ComingSoon hoofdredacteur Tyler Treese sprak Vogelhuisje Barcelona regisseurs en scenaristen Àlex en David Pastor over internationale verhalen en beelden met echte verkopen (lees meer interviews). De film wordt nu gestreamd op Netflix.
“Van de makers van het wereldwijde fenomeen Bird Box komt Bird Box Barcelona, een uitbreiding van de film die het publiek in 2018 in verrukking bracht”, luidt de officiële synopsis van de film. “Nadat een mysterieuze kracht de wereldbevolking heeft uitgeroeid, moet Sebastian zijn eigen overlevingstocht door de desolate straten van Barcelona navigeren. Terwijl hij ongemakkelijke allianties vormt met andere overlevenden en ze proberen de stad te ontvluchten, groeit een onverwachte en nog sinistere dreiging.
Tyler Treese: Alex, de originele Bird Box was een enorme hit voor Netflix. Hoe opwindend was het om dat universum uit te breiden, in plaats van een make-over te doen om dit heel andere perspectief te vertellen van wat een wereldwijd probleem is?
Alex pastoor: Nou, dat is wat ons echt aantrok in het project. Dit idee om een film te regisseren, die deel uitmaakte van een mozaïek van verhalen die ze meer gingen vertellen, was een wereldwijd verhaal. In plaats van een lineaire manier te hebben om het te vertellen en een direct vervolg of prequel op het origineel te maken, creëer je deze verschillende hoofdstukken, deze parallelle verhalen die zich in verschillende delen van de wereld kunnen afspelen. We dachten dat het iets was dat nog nooit eerder was gedaan en dat niet mogelijk zou zijn geweest vóór een wereldwijd platform als Netflix.
David, jullie hebben ook de film geschreven. Ik was benieuwd naar het creatieve proces. Kreeg je een soort franchisebijbel van wat je wel en niet kon, of kreeg je vrij spel? Hoe was het navigeren in dit proces?
David Herder: Ik denk dat wat ons als filmmakers aantrok in dit project, de vrijheid was die we hadden. Netflix wist gewoon dat ze een Bird Box-verhaal wilden dat zich afspeelt in Spanje, en dat verhaal moest natuurlijk de regels van het origineel respecteren en daarmee consistent zijn. Maar afgezien daarvan was het een van die situaties waarin [they said], “Ga weg, mensen. Verzin iets waar je enthousiast van wordt.” Zoals Alex al zei, als regisseurs wilden we niet alleen het origineel opnieuw maken of het publiek iets geven dat ze al hadden gezien. Het was dus aan ons om een manier te vinden om iets te leveren dat anders was en de Bird Box-mythe echt vanuit een heel ander perspectief te benaderen.
Alex, voor de geblinddoekte scènes, zijn de acteurs echt geblinddoekt? Ik zou het niet kunnen zeggen. Is het moeilijker om te doen alsof je blind bent?
Alex pastoor: Het hangt er vanaf. Het hangt van de acteurs af.
David Herder: En het hangt af van de scène.
Alex pastoor: Het hangt af van de scène. Er zijn scènes die te riskant zijn om geblinddoekt te worden uitgevoerd. Dat zijn ze dus niet. Dus soms kunnen ze zien… ze zijn een beetje transparant. Soms hebben ze zelfs gaten die je vervolgens met CGI patcht.
David Herder: Vooral voor het kleine meisje, weet je? Net als het kleine meisje zou het erg gevaarlijk zijn om haar op een plek te zetten waar ze zou kunnen vallen en in feite zelfmoord zou kunnen plegen. [Laugh]. Dus in die gevallen zouden we het de Teenage Mutant Ninja Turtle-blinddoek noemen, wat leek op een blinddoek met twee gaten in de stijl van de Teenage Mutant Ninja Turtles. En dan, met CGI, zouden we ze wissen.
Alex pastoor: Maar we hadden enkele acteurs die graag wat nauwkeuriger waren en weigerden transparante oogkleppen te hebben en wilden blind kunnen worden tijdens de scène, wat… wat de acteur ook helpt, we zitten in het spel,
David, voor elke rampenfilm zijn menselijke interacties belangrijk. Kun je spreken over het menselijke element van de film en wat interesseerde je aan deze dynamiek waarin ze op anderen moeten vertrouwen om te overleven, maar ook erg op hun hoede moeten zijn voor iedereen met wie ze omgaan?
David Herder: Ja, ik denk dat dit iets is dat we waarschijnlijk hebben geleerd tijdens de daadwerkelijke pandemie die we hebben meegemaakt. Deze balans tussen afhankelijk zijn van andere mensen, maar ook de angst voor anderen, de angst voor besmetting. Dat is iets waarvan ik denk dat we er, zolang we allemaal leven, erg aan dachten toen we de film regisseerden en toen we met de acteurs spraken over hun interacties. Dat was een heel belangrijk onderdeel van de film. Ik denk dat dit iets is waar mensen zich mee kunnen identificeren. [to]nu nog meer dan hoe het publiek deed in 2018 toen het origineel uitkwam.
Ik weet dat jij niet degene bent die deze beslissingen neemt, maar hoeveel potentieel zie je in Bird Box om een nog grotere franchise te worden? Het lijkt alsof er zoveel mogelijkheden zijn.
Alex pastoor: Natuurlijk. Ik zou graag zien wat iemand in Korea of Tokio met dit verhaal zou kunnen doen en nieuwe perspectieven zien. Ik denk dat dat zo krachtig en origineel is aan deze specifieke franchise. Dus ik ben erg opgewonden om achterover te leunen en te kijken hoe iemand uit een heel ander land dan wij, met een heel ander perspectief, het eens probeert en me wegblaast.
David Herder: Ik bedoel, we hebben Amerika gezien, we hebben Europa gezien. Ik denk dat we Azië moeten zien, weet je? Dat zou geweldig zijn. En in zekere zin doet het ons een beetje denken aan het boek over World War Z – niet de film, wat prima is, maar het originele boek over World War Z. Max Brooks had echt dit soort mozaïek van wat er gaande was in het hele wereld tijdens de zombie-uitbraak, weet je? Ik denk dat het iets heel cools kan zijn.