Hallo allemaal, welkom terug bij Wrong Every Time. Vandaag kijk ik ernaar uit om terug te duiken in Dezaki’s majestueuze lieve broer, wiens laatste aflevering ons een duizelingwekkende reeks verhalende ontwikkelingen en relationele onthullingen voorschotelde. We ontdekten snel de identiteit van Nanako’s vermeende broer, maar dat was slechts het topje van de ijsberg. In de aanloop naar de onthulling van Nanako’s kandidatuur hebben we ook duidelijke gevechtslinies gezien tussen de drie objecten van aanbidding van de school, evenals tal van ander bewijs dat Shinobu uiteindelijk deze hele plaats zal afbranden.
Temidden van al deze gepassioneerde en grandioze persoonlijkheden, is mijn meest prangende vraag hoe Nanako precies zal opvallen. In tegenstelling tot veel heldinnen op de middelbare school, is er weinig opmerkelijks aan haar, en ze bracht de eerste twee afleveringen door waarbij ze door anderen werd geleid in plaats van haar eigen pad te bepalen. Haar aanhoudende gebruik van Assepoester-beelden om haar schoolleven te beschrijven, maakt duidelijk dat ze haar ervaringen op Seiran niet als echt beschouwt, dus ik veronderstel dat er een onderbreking in haar huidige sprookjesachtige kader nodig is om haar terug te brengen naar de realiteit. Hoe dan ook, ik weet zeker dat Dezaki zijn experimenten met decadente visuele pracht zal uitvoeren en kijk ernaar uit om te zien hoe Ikeda’s verwarde verhaal verder gaat. Laten we gaan!
aflevering 3
Deze keer openen we door de dierbare broer en zijn metgezel te controleren terwijl de twee elkaar ontmoeten in een café. Ze lijken een soort Griekse koorrol te spelen binnen dit verhaal, nadenken over de loop van het verhaal en misschien dingen onthullen die actieve spelers niet kunnen. Ik vraag me af of hun gebruik hier van invloed was op Ikuhara’s gebruik van de schaduwmeisjes in Utena, die een vergelijkbare functie vervullen.
“Is Nanako gediskwalificeerd?”
Nogmaals, dat slepende torenschot wordt gebruikt om ons op Seiran Academy in te kaderen, terwijl de regen suggereert dat dit dezelfde dag is waarop de broer en zijn maat elkaar ontmoetten.
Het is duidelijk dat Shinobu verder gaat dan zijn plicht en een lijst heeft samengesteld met dingen die de dispuutzusters niet leuk vinden.
Ondertussen zit Misaki te stoven in haar woede.
In de kantine is de kandidatuur van Nanako, ondanks haar status als buitenstaander, het belangrijkste gespreksonderwerp. Ik kan al zien hoe de vernis van Nanako’s impressie van deze fantastische wereld zal komen. Bij aankomst had hij het voorrecht al dit drama te observeren zonder de aandacht op zichzelf te vestigen. Maar nu, haar kandidatuur betekent dat ze ook het doelwit is van geruchten en jaloezie, en ik kan me voorstellen dat deze meisjes daar niet bij zullen blijven. Die sprookjesonderbreking zal waarschijnlijk binnenkort gebeuren
Nanako kan alleen maar peinzend bedenken dat ook zij niet weet waarom ze is gekozen. Het spijt me, Nanako, maar ook al heb je niet om deze positie gevraagd, het is nu aan jou om het te verdedigen. Je kunt geen muurbloempje meer zijn!
Net op tijd lijken Misaki en haar ondergeschikten Nanako’s pad te blokkeren.
Het kleurrijke en gastvrije uitzicht vanuit het treinraam is nu vervangen door een geheel monochrome compositie, een verblindend witte lucht die is uitgespreid over silhouetten van gebouwen die als grafstenen in een rij oprijzen. Deze regenachtige dag maakt veel composities mogelijk die de gevoelens van de personages weerspiegelen.
Enkele mooie composities met Misaki die het beeld binnenloopt, verlicht tegen het zonlicht dat van de baai glinstert. Een ander interessant effect dat wordt gebruikt om het glinsterende effect van licht op water over te brengen, waarbij honderden kleine cirkels van licht worden gebruikt die flitsen in verschillende opaciteit. Ik hou van al deze unieke innovaties uit het pre-digitale tijdperk; ons huidige vermogen om meer specifiek te definiëren welk postproductie-effect we proberen op te leggen aan de compositie, betekent dat de unieke esthetiek van deze oplossingen grotendeels verloren is gegaan.
Misaki beweert dat “er altijd een meisje is dat veinst onschuld te veinzen en te stelen wat van mij zou moeten zijn”, waarbij ze zorgvuldig het minst vleiende argument vermijdt.
Deze aflevering maakte ook gebruik van een nieuwe truc om het linker en rechter derde deel van het scherm volledig te blokkeren, waardoor een gevoel van gevangenschap werd gecreëerd binnen de resterende smalle pilaar van de compositie.
De volgende dag op school sleept Shinobu Nanako opnieuw achter zich aan terwijl ze zich afvraagt welke jurk ze naar het feest zouden dragen.
Meer composities die simpelweg ongewenste delen van de opname verdoezelen, dit keer om Shinobu en Nanako in een diagonale kolom te vangen met deze veroordelende klasgenoten. Nogmaals, Dezaki laat elke poging varen om het scherm voor een onpartijdige waarnemer te laten verschijnen, en creëert zijn eigen negatieve ruimte waar hij maar wil.
Misaki’s plan wordt onthuld. Ze heeft talloze papieren verspreid over Seiran waarin ze Nanako beschuldigt van bedrog en onthult dat Nanako inderdaad is geadopteerd. Het lijkt erop dat Misaki’s spel de spot drijft met het ouderschap van haar leeftijdsgenoten, als iemand die gelooft dat sociale klasse en persoonlijke verdienste niet van elkaar te onderscheiden zijn.
Hoewel Shinobu haar probeert te troosten, komt Nanako Tomoko tegen.
“Dit afval hoort in een vuilnisbak.” God zegene je Kaoru
Wanhopig wegrennen, geeft Nanako Saint-Juste een kopstoot recht in de maag, waarbij ze haar pillen morst.
“Er is iets aan haar dat bijna op een man lijkt.” Ik veronderstel dat de tijd zal leren of we iets zinvols doen met Saint-Juste en Kaoru’s mannelijke geslachtspresentatie. Het lijkt zeker veelbetekenend dat de twee personages die de traditionele vrouwelijkheid afwijzen, ook de twee zijn die het zusterschapssysteem afwijzen.
Een onaardse reeks gloeiende lichten geeft het zwembad van de school een griezelige gloed wanneer Nanako en Tomoko herenigd worden.
Deze coole blues dient als een mooie echo van Nanako’s humeur als ze onthult dat ze heeft besloten niet naar het feest te gaan.
Tomoko weigert dit te accepteren en zegt tegen Nanako dat ze haar niet mogen verslaan. Met haar beelden weerspiegeld in het zwembadlicht, lijkt het alsof Nanako een soort mystieke visie krijgt en wordt uitgedaagd om haar ware zelf te herkennen en te omarmen. Het is interessant dat deze oproep tot actie van Tomoko komt; Tomoko lijkt zelf een nogal naïef idee te hebben van wat de Sisterhood werkelijk is, dus ik vraag me af of ze er spijt van zal krijgen dat ze Nanako heeft overtuigd om te vechten.
“Ik zal bijwonen.” En dus zet Nanako zich in op het slagveld van Seiren Academy, nadat ze eindelijk heeft ervaren wat de schijnwerpers werkelijk zijn.
“Ik realiseerde me dat ik een beetje ijdel, frivool en een sociale vlinder ben.” In haar brieven aan haar lieve broer onthult Nanako dat ze zichzelf in de loop van deze conflicten echt beter begint te begrijpen. Het concept van de brief stelt beide ontvangers in staat om commentaar te geven op het lopende verhaal: broer beoordeelt het algehele drama en hint naar de ware aard van deze school, Nanako onthult welke littekens of inzichten ze het meest recent heeft opgedaan.
Maar vreemd genoeg kiest ze ervoor om deze brief te verfrommelen. Het lijkt erop dat Nanako niet bereid is haar transformatie aan haar geliefde broer te onthullen, en toch de onschuld wil behouden die door haar correspondentie wordt vertegenwoordigd.
van Misaki volgende sluw complot houdt in dat Nanako wordt misleid over wanneer het feest begint. Ik hou van haar, volledig leunend in die femme fatale-esthetiek, gedrapeerd in een trenchcoat in een telefooncel terwijl een trein voorbij raast
Veel energieke animatie van Tomoko als ze Nanako ontmoet voor het feest. Haar casual outfit en expressieve bewegingen staan in schril contrast met Nanako’s formele kleding en ingetogen bewegingen.
Ze ontmoeten elkaar om 12.00 uur, de starttijd van het feest.
Op het feest vraagt Miya-sama zich af waar Nanako is. Ik vind haar outfit mooi – het is een soort fifty-fifty mix van traditionele Japanse en Europese kleding, met een zijden overhemd aangevuld met een donkere kimono.
Ze gebruiken een effect dat vergelijkbaar is met het effect dat wordt gebruikt voor bruisend water om Nanako over te brengen die haar tranen bedwingt.
Terwijl Shinobu wegrent om Nanako te zoeken, kondigt Miya-sama aan dat de interviews nu zullen beginnen.
Ze zwaait met haar jurk als een cape terwijl ze kandidaten door interviews leidt.
Hoewel Misaki Nanako’s kansen op succes probeerde te laten ontsporen, heeft ze misschien het tegenovergestelde bereikt. Bij het ontmoeten van Tomoko voor het feest, voelt Nanako zich nu verfrist en zelfverzekerd, in plaats van angstig en slaapgebrek.
Shinobu smeekt Miya-sama op haar knieën om Nanako meer tijd te geven. Het is duidelijk dat Shinobu Nanako echt wil steunen, althans voorlopig, maar ik stel me voor dat Nanako uiteindelijk iets zal doen dat Shinobu’s beeld van haar verraadt.
Nanako bespioneert Kaoru schietende bogen terwijl ze nadert, voordat Kaoru wordt getroffen door een soort pijn op de borst. Nog een klop die Kaoru en Saint-Juste verbindt; beide lijken bijna te magnifiek om in deze wereld te bestaan, en worden daarom geteisterd door medische problemen.
En tot slot moet Nanako het opnemen tegen de boze oudere zussen!
Het is gemaakt
Jeetje, dit programma geeft echt niet op, toch? Misaki’s wrede intriges waren een levendige kennismaking met de lelijkheid van Seiran Academy, waardoor Nanako’s rooskleurige indruk van het leven op de campus noodzakelijkerwijs leegliep. Zoals ik had gehoopt, zag Nanako in deze aflevering zelf een aantal belangrijke stappen zetten, vechten voor haar eigen positie op de campus en ook inzien hoe deze wereld haar een duidelijker beeld geeft van haar eigen verleden. Ze wordt echt een held die de aandacht verdient, aangezien Ikeda haar absolute beheersing van voortstuwend drama blijft demonstreren. Wat een wrede cliffhanger! MOET HET INTERVIEW ZIEN!
Dit artikel was te geken mogelijk gemaakt door lezersondersteuning. Bedankt allemaal voor alles wat je doet.