Ik ben terug voor mijn tweede aflevering van de videogames die me hielpen de verpleegschool te overleven zonder voortdurend mijn cortisolniveaus naar de maan te schieten (dat is een van de belangrijkste stresshormonen, als je gezegend genoeg bent om die informatie niet te hoeven weten).
In mijn eerste deel had ik het over simulatiegames, die mijn go-to zijn voor algemene stressverlichting. Maar ik merk dat soms, wanneer ik een bepaald deel van mijn hersenen veel gebruik, bijvoorbeeld om honderden farmaceutische bijwerkingen voor een examen uit het hoofd te leren, de beste manier om te ontspannen is om bewust een ander deel van mijn hersenen te betrekken bij een soort doordachte probleemoplossende inspanning.
Daarvoor neem ik mijn toevlucht tot puzzels en kaartspellen. Ik voel me goed met de dopamine om iets uit te zoeken zonder de risico’s die gepaard gaan met een examen of, weet je, daadwerkelijke patiëntenzorg.
Nogmaals, ik blijf hier bij indiegames, sommige gemaakt door een eenzame ontwikkelaar. De spellen hier omvatten een breed scala aan moeilijkheidsgraden, van “geschikt voor kinderen” tot “hoge frustratietolerantie vereist”. Er moet voor elk wat wils zijn, van de sluwe nieuweling tot de persoon die vroeger zoveel mogelijk extra punten voor wiskunde kreeg door werkbladen met logische puzzels te voltooien (was dat iets op de school van iemand anders?)
Gewoon een gek spelletje: Toon
Deze game is een kleine (ik heb hem in een paar uur uitgespeeld) maar machtige zwart-wit puzzel-RPG waarin je speelt als een kleine muis (ik denk dat het een muis is? Of een muisachtig wezen) die een bus van plaats naar plaats neemt en taken en uitdagingen voor de mensen op elke locatie voltooit, meestal (maar niet altijd) met behulp van een camera.
Het is schattig, het is grappig, en het voltooien van de uitdagingen terwijl ik elk hoekje en gaatje van elk nieuw gebied verkende, gaf me elke keer een kleine traktatie. Ik kon zien dat dit spel vooral goed is voor een kind van 7-12 jaar dat het gevoel van eigenzinnigheid en verwondering van het spel ten volle kan waarderen, evenals voor iedereen die jong van geest is.
Moeilijkheidsgraad: geschikt voor kinderen
Gewoon weer zo’n gek spelletje: Fossiele hoek
Fossiele hoek is een relatief eenvoudig puzzelspel met een aantal leuke functies die het tot een hoogtepunt maken. Voor de puzzels organiseer je de fossielen in een soort stamboom volgens eenvoudige Mendeliaanse genetica. Met andere woorden, je identificeert welke fossielen tot welke “generatie” van de puzzel behoren, en wie de “ouders” en “kinderen” zijn, op basis van eenvoudige veranderingen in de kenmerken van de fossielen.
De puzzels zelf zijn leuk, zo niet overdreven ingewikkeld, maar wat het spel echt maakt, zijn de maffe attributen van thuiswetenschappers. Je hebt bijvoorbeeld een e-mailaccount waarop hilarische en bizarre berichten binnenkomen. Je mag ook een fossiel houden voor elke puzzel die je voltooit, waardoor je een grote verzameling fossielen kunt verzamelen. Je verdient geld, dat je kunt gebruiken om benodigdheden te kopen om je verzameling in je garagelab te laten zien. Het is een waanzinnig schattig puzzelspel met een waanzinnig gevoel voor humor.
Moeilijkheidsgraad: Als je een Punnett-vierkant kunt voltooien, kun je dit spel spelen.
Bloed, ingewanden en kleuren: molensteen
molensteen is een puzzelspel met Viking-thema waarin je lange ketens van op kleur gebaseerde monster-slay-combo’s plant en uitvoert om door puzzelniveaus te komen. Je verzamelt punten door je een weg te banen door het maximale aantal monsters op rij.
Over het algemeen moet je je houden aan één monsterkleur (d.w.z. als ik een gele man ga knippen, moet ik gele jongens blijven knippen), hoewel er natuurlijk genoeg items zijn (zoals het titulaire slijpwiel) waarmee je midden in de keten van kleur kunt wisselen om meer punten te verzamelen. Er zijn veel speciale items, mechanica en monsters die je tijdens het spelen kunt mixen.
De hele game heeft een ordinaire psychedelische en heavy metal-esthetiek, waar alles neon en bloederig cartoonachtig is. De gameplay zelf is absoluut verslavend; hoewel het geen match 3-game is, geeft het me hetzelfde “nog één level!!!” gevoel met juwelen getooid goud zoet verbrijzeling gaf me vroeger terug.
Toen ik met de verpleegschool begon, was mijn hele eerste semester voorbij met Zoom, en ik speelde dit spel ongeveer een uur na 4 uur achter elkaar Zoom-les om te herstellen.
Moeilijkheidsgraad: Begint makkelijk, wordt een beetje moeilijk
Als je van een uitdaging houdt: gevaarlijke kerkers
Deze game is ongelooflijk leuk, maar ook moeilijk te beschrijven. Is het een episodisch roguelike kaart-/dobbelspel waarin je ook een gigantische dobbelsteen bent?
Simpel gezegd, je komt verder in het spel door afzonderlijke afleveringen te verslaan, elk bestaande uit 5 niveaus en een baas. Niveaus omvatten het vechten tegen een reeks vijanden in een spel met kaarten/dobbelstenen – je gooit elke beurt een set dobbelstenen, die je vervolgens gebruikt in combinatie met de kaarten in je hand om schade aan te richten en jezelf te verdedigen.
Dus gedurende elke aflevering moet je je kaarten, je dobbelstenen en je gezondheid beheren om vooruitgang te blijven boeken en uiteindelijk de baas te verslaan.
De afleveringen worden steeds moeilijker naarmate het spel vordert. De belangrijkste kritiek op dit spel die ik in andere recensies heb gezien, is dat het een beetje te moeilijk is. Persoonlijk zou ik zeggen dat het spel aangenaam uitdagend is, maar dit is misschien niet de beste keuze als je snel gefrustreerd raakt. Anders, als je van een uitdaging houdt, is dit een erg leuke en bevredigende ervaring voor iedereen die van kaart-, bord- of strategiespellen houdt.
Moeilijkheidsgraad: Vier op de vijf mensen sterven
Geweldige visuele puzzels Deel I: eilandbewoners
In eilandbewoners, verdien je punten door gebouwen op eilanden te plaatsen volgens specifieke regels. In opeenvolgende rondes bouw je een drukke stadsuitbreiding op totdat je uiteindelijk een puntenlimiet bereikt om naar een nieuw eiland te verhuizen, waar je het hele proces opnieuw begint (maar je punten behoudt).
Het is een esthetisch aantrekkelijke visuele puzzel die zowel de rechter- als de linkerhersenhelft van mijn hersenen aanspreekt. Er is niet veel progressie, omdat het een puzzelspel in arcadestijl is. (Dit betekent dat je speelt totdat je niet genoeg punten hebt verzameld met je bestaande gebouwen om meer te ontgrendelen, en dan moet je een nieuw spel starten). Desondanks heb ik er meer dan 30 uur aan besteed, dus het was de vijf dollar die ik eraan besteedde zeker waard.
Moeilijkheidsgraad: zen-ervaring
Grote visuele puzzels deel II: dorromantik
Dorfromantik is misschien wel de beste visuele puzzel ooit. Een bedrieglijk eenvoudig concept – plaats zeshoekige landschapstegels om verschillende terreintypes voor punten te combineren – maskeert een schat aan complexe strategie.
Je krijgt extra tegels voor perfecte plaatsingen en voor het voltooien van uitdagingen, dus je moet je middelen beheren zodat je door kunt gaan met het bouwen van je landschap. De voldoening van perfect op elkaar afgestemde tegels bij het creëren van prachtige uitgestrekte landschappen is eerlijk gezegd ongeëvenaard. Vaak opende ik dit spel met de bedoeling om het maar een paar minuten te spelen en realiseerde ik me een paar uur later dat ik nooit had gegeten. Zelfs de ontspannende muziek spant samen om me aan het spelen te houden!
Moeilijkheidsgraad: Makkelijk te leren, moeilijk te beheersen
Bonus recent uitgebracht spel! Wilde vorst
Deze game kwam uit een paar maanden nadat ik was afgestudeerd en de NCLEX had gevolgd, dus technisch gezien speelde het geen rol bij mijn doorgang door de verpleegschool. Het was echter mijn belangrijkste manier om te ontspannen terwijl ik op zoek was naar een baan, en het is echt een geweldige game, dus ik besloot dat het de moeite waard was om hier te vermelden.
Wilde vorst is een totaal schattige en uiterst moeilijke roguelike deck builder waar je je een weg probeert te banen door een cartoonachtig apocalyptisch sneeuwlandschap om de Frost King te verslaan. Tussen elk gevecht door heb je de mogelijkheid om nieuwe kaarten, upgrades en/of metgezellen te kiezen. Bij het maken van je kaartspel heb je de mogelijkheid om strategieën te bedenken rond complementaire kaarten en metgezellen.
Er zijn strategieën gebaseerd op eikels! Op afval gebaseerde strategieën! Tanden Strategieën! (Dit zal allemaal logisch zijn als je het speelt, dat beloof ik).
Er valt veel te ontgrendelen terwijl je keer op keer wordt gedood terwijl je probeert uit te vinden hoe je verder kunt komen in een aantal echt straffende gevechten. dit spel gevonden bijna heel zwaar de eerste weken en toen klikte er ineens iets en ik beschouw het nu als een bevredigende uitdaging.
Moeilijkheidsgraad: Schreeuw het uit binnen je hart
…
Dus daar heb je het. Een smorgasbord van intrigerende goedheid uit mijn rariteitenkabinet (en met ‘rariteitenkabinet’ bedoel ik een enorme digitale verzameling indiegames).
Deze spellen hebben me veel troost gebracht in een extreem vermoeiende tijd, en ik hoop dat ze jou ook vreugde zullen brengen. Noem alsjeblieft andere goede kaartspellen of puzzels in de reacties!
Source by rezal