een stap zet. Deze hele show vond plaats in een tijd van relatieve vrede tussen hun twee naties, dus ik ben geïnteresseerd om te zien hoe de dynamiek zou kunnen veranderen als open oorlogvoering waarschijnlijk lijkt.
Zelfs op totaal incidentele momenten, zoals Becky die uit haar auto stapt, is de karakteranimatie voor deze aflevering absurd genereus.
Ik waardeer Anya’s indrukken van de stemmen van Damian en Loid in hun grote fantasieën
In de klas beginnen enkele uitzonderlijk ongelukkig uitziende jongens Anya voor de gek te houden vanwege haar grote hoofd. Tatsuya Endo heeft echt talent voor het ontwerpen van lelijke kinderen.
In feite is Damiam degene die haar verdedigt, hoewel hij zijn klachten typisch als een dwaze belediging van de evaluatiemethoden van de school beschouwt in plaats van Anya oprecht te prijzen.
Als ik tijdens de lunch naar de kantine kijk, moet ik toegeven dat de consistente en enigszins vormeloze uniformen van deze school de CG-achtergrondpersonages goed maskeren.
“Beloningen zijn moeilijk.” Een grappige en verdrietige beat; Anya is zo gewend om te verwaarlozen dat ze niets kan bedenken wat ze wil.
Becky komt op het idee van een hond als beloning. En zo komen de wielen in beweging!
En onthult de laatste reeks enkele… wetenschappelijk verbeterde superdog? Oké, dat vermoed ik Zijn de familie Forger, ze konden geen normaal huisdier hebben
Het is gemaakt
Gefeliciteerd met je grote overwinning, Anya! Eerlijk gezegd betekenen haar paranormale krachten dat deze hele Stella-situatie een stuk soepeler kan verlopen dan verwacht, zolang ze zichzelf in de buurt van bijna-doodsituaties blijft bevinden. Afgezien van Stellas was dit een belangrijke episode in de ontwikkeling van zowel Anya als Loid, aangezien Anya leerde trots te zijn (misschien zelfs te trots) op haar unieke capaciteiten, terwijl Loid zijn volledige en onvoorwaardelijke toewijding toonde om Anya op te voeden als een dochter, niet als een dochter. een dochter. slechts een zoekaccessoire. De familie voelt zich echt zo op haar gemak nu de show meer externe bronnen van humoristische conflicten moet vinden, maar het is duidelijk dat Endo nog steeds vol ideeën zit en de productie lijkt steeds indrukwekkender te worden naarmate het vordert. Weer een ijzersterke binnenkomer in deze absurd uitgevoerde komedie!
Dit artikel was te geken mogelijk gemaakt door lezersondersteuning. Bedankt allemaal voor alles wat je doet.