Wat de mockumentary van Christopher Guest mascottesde opgewonden Kapitein Onderbroek film, geslacht verwisseld zij is alles remake, de horrorfilm De oppasNoah Baumbach Frances HaSpike Lee ze moet hebbenHet is Monty Python en de Heilige Graal allemaal gemeenschappelijk hebben?
Tot voor kort helemaal niets. Maar nu zijn ze allemaal gebundeld op Netflix; vermeld in een genre dat ik nog nooit eerder in welke context dan ook heb gezien. Dit genre is zo eenvoudig dat het verrassend is dat nog niemand het heeft gebruikt (voor zover ik weet).
Het heet “Films van 90 minuten”.
Het kwam een paar weken geleden voor het eerst onder mijn aandacht toen ik door mijn eigen Netflix-account bladerde. Sindsdien heb ik het herhaaldelijk gezien op de startpagina van de dienst, waar het (althans volgens mijn eigen account) vaak wordt vermeld onder genres als “Cultfilms”, “Familie-animatie” en “Klassieke films”.
De films die verschijnen onder de tag ’90 Minute Movies’ zijn de afgelopen maand af en toe veranderd en zijn, ik weet het zeker, gedeeltelijk gebaseerd op dingen die ik in het verleden heb gezien. Toen ik vanmorgen weer keek, bevatten de titels het bovengenoemde Monty Python en de Heilige Graalsamen met de recente ezel 4.5 Het is de polkakoningeen biopic met Jack Black in de hoofdrol.
ZIE MEER INFORMATIE: Een nieuwe De Kronieken van Narnia Film komt naar Netflix
Dit zijn allemaal komedies van een of andere soort, maar telkens als ik naar de films van 90 minuten op Netflix kijk, vind ik een paar verschillende soorten films verzameld uit verschillende gevestigde genres. Hier zijn vijf films die Netflix daar onlangs heeft geplaatst en die je een goed idee geven van hoeveel soorten films je kunt vinden door alleen maar naar deze reeks titels te kijken.
Films van 90 minuten op Netflix
Netflix heeft een nieuw genre aan zijn line-up toegevoegd, en eerlijk gezegd zijn we er dol op.
Als je ‘films van 90 minuten’ googelt, vind je verschillende lijsten met aanbevelingen voor films die anderhalf uur of minder duren. Maar ik heb nog nooit films van 90 minuten gezien die als een eigen genre werden gebruikt. Ik heb in mijn jeugd bij verschillende videotheken gewerkt, waaronder de legendarische Kim’s Video in New York, die zijn enorme collectie VHS, DVD en Blu-rays bundelde in meer dan 450 verschillende genres – en zelfs zij het had geen genre van een film van 90 minuten.
Kim’s, dat een welverdiende reputatie had als een serieuze opslagplaats voor een eclectisch spectrum aan films, zou zich waarschijnlijk nooit hebben verlaagd tot het aanbevelen van titels omdat ze relatief kort waren. (Ik zag Kim een sectie toevoegen voor “Three Hour Movies” voordat hij er een toevoegde voor “90 Minute Movies”.) Voor Netflix-gebruikers is dit echter een uiterst nuttige toevoeging aan een streamingdienst.
Onthoud dat het waarderen van het nut van het 90 Minute Films-genre dat niet is Nee het betekent dat ik moderne films te lang vind of dat ik een hekel heb aan films van drie uur. Ik hield van de drie uur Oppenheimer net vorige week. Als ik de kans krijg, zou ik hem graag nog een keer op het grote scherm willen zien voordat hij de bioscopen verlaat.
Maar dat is het; een film van drie uur is een verplichting, en soms hebben we in onze drukke schema’s gewoon geen tijd voor zoveel films, hoe transcendentaal geweldig die ook is. De meeste dagen van de week werk ik bijvoorbeeld aan ScreenCrush van 9.00 uur tot 17.00 of 18.00 uur, daarna neem ik een pauze om met mijn gezin te eten en mijn kinderen naar bed te brengen. Nadat alle anderen in het gezin zijn gaan slapen, schrijf ik meestal nog een paar uur. Daarna ben ik meestal te nerveus om te gaan slapen en wil ik iets kijken – maar niets Ook te lang, want ik wil tegen middernacht in bed liggen.
In dit verband, een Oppenheimer het zal niet werken. Ik heb een korte film nodig! Sterker nog, onlangs om 10.30 uur door Netflix scrollen is precies hoe ik het 90 Minute Films-genre in de eerste plaats ontdekte. (Die avond belde ik heilige kelk voor de zesde miljardste keer.)
Als Netflix tegenwoordig in het nieuws is, is dat meestal omdat ze iets hebben gedaan dat mensen kwaad maakte. Ze schaften het goedkoopste advertentievrije abonnement af, waardoor abonnees gedwongen werden meer te betalen of films en shows met reclamespots te bekijken. Of ze pakten het delen van wachtwoorden hard aan, waardoor mensen gedwongen werden een paar dollar per maand te betalen om de accounts van hun ouders te gebruiken. Sommigen hebben hun manier van zakendoen zelfs de schuld gegeven van de huidige stakingen in Hollywood. (Ten minste één artikel noemde het “de Netflix-staking”.)
Maar soms, ondanks dat alles, verdient het bedrijf een beetje krediet, en dit is een van die momenten. Ik weet niet zeker waarom het zo lang duurde om een filmgenre van 90 minuten te krijgen en zou waarschijnlijk een snellere naam kunnen gebruiken. Maar ik ben blij dat je er bent.
Beste sequels niet gemaakt door de regisseur van de originele film