In plaats van de grote dramatische confrontaties die je van een film als deze mag verwachten, is het script meer geïnteresseerd in het onderzoeken van de onuitgesproken menselijke waarheden die uit de situatie naar voren komen op manieren die uiteindelijk een veel grotere impact hebben. Hier is een film waarin de grote emotionele climax komt in de vorm van een persoon die over de rug van een ander wrijft, en hoewel er tijdens deze scène heel weinig dialoog wordt gesproken, deelt de aanblik van de hand van de ene persoon die het vlees van de ander kneedt en teder verzacht het allemaal. moet op dat moment gezegd worden. Misschien is er een sectie in “Monica” die struikelt, waar ze op een avond uitgaat om een man van internet te ontmoeten, en het gaat niet zoals gepland. Het is niet per se slecht, maar het is het enige deel van de film dat enigszins bekend is.
Clarkson is, zoals altijd, erg sterk als Eugenia. Ze kan haar personage uitstekend uitbeelden terwijl ze de wreedheden doormaakt die haar vaak aan het einde van haar leven overkomen, waarbij ze enorme sympathie opwekt en tegelijkertijd verwijst naar de niet-aflatende mentaliteit die jaren eerder die breuk met haar zoon veroorzaakte. En Adriana Barraza is erg goed als een toegewijde verzorger voor Eugenia, die ook bevriend raakt met Monica.
Maar de beste uitvoering in de film – die “Monica” transformeert van een goed gemaakt drama in een niet te missen spektakel – komt van Lysette. Je hebt haar misschien eerder gezien in verschillende afleveringen van ‘Transparent’ en ‘Hustlers’. Lysette staat hier centraal in een rol die haar de focus van vrijwel elke scène maakt en bijna het hele emotionele bereik bestrijkt. Het is geen gemakkelijk personage om te spelen, er is iemand voor nodig die een meeslepend gevoel van persoonlijk isolement kan bieden, zelfs wanneer hij schijnbaar met anderen omgaat. Lysette slaagt hier prachtig in – er is geen vals moment in haar optreden, en zelfs als de film haar ogenschijnlijk alledaagse taken ziet uitvoeren, blijft ze een indrukwekkende en meeslepende aanwezigheid. Simpel gezegd, door deze geweldige baan kijk ik er meteen naar uit om te zien wat ze daarna gaat doen.
Hoewel ik voorspel dat Pallaoro’s film ongetwijfeld op een dieper niveau zal resoneren met kijkers die Monica’s expertise persoonlijk erkennen, zal iedereen die van een goed vertelde, robuuste karakterstudie houdt, van deze film genieten. Formeel intrigerend en oprecht vertederend, “Monica” vermijdt de gebruikelijke clichés en bevat veel mooi acteerwerk en gracieuze momenten. Zelfs de meest afgematte kijkers kunnen verbaasd zijn hoeveel “Monica” hen ontroert.
Nu te zien in bioscopen.