Ik weet nog precies waar ik was toen ik het hoorde Skrillex Voor de eerste keer. Het was 2010, ik zat in mijn tweede studentenhuis, zat aan mijn bureau toen waarschijnlijk Earmilk door te bladeren, en ik kwam “Rock ‘n’ Roll (Will Take You to the Mountain)” tegen. Tot dan toe was ik alleen geïnteresseerd in EDM en luisterde ik naar enkele van de grote namen uit die tijd, zoals deadmau5, The Prodigy, Daft Punk en een paar buitenstaanders zoals Rusko of Pendulum. Maar dat nummer deed iets in me dat de deur opende naar een bijna tien jaar durende carrière en ervaringen die ik voor niets zou willen ruilen.
Voor veel mensen is Skrillex die artiest die hen inspireerde, die deuren opende en iets anders liet zien. Natuurlijk waren er anderen voor hem en zullen er anderen na hem zijn, maar zijn nalatenschap in de dansmuziekcultuur kan nooit worden onderschat.
Nu, hier zijn we dan, negen jaar sinds je laatste album, speelplaatsjaren en jaren na het horen: “We krijgen het album dit jaar … misschien volgend jaar … misschien volgend jaar …” Het is het wachten waard.
zoeken naar vuur het is de eerste van twee albums die we dit jaar van Skrillex krijgen, en vermoedelijk de moeilijkere van de twee. Het zit vol met samenwerkingen, met Fred again.. en Four Tet voor Joker, Missy Elliott & Mr. Oizo, Starrah, Nai Barghouti, Aluna en Kito, en opgewonden Porter Robinson. En toch, ondanks het ongelooflijke aantal artiesten op het album, om nog maar te zwijgen van het kaliber van die artiesten, klinkt het als een Skrillex-album. Zijn geluidssignatuur is aanwezig en voelbaar in alle tracks. Van de kleine gesamplede callbacks tot haar eerdere tracks (“Yes, oh my god!”) tot haar iconische zang en bovenal de schoonste productie die je ooit zult horen, tot in de perfectie gemixt en gemasterd.
Naast enkele eerder uitgebrachte singles, zoals “Butterflies”, “TOO BIZARRE” (dat een nieuwe versie “juked” krijgt met Posij), “Supersonic” en natuurlijk “Rumble”, brengen alle nieuwe nummers een aspect van Skrillex in het spel. “Tears” met Joker en Sleepnet wordt zeker een favoriet bij fans, net als “Inhale Exhale” en “Hydrate” met Flowdan, BEAM en PEEKABOO.
“Good Space” hergebruikt ook enkele elementen van “Face My Fears” met Utada Hikaru, terwijl “Still Here” met Porter Robinson en Bibi Bourelly elementen van “Language” gebruikt. Het is een album dat representatief is voor het verleden, het heden en de toekomst en is briljant en vakkundig gemaakt. Het was de negen jaar waard.
Luister hieronder.
Foto via Marilyn Hue