Robert Cristian Jordan is een singer/songwriter die zijn oorsprong vindt in het gebied Dallas-Fort Worth in Texas. Jordan’s carrière is gevormd door zijn levenservaringen, waaronder adoptie als pasgeborene in particuliere pleeggezinnen, een alleenstaande ouder worden en het adopteren van 4 jongens uit het pleegzorgsysteem. Hij staat bekend om zijn onwankelbare pleidooi voor bewustzijn van geestelijke gezondheid, waarbij hij zijn muziek gebruikt om het woord te verspreiden over een kwestie die veel mensen niet graag bespreken.
Jordans muziek wordt sterk beïnvloed door zijn levensverhaal, dat vaak draait om thema’s als het overwinnen van tegenspoed en het overwinnen van de uitdagingen van het leven om als overwinnaar uit de bus te komen. Als artiest pakt hij deze onderwerpen aan met een unieke stijl die hij CINEMATIC POP heeft bedacht. De muziek van Jordan is bekend
vanwege hun vermogen om krachtige emoties op te roepen bij de luisteraar, aangezien hun teksten vaak focussen op diep persoonlijke ervaringen waar gemakkelijk mee te relateren is.
Tijdens zijn jeugd werd Jordan blootgesteld aan verschillende vormen van entertainment, waaronder muziektheater en film die zijn huidige stijl als songwriter zouden vormen. Deze vroege blootstelling aan kunst hielp de kloof te overbruggen tussen zijn ervaringen uit het echte leven en de kunst die hij maakt, wat resulteerde in diepgewortelde thema’s van hoop, liefde en persoonlijke groei in zijn muziek.
Robert Cristian Jordan aarzelt niet om zijn muziek te gebruiken als een platform om mensen bewust te maken van dringende maatschappelijke kwesties zoals psychische aandoeningen.
gezondheid, en hun bijdragen zijn niet onopgemerkt gebleven. Van haar vroege wortels met eetstoornissen en zelfontdekking tot haar huidige carrière als
De vruchtbare en succesvolle singer/songwriter, Jordan’s nalatenschap is er een van hoop en doorzettingsvermogen ondanks overweldigende obstakels.
Met “DAD GUY” levert Robert Cristian Jordan een volkslied voor alleenstaande vaders. Een goede hervertelling van Billie Eilish’s “Bad Guy”, hij transformeert het nummer
tot iets totaal anders. De zang heeft een rustige eerbied. De percussie gaat recht voor een tactiele gevoeligheid, van de prachtige wormachtige baslijn die
reflecteert op Billie’s origineel voor de vreemde melodie die in de lucht zweeft. Lyriek is het hart en de ziel van het hele stuk. Hij maakt er een punt van om je duizelig te maken
de energie danst door het nummer, waardoor de aanstekelijke popkwaliteit perfect intact blijft.
De gedempte, vervormde baslijn begint op precies de juiste toon. Vanaf het begin gaat hij in volledige beschermende modus en beschermt hij zijn kinderen tegen degenen die hen kwaad willen doen. Hij landt ongelooflijke stoten naar de buitenwereld op een manier die alleen een ouder kan begrijpen. De woorden bouwen op elkaar voort en dragen bij aan de
beeld van een toegewijde vader. Natuurlijk vertoont hij een vreemd gevoel voor humor, dat op precies de juiste momenten vernietigend blijkt te zijn. Tijd is alles,
en hij berijdt effectief de beat, met dezelfde mix van popmuziek en opgezwollen hiphop. De ritmes hebben een gestage puls terwijl ze halsoverkop in het rood duiken, waardoor het hele stuk van begin tot eind een grote mate van lichamelijkheid heeft, een absoluut genot om te aanschouwen.
“DAD GUY” presenteert het delicate evenwicht dat Robert Cristian Jordan heeft, grappig en feestelijk tegelijk. Met een achtergrond gevormd door adoptie, adoptie en alleenstaand ouderschap, vertelt Jordans muziek verhalen van hoop ondanks tegenspoed, en zijn niet-aflatende pleidooi voor bewustzijn over geestelijke gezondheid draagt alleen maar bij aan de diepte en kracht van zijn muziek.