Charlotte Wells regisseerde en schreef de film Aftersun die op 21 oktober 2022 uitkwam voor haar regiedebuut in de filmindustrie. De film zelf is ergens in de jaren negentig gebaseerd, met een prachtig onderliggend thema van volwassen worden. Sinds de release heeft de film alleen maar positieve reacties ontvangen van kijkers en critici, waarbij velen Charlotte Wells prijzen voor haar ongelooflijke regie en scenario.
De film leverde acteur Paul Mescal een nominatie op voor Beste Acteur bij de Academy Awards van 2022. De film was een succesvolle onderneming voor maker Wells en de hoofdcast, waaronder Frankie Corio, die de rol speelde van de elfjarige hoofdrolspeler genaamd Sophie. , en Paul Mescal, die in de film werd gecast als Sophie’s eenendertigjarige zoon. -oude vader, Calum. Actrice Celia Rowlson Hall werd gekozen om de volwassen Sophie in de film te spelen.
Wells onthulde dat dit niet de eerste keer is dat ze de vader-zoonrelatie in haar creatieve werk verkende en dat ze eerder een korte film had opgenomen genaamd Tuesday, maar met Aftersun wilde ze zich verdiepen in een ander aspect van de vader-zoonrelatie. . dochterrelatie, die zich in een heel andere tijdsperiode afspeelde.
De manier waarop Wells erin slaagde om overal zulke menselijke en rauwe personages te schrijven, erin slaagde de diepte en complexiteit van hun relatie weer te geven, bedekt met zoveel verschillende lagen, en de manier waarop zijn regie ervoor zorgt dat het publiek samen met de acteurs elke specifieke emotie voelt. waren het hoogtepunt van film en kunst.
De film is speciaal voor Wells en zelfs voor het publiek, omdat hij voor kijkers zo realistisch en tot nadenken stemmend overkomt. Fans en nieuwsgierige lezers kunnen blijven lezen om het einde van de film hieronder uitgelegd te vinden.
Uitleg over het einde van de aftersun-film
De film begint met de elfjarige Sophie die met haar vader Calum naar Turkije verhuist voor de zomervakantie. We vernemen dat Calum en zijn vrouw, Sophie’s moeder, gescheiden zijn en niet samenwonen. Gedurende de hele film blijft Sophie haar zomerreis naar Turkije opnemen met haar camera, en fragmenten van deze opnames worden tussen scènes afgespeeld.
Tijdens haar vakantie zien we dat Sophie een paar Britse tieners ontmoet en rondhangt, die allemaal ook op vakantie zijn. De film heeft een levensechte sfeer als we Sophie zien kijken hoe haar Britse vrienden betrokken raken bij allerlei ‘volwassen’ activiteiten.
Ze slaagde er ook in om vriendschap te sluiten met een jongen die niet ouder of jonger was dan zij, Michael genaamd. De twee hangen rond en spelen spelletjes terwijl Calum bezig blijft met zijn eigen levensstrijd.
Hoewel we Calums gebrek aan interesse in zijn dochter misschien snel beoordelen en hem uitschelden omdat hij verdwaald is in zijn eigen wereld, wordt ons al snel verteld dat Calum niet bepaald het beste leven leidt. Hij heeft moeite met geld verdienen en lijkt daardoor veel moeite te hebben, wat op zijn beurt mentaal zijn tol lijkt te eisen.
Blijkbaar worstelt Calum met zijn financiële problemen ook met toenemende symptomen van depressie en gevoelens van onthechting van wereldse zaken. Gezien zijn situatie begint zijn gedrag jegens zijn dochter tijdens de reis logischer te worden en leren we ons meer in hem in te leven. Er wordt ons getoond dat hoewel hij zijn problemen heeft, hij misschien niet helemaal heeft opgegeven, aangezien hij zijn dochter een blij gezicht blijft geven, terwijl hij zelfhulpboeken leest en Tai Chi beoefent als hij alleen is.
reis naar Turkiye
Hoewel Sophie oplettend lijkt te zijn tegenover vreemden die ze tijdens haar reis ontmoet, lijkt ze tijdens haar vakantie de façade van haar vader niet te kunnen negeren. De twee gaan duiken, maar Sophie verliest uiteindelijk haar dure duikbril en Calum zegt niets tegen haar, hoewel ze kan zien dat hij erg van streek is. Ze verontschuldigt zich voor haar fout en we gaan naar een ander markttafereel.
Vlak voor deze scène zien we Calum praten met de duikinstructeur en hem vertellen dat hij niet dacht dat hij het dertig jaar zou overleven. Hij geeft toe te denken dat hij de veertig waarschijnlijk niet zal halen, wat een beetje verontrustend is voor iemand die zo jong is als hij, maar vreemd genoeg ook logisch is gezien het feit dat hij zoveel moeite heeft gehad in het leven.
Op de markt zien we de twee zich overgeven aan echte, alledaagse dingen, zoals het kopen van een duur vloerkleed, gewoon omdat ze het mooi vinden. Ze gaan naar een karaokescène waar hij ondanks Sophie’s smeekbeden weigert het podium op te gaan. ‘S Nachts probeert Sophie hetzelfde te doen met Michael, wat ze Britse tieners heeft zien doen, en ze overtuigt de laatste om haar te kussen bij het zwembad.
Calum blijft onverschillig en opgesloten in zijn kamer, volledig naakt slapend. De volgende ochtend is Calums verjaardag en Sophie, ondanks wat haar vader haar heeft aangedaan tijdens karaoke, plant een verrassing voor hem door een stel vreemden het lied ‘For He’s A Jolly Good Fellow’ voor hem te laten zingen. Calum toont geen emotie op zijn gezicht, en de dag gaat voorbij, en hij doet mee aan een dans die Calum en Sophie delen, waarmee ook het einde van de vakantie wordt aangegeven.
de wrede werkelijkheid
De vakantie wordt niet Sophie’s beste vakantie, ook al is het haar laatste vakantie met haar vader. We zien een flashback naar de nacht dat Sophie en Michael kussen. Calum bleef in de kamer, naakt en huilend op de grond met brieven die aan de jonge Sophie leken te zijn geschreven. Nadat de vakantie voorbij is, zien we Calum Sophie afzetten op het vliegveld en haar terugbrengen naar haar moeder.
Een aspect van de film dat pas aan het einde klopt, zijn de slecht verlichte rave-scènes in een volle kamer, waaronder Calum, die lijkt te dansen terwijl hij volledig gek is. Tijdens deze scènes probeert een volwassen vrouw, de nu volwassen Sophie, haar vader te grijpen en te grijpen, maar dat mislukt voortdurend en ze slaagt er alleen in om toe te kijken.
De ravescène verandert en we vinden een volwassen Sophie, even oud als haar vader toen hij op vakantie was in Turkije, met zijn vrouw en dochter. Calum is er niet meer, maar zijn dure vloerkleed wel, met de video’s die Sophie tijdens haar reis opnam, steeds opnieuw spelend met volwassen Sophie die probeert het exacte moment vast te stellen waarop er iets misging met haar vader.
het einde uitgelegd
De credits van de film rollen direct na de scène waarin Sophie haar vader verlaat om naar haar moeder te gaan, en Calum loopt terug naar een deur die opengaat naar dezelfde rave. Tegen het einde van de film kunnen we er terecht van uitgaan dat Calum stierf door zelfmoord, toegevend aan zijn depressie en worstelingen. Hoewel we weten dat Sophie een elfjarige was die niet beter had kunnen weten, is het heel duidelijk dat volwassen Sophie zichzelf tot op zekere hoogte de schuld geeft van de dood van haar vader.
Het is waarschijnlijk dat ze de video’s keer op keer bekijkt, probeert haar aandacht af te leiden van de Britse tieners en Michael en alles op haar vader te richten om eindelijk te begrijpen waar het allemaal mis is gegaan, om te zien of ze iets had kunnen doen om hem of haar te redden. als zij degene was die hem over de rand duwde. De elfjarige Sophie was een kind dat zich niet bewust was van de harde realiteit van de wereld, maar het lijkt erop dat de dood van haar vader haar vanaf het begin en zonder waarschuwing hetzelfde heeft laten zien.
Haar jeugdige onschuld en duizelingwekkende aard lijken te zijn vervaagd terwijl ze vast komt te zitten in een cyclus van pijn en verdriet, zich net zo hulpeloos en depressief voelt als haar vader. De laatste van de rave-scènes waarin Sophie eindelijk haar vader kan grijpen om hem te omhelzen, is duidelijk haar verbeelding, aangezien we hem zien verdwijnen en de jonge Sophie op het scherm verschijnt.
Het feit dat de rave-scène keer op keer werd getoond, laat zien hoeveel een volwassen Sophie aan haar vader denkt, en misschien had ze iets kunnen doen om hem te redden. De hele scène is metaforisch, sterk verweven met haar verdriet en verlangen om haar vader terug te krijgen. De scène waarin Calum vermeldt dat hij zichzelf niet hard ziet aankomen op veertig treffers, omdat het alleen maar zijn dood bevestigt.
Het leven voor Sophie is er niet gemakkelijker op, aangezien ze elke dag van haar volwassen leven doorbrengt in totale droefheid, wanhoop en hulpeloosheid, net zoals haar vader deed toen hij nog leefde.
Lees ook: Het einde van de gekroonde clown uitgelegd: de kroon verandert van plaats