“Barbie” kan hysterisch grappig zijn, met gigantische hilarische momenten die royaal overal worden verspreid. Ze komen voort uit het insulaire karakter van een idyllisch roze koninkrijk en de fysieke komedie van vis-uit-het-water-momenten en uitverkoren popcultuurreferenties naarmate de buitenwereld steeds verder opdringt. Maar omdat de marketingcampagne zo slim en alomtegenwoordig was, zou je kunnen merken dat je al behoorlijk wat geïnspireerde momenten uit de film hebt gezien, zoals het eerbetoon aan “2001: A Space Odyssey” en Ken’s kracht van zelfmedelijden in de Jaren 80… ballade. Dat is het industriële complex van anticipatie.
En dan ken je waarschijnlijk het basisperceel al: Barbie (Margot Robbie), de populairste van alle Barbies in Barbieland, begint een existentiële crisis door te maken. Ze moet naar de mensenwereld reizen om zichzelf te begrijpen en haar ware doel te ontdekken. Haar halfvriend, Ken (Ryan Gosling), gaat mee omdat zijn bestaan afhangt van Barbie die hem herkent. Beiden ontdekken harde waarheden – en maken nieuwe vrienden – langs het pad naar verlichting. Dit bloeden van absolute realiteit in obsessief ontworpen fantasie doet denken aan de onthullingen van “The Truman Show” en “The LEGO Movie”, maar door een ironisch prisma dat specifiek van Gerwig is.
Dit is een film die de onrealistische fysieke proporties van Barbie erkent – en de soorten zeer reële lichaamsproblemen die meisjes kunnen veroorzaken – terwijl ze haar rol als feministisch icoon viert. Er was tenslotte een astronaut Barbie-pop (1965) voordat er een echte vrouw was in NASA’s astronautencorps (1978), een prestatie die “Barbie” viert door twee geklede vrouwen te laten zien die elkaar begroeten tussen de sterren, met Robbie’s gezicht erop. Barbie begroette ze met een zonnig “Yay, space!” Dit is ook een film waarin Mattel (poppenmaker) en Warner Bros. (filmdistributeur) op zijn minst de schijn wekken bovenop de verrassend spot-on grappen te zitten ten koste van hen. Het hoofdkantoor van Mattel heeft een ruime conferentieruimte voor alleen mannen op de bovenste verdieping met een ‘Dr. Op Strangelove geïnspireerde gloeilamp zweeft boven de tafel, maar CEO Will Ferrell houdt vol dat de “genderneutrale badkamers” van zijn bedrijf een bewijs zijn van diversiteit. Het is een coole truc.