Wat is dit dan allemaal? Hoewel een plaat die wordt uitgebracht met niet veel meer dan een EP met nieuwe muziek, enige wenkbrauwen kan doen fronsen als het wordt gedaan zonder enige vorm van verduidelijking, krachtwolf plakte de aanwijzing precies in de naam; intermezzo. Een speciaal album met half om half nieuwe muziek en rariteiten/B-kantjes, plus twee bonusalbums met orkestcompilaties en covers van bands als elektrische callboy Het is Korpiklaanihet pretendeert nooit iets anders te zijn dan wat de naam suggereert.
Dit geeft een totaal belonend gevoel wanneer hij vol gas begint. krachtwolf stijl. “Wolves of War” bevat lichte shakes van de meer folk-elementen van 2021 Oproep van de wildernis voordat je het afspoelt met het gepatenteerde “geen kleine liedjes toegestaan” krachtwolf formule, wat grote bruisende riffs en frontman betekent Atilla DornDe gepatenteerde jankende grom op volledig scherm. Daarna was er geen mogelijkheid meer krachtwolf ze wilden de kaasbelasting niet betalen; “Sainted by the Storm” is een luchtige punch in Sabaton-stijl die zwelgt in allerlei heerlijk hammy maritieme motieven, perfect voor geld of een bijzonder avontuurlijke badtijd.
Vanaf daar blijven de energetische wormen maar komen. “No Prayer At Midnight” laat je samen met het immens zingbare refrein op de tafels beuken, ook al voelt de rest van het nummer een beetje geïntimideerd door de meer dan levensgrote stukken eromheen. Het is een bewijs van hoe goed gevolgd “My Will Be Done” is, maar een donderend beest van een nummer dat laat zien dornHet spectaculaire bereik nogmaals, of het nu gaat om het uitspreken van uitgelezen Latijnse frases of het voeden van een aanstekelijk refrein rechtstreeks in het diepste deel van je hersenen.
“Altars on Fire” komt iets te dicht in de buurt van het eerder uitgebrachte nummer “Incense and Iron” uit 2018 sacrament van de zonde zodat het onopgemerkt blijft; als er maar zes nieuwe nummers in de aanbieding zijn, valt het op. Gelukkig verhoogt “Wolfborn” tegen het einde weer de lat, een pittig nummer dat uitkomt in een enorme, door een orgel aangedreven brug die even chic en goed gemaakt is.
De vier extra nummers zijn verspreide stukjes van de krachtwolf backcatalogus die, terwijl ze letterlijk de nummers vormen, nog steeds diepe en interessante bezuinigingen zijn die de moeite van het luisteren waard zijn als je ze nog nooit eerder bent tegengekomen. Stilistisch gezien zijn ze een beetje schokkend gezien het decennium van hun oorspronkelijke releasedata na de nieuwe nummers, maar “Midnight Madonna” en “Living on a Nightmare” zijn nu net zo uitstekend als toen.
Gevuld met de gebruikelijke mix van besmettelijke hooks en grote weerwolfenergie die het samenvat. krachtwolfmeeluisteren is bijna onmogelijk intermezzo zonder een grote glimlach op je gezicht. Hij neemt de volledige verantwoordelijkheid voor zijn status en biedt wat vlezige brokken aan krachtwolf goede dingen die degenen zullen opwinden die precies weten waar ze aan beginnen. Dit is ongetwijfeld een fanrelease, maar de fans zullen dit geweldig vinden.