Fri. Apr 26th, 2024


Respectabiliteit wordt gedefinieerd door de onderdrukking van elk luid vertoon van zwarte cultuur, een homogenisering met blanke verwachtingen. “Malibu’s Most Wanted” is satire en daarom is elk personage een karikatuur. Het is wat deze persoonlijkheden, geschreven en geïnterpreteerd op de rand van grimmigheid, worden gekenmerkt door dat een onderzoekend oog verleent aan het onderzoek naar wat cultuur werkelijk betekent. PJ en Sean zijn karikaturen van zwarte mannen aan beide uiteinden van het spectrum en belichamen een politiek van maximale respectabiliteit in de rol van gangsters uit Zuid-LA. Ze lezen woordenboeken van zwart jargon, vlechten hun haar om er “urban uit te zien” en lopen als “een pooier mank”. In veel opzichten fetisjeren ze op dezelfde manier cultuurklompjes die hen eerder door de media zijn aangereikt dan door geleefde ervaringen. In feite is het enige echt authentieke personage Seans neef Shondra (Regina Hall), die ze inschakelen om hun plan uit te voeren.

Shondra wordt uiteindelijk een pion in het complot om B-Rad ertoe te brengen de act te laten vallen. Misogynoir laat door haar karakter zien en hoe ieders optredens haar als symbool gebruiken. Of het nu de seksualisering is van te horen krijgen dat ze “een beetje kont moeten laten zien” om PJ en Seans poging om B-Rad te breken of B-Rad’s “Ik ben nog nooit met één” fetisj te helpen echt Black Girl Before”, maken we kennis met haar als een object van mannelijke blik en intentie. Er is ook de altijd historische rol die zwarte vrouwen worden toebedeeld als culturele opvoeders van hun onderdrukkers. Shonda is de enige figuur in de hoofdcast van personages die geen voorstander is van de kunstgrepen van de cultuur, maar zij is degene die alle gevolgen op haar schouders draagt.

Het sociale jachtgeweer van toe-eigening is niet alleen te vinden in tastbare maatregelen zoals spraak of mode, maar ook in de ongrijpbare vertakkingen van wie het grootste deel van de last draagt. In de film is het Shonda. In de alledaagse Amerikaanse cultuur is de pijn van toe-eigening niet de berisping die blanken ondergaan omdat ze het uitvaardigen, maar de kwelling waaraan zwarten worden onderworpen als ze toekijken hoe hun identiteit wordt gecoöpteerd en gefantaseerd, alleen in de mode als ze niet de onderdanen zijn.

“Malibu’s Most Wanted” is een komedie die zowel stilistisch als qua politieke correctheid onherroepelijk verbonden is met de releasedatum. De film neemt zichzelf niet serieus, en hoewel veel dingen niet goed verouderen, houden de thema’s over het algemeen stand waar de levering dat niet doet. De verwatering en selectie van zwarte cultuur door het proces van blanke toe-eigening ziet zijn eigen heropleving in de jaren 2020, evenals in de vroege jaren 2000. Hiphop is tegenwoordig het meest populaire muziekgenre, en schoonheidstrends zijn de laatste tijd in het voordeel van met name zwarte kenmerken voor zover “Blackfishing” een term is die we moesten bedenken om hun ernst te beschrijven.

By Orville Anderson

Professional Writer | Published Author | Wordsmith | Lover of Literature | Crafting stories that captivate and inspire | Seeking to connect with fellow wordsmiths and literary enthusiasts | Let's embark on a journey through the power of words | #Writer #Author #LiteratureLover