Als het gaat om de gouden eeuw van slashers, zullen de meesten zeggen dat het de jaren tachtig waren, maar de jaren negentig mogen niet worden genegeerd.
Als het gaat om de gouden eeuw van horrorfilms, zullen de meesten zeggen dat het de jaren 80 waren, maar de jaren 90 mogen niet worden genegeerd, aangezien ze ons een heleboel geweldige films hebben gebracht en sommige die het subgenre opnieuw definieerden (waaronder een die een vijfde krijgt). vervolg dit weekend). Hier is onze lijst met de beste horrorfilms uit de jaren 90:
Wens Meester (1997)
Dit wordt beschouwd als een fantasy-slasher, dus het is een beetje controversieel of het een slasher is of niet. Laten we het voor deze lijst als een beschouwen. Het is fantastisch en Andrew Divoff is voor 98% de reden waarom het zo geweldig is. Dit is zijn film en hij maakt er de beste van. Zijn werk is charmant en dreigend, waardoor zijn personage een uitstraling krijgt die de hele film maakt tot wat hij is. Het is eng, het heeft geweldige sterfgevallen en de cameo’s in deze zijn om voor te sterven. Het zien van Robert Englund, Kane Hodder, Reggie Bannister, Tony Todd en het horen van Angus Scrimm gaf de film niet alleen serieuze geloofwaardigheid, maar hielp er ook bij om er vanaf het begin een favoriet van de fans van te maken. De speciale effecten zijn nog steeds actueel, wat bewijst dat oefenen elke dag beter is dan CGI en dat iemand als Robert Kurtzman inhuren om een Peter Adkins-script te regisseren (Hellraiser II Het is III) kon alleen maar leiden tot een leuke film.
Stedelijke legende (1998)
Een film die urban legendes tot leven brengt, iets waar velen meer van in de bioscoop wilden zien. Dat het ook een horrorfilm is, is fantastisch. Een ander sterk punt hier is de cast met Joshua Jackson (voor wie horror een verrassende keuze was), Jared Leto, Alicia Witt, Rebecca Gayheart, Michael Rosenbaum, Tara Reid, Danielle Harris, Loretta Devine en Robert Englund, dus deze cast is gestapeld . Of het was tenminste 1998. Dat gezegd hebbende, de film heeft een aantal geweldige moorden en een aantal echt griezelige opstellingen met een duister gevoel voor humor dat gewoon perfect is. De manier waarop ze dingen met de klas een beetje meta brengen over stedelijke legendes en hoe ze niet echt zijn, hielp deze film in het rijk van Schreeuw het uit Het is Nieuwe nachtmerrie. Stedelijke legende er was een vervolg in 2000 dat een beetje meer aanvoelde als een B-film maar ook best vermakelijk is en een ander vervolg in 2005 gericht op de stedelijke legende van Bloody Mary en kan het beste met rust worden gelaten.
Snoepman (1992)
Een film die zelfs MoMA herkent als een film van hoge kwaliteit, snoepman het is een film die zelfs meer dan 30 jaar later nog steeds eng is en waarin volwassenen nog steeds kasten controleren en spiegels vermijden. Het is de real deal en is misschien wel een van de beste aanpassingen van een Clive Barker-verhaal. Er werden grote veranderingen in het verhaal aangebracht om het op het scherm te brengen en deze hielpen alleen maar om de thema’s erin te versterken en het een engere stadslegende te maken. De optredens van Tony Todd als het titulaire personage en Virginia Madsen als Helen Lyle zijn tot op de dag van vandaag sterk. De remake / het vervolg nam de film en bracht hem ergens anders, terwijl de kern ervan behouden bleef. Beide films vormen een geweldige dubbele speelfilm.
Schreeuw (1996)
De meester van het opnieuw uitvinden op dit moment, Wes Craven, die een van de beste slasher-moordenaars van de jaren tachtig op het scherm bracht, creëerde met Schreeuw het uit een geheel nieuw subgenre van slasher: de zelfreferentiële meta-slasher, waar slachtoffers weten wat een slasher is. In feite kennen ze de regels en weten ze hoe ze moeten overleven, maar ze sterven allemaal een voor een, sommige op voor de hand liggende manieren, sommige op totaal nieuwe en leuke manieren. Craven regisseerde de film, maar hij is niet de enige die wordt gecrediteerd voor het opnieuw uitvinden van het door Kevin Williamson geschreven subgenre, dus het is allemaal zijn verhaal, met Craven als regisseur, iets dat soms over het hoofd wordt gezien. Schreeuw het uit het heeft sindsdien geleid tot veel navolgers en tot nu toe vijf sequels. De cast voor dit origineel is sterk en levert geweldige uitvoeringen, waaronder Neve Campbell, Courtney Cox, David Arquette en Rose McGowen, om er maar een paar te noemen. Het meest gedenkwaardig voor filmnerds is misschien wel Jamie Kennedy als Randy, die de exposé-man is zonder hier helemaal gek te zijn, waardoor de kijker zijn basispersonage krijgt, een personage waarmee ze zich ook kunnen identificeren als ze naar deze slasher over slashers kijken.
Wes Craven’s nieuwe nachtmerrie (1994)
voordat hij het deed Schreeuw het uit, Craven deed auditie voor de “meta-horrorfilm” met New Nightmare. neem de aanwijzingen Een nachtmerrie op Elm Street en plaatst ze in een wereld waarin ze zichzelf zijn, filmsterren die aan een van de meest succesvolle horrorfranchises hebben gewerkt, en zet Freddy achter hen in hun ‘echte’ leven. Dit is een duidelijke voorloper van Schreeuw het uit en het is allemaal Wes Craven, waaruit blijkt dat hij meer dan een beetje begreep van het genre dat hij hielp populair te maken en hoe hij het moest verdraaien om het opnieuw uit te vinden. De cast wordt geleid door Heather Langenkamp die een gefictionaliseerde versie van zichzelf speelt, Robert Englund dual-duty als zichzelf en Freddy, John Saxon als zichzelf en Miko Hughes als Dylan, Heather’s fictieve zoon. De cast hier moest werken met een ongebruikelijke scriptstijl en ze hebben het goed gedaan. De film is eng, bijna enger dan het origineel, en het is echt gewelddadig op een nieuwe manier. Zo vind je een franchise opnieuw uit en vermoord je hem (freddy tegen jason niettegenstaande).
Tweedeprijswinnaars: ijscoman (1995), Chucky’s bruid (1998), Ik weet wat je hebt gedaan afgelopen zomer (1997)
Zijn we een belangrijke titel vergeten? Hebben we jouw favoriet overgeslagen? Informeer ons!