“The Last Wish” breidt de lijst met belachelijk getalenteerde ondersteunende acteurs uit de voor een Oscar genomineerde originele “Puss in Boots” uit 2011 uit. Naast Banderas en oude vriend en co-ster Salma Hayek Pinault zijn onder andere Florence Pugh, Olivia Colman, Ray Winstone, Da’Vine Joy Randolph en John Mulaney. Ze voegen een verrassende hoeveelheid inhoud toe aan wat een puur speelse onderneming had kunnen zijn.
Maar het is duidelijk dat de snelle humor en uitgebreide beelden de belangrijkste trekpleisters zijn van de film van regisseur Joel Crawford en co-regisseur Januel Mercado. De esthetiek van de film leunt misschien sterk op anime-invloeden, vooral tijdens de actiescènes, maar de levendige kleuren en rijke texturen zijn een genot. Van het mos dat groeit op een angstaanjagende bosreus tot de glanzende zachtheid van de snorharen van de kat die in de wind waait, “The Last Wish” biedt een scala aan indrukwekkende details. En het bevat vaak dramatische schaduwen en subtiele overvloeiingen om van verleden naar heden of van de ene scène naar de volgende over te gaan.
Het verhaal begint met een schijnbacchanalia (met vaten vol melk) die overtuigender is dan de openingsorgie in “Babylon”. De gelaarsde kat staat natuurlijk centraal, zingt naar hartenlust, feestend – maar uiteindelijk moet hij vluchten als hij beseft dat premiejager The Big Bad Wolf (Wagner Moura) achter hem aan zit, en hij is klaar voor de moord. leeft. (De snelle montage die de verschillende manieren waarop hij stierf onthult, is gevuld met geestig klein commentaar.) Ter informatie voor ouders en verzorgers van jonge kinderen: de grote boze wolf is in wezen Magere Hein. Hij is meedogenloos en angstaanjagend.
De gelaarsde kat doet alsof hij dood is en zoekt onderdak in een benauwd kattenparadijs dat wordt gerund door Randolphs lief liefhebbende Mama Luna. Kijken naar de eigenwijze, zelfvoldane kat die worstelt om zich te assimileren in een alledaagse wereld van droogvoer en gedeelde kattenbakken is hilarisch, en de hoeken van waaruit we zijn onwillige transformatie ervaren, brengen ons in zijn hoofd. Maar hier vindt de gelaarsde kat een onwaarschijnlijke bondgenoot: een smerige chihuahua met gekke ogen die zich voordoet als een kat omdat hij nergens anders heen kan. We leren hem kennen als Perrito, en hij wordt lief gespeeld door Harvey Guillen (“What We Do in the Shadows”). In een gestapelde stemmencast komt Guillens optreden naar voren als het onverwachte hoogtepunt. Perrito’s onverstoorbare onschuld en enthousiasme in het aangezicht van gevaar is aanstekelijk, maar hij bezorgt de film ook enkele van de meest diep emotionele momenten. Nogmaals, de donkere delen van “The Last Wish” kunnen jonge kijkers van streek maken.