21 maart 2023
·
0 reacties
Door Tom Wilmot.
Het is nog niet zo lang geleden dat Gakuryu Ishii een ietwat obscure figuur was in het Westen, ondanks dat hij een van de meest invloedrijke moderne filmmakers van Japan was. Echter, met de baanbrekende punkfilms van de regisseur Gek donder weg (1980) en explosieve stad (1982) die de afgelopen jaren gestapelde Blu-ray-releases ontving, beleeft Ishii iets van een culturele heropleving. Third Window Films blijft deze nog steeds ondergewaardeerde kampioen van de Japanse underground cinema vieren met een nieuwe release voor een van hun meest geliefde cultprojecten, Elektrische Draak 80.000 V (2001).
De film volgt Dragon Eye Morrison (Tadanobu Asano), een soort huisdierendetective die zijn dagen doorbrengt met het zoeken naar vermiste reptielen. Een kinderongeval veroorzaakt een dierlijke woede bij Morrison, die in de loop der jaren wordt onderdrukt door middel van elektroshocktherapie, waardoor hij uiteindelijk in staat wordt gesteld elektriciteit te geleiden. Hij wordt ontdekt door tv-reparateur Thunderbolt Buddha (Masatoshi Nagase), een collega-elektricien die op lokale gangsters jaagt. Zodra de twee mannen elkaars bestaan ontdekken, storten ze zich in een schokkende confrontatie op de daken van Tokio.
Uitgebracht in 2001, toen de regisseur nog Sogo Ishii heette, elektrische draak 80.000 V is vaak geprezen als een laatste hoera voor de Japanse cyberpunkbeweging. Hoewel de film zeker elementen bevat van dat aparte subgenre – een beklemmende stedelijke omgeving en cybernetische verbeteringen – heeft hij meer gemeen met de maffe punkprojecten van de maker uit de jaren tachtig. en de luidruchtige, audiovisuele aanval die wordt gebruikt voor het adembenemende explosieve stad. De enige echte overdracht van Ishii’s hedendaagse werk in de film is de esthetische keuze om in zwart-wit te filmen, die ook volledig werd gebruikt om labyrint van dromen (1997).
Het 55 minuten durende verhaal van de film kronkelt in momenten. Morrison dwaalt door de straten van Tokio en duikt in alle hoeken en gaten op zoek naar verdwaalde hagedissen. Ondertussen luistert Thunderbolt Buddha naar de best geklede gangster in Tokio, wachtend om toe te slaan zodra zijn hoede is gevallen. Zodra de twee elektrisch geladen supermensen elkaar beseffen, leiden alle wegen naar een sprankelend eindgevecht dat niet teleurstelt. Voor zo’n film met een beperkt budget, elektrische draakDe finale bevat een krachtmeting van epische proporties. Het grote duel, uitgevochten om een zinderende vechtpartij, zou niet misstaan in een shonen-anime, aangezien Morrison en Buddha een reeks verwoestende aanvallen ontketenen, waarbij energiebronnen in de buurt worden leeggemaakt om hun capaciteiten onmiddellijk op te laden. Het kan geen kwaad dat beide personages levensgrote verschijningen hebben, met name Thunderbolt Buddha, wiens prachtige kostuum een iconische look creëert. De storyboards van de film, die bij de Third Window-release worden geleverd, verschillen niet veel van de panelen die je in een manga zou vinden en worden getrouw op het scherm gerealiseerd.
Hoewel het een excentriek en experimenteel project is, elektrische draak toont echt de voortdurende groei en volwassenheid van Ishii als regisseur aan. Terwijl explosieve stadDe schurende visuele stijl van is het resultaat van een anarchistische productie geregisseerd door een jonge en relatief onervaren filmmaker, elektrische draakDe kinetische beelden van zijn berekend en doelgericht. Ishii’s kenmerkende gebruik van snelle bewegingen werkt briljant om anticipatie op te bouwen voor het laatste gevecht, terwijl de integratie van gestileerde graphics de opwindende krachten van de personages tot leven brengt. Deze ongecompliceerde visuals worden afgewisseld met melancholische shots van een bewolkt landschap in Tokio en een paar voorbeelden van grimmige, nogal verontrustende beelden. Hoewel niet zo rauw als het eerdere werk van de regisseur, put de film uit zijn vroege punkgevoeligheden en -vorm om de indruk te wekken van een afgemeten regisseur wiens vaardigheid zich met de jaren heeft ontwikkeld.
Hoewel Ishii’s meer meditatieve werken in de jaren negentig ongetwijfeld zijn benadering hebben bepaald elektrische draak tot op zekere hoogte heeft het project ook te danken aan de concertfilms van de regisseur uit de jaren tachtig. De gekke familie (1984) en engel stof (1994), werkte Ishii samen met verschillende bands, waaronder de Japanse punkgroep The Roosters en de Duitse undergroundband Einstürzende Neubauten, en produceerde voor beide experimentele concertfilms. Ishii’s vermogen om het spelen van muziek op zo’n emotionele en filmische manier te presenteren, leent zich daar uitstekend voor elektrische draak, terwijl Morrison gitaar speelt om zijn woede te kanaliseren. In feite is de film nauwer geworteld in Ishii’s liefde voor muziek dan men zich zou kunnen voorstellen. Regisseur en hoofdrolspeler Tadanobu Asano, die eerder had meegewerkt aan labyrint van dromen, vormde de helft van de Mach 1.67-band. De intense industriële punkmuziek van de groep inspireerde de creatie van elektrische draak in de eerste plaats, en ze gingen door met het produceren van de film zware score.
Een geïmproviseerd project, elektrische draak werd in zeer korte tijd voltooid, bedacht en gefilmd terwijl Ishii zich voorbereidde gek (2000), een ander Asano-voertuig. Bij het realiseren van het project belichaamde Ishii opnieuw de doe-het-zelfhouding van zowel punk als jishu eiga (zelfgemaakte film)scènes. Nog verder afwijkend van de normen van de filmindustrie, speelde de regisseur ooit met het meenemen van de film in concertstijl in plaats van een typische distributieroute te volgen. Hoewel zijn stijl en naam in de loop der jaren zijn veranderd, blijft Ishii een door en door rebelse en fel onafhankelijke filmmaker; hun houding wordt gekenmerkt door de uniciteit van elektrische draak.
Samen met verschillende extra’s uit het archief in deze Third Window-release is een nieuw interview met voormalig Mach 1.67-lid Hiroyuki Onogawa. De componist produceert al bijna dertig jaar filmmuziek en kreeg zijn start in de industrie door een toevallige ontmoeting met Ishii in een bar in Fukuoka. Te beginnen met Ishii augustus in het water (1995), zou Onogawa bijna uitsluitend met de regisseur werken tot gespiegelde geest (2004), wat hun laatste samenwerking tot nu toe markeert. Afkomstig uit een achtergrond in ambient-muziek, merkt de componist op dat hij vanwege zijn werk aan meer geassocieerd wordt met rockmuziek in Japan elektrische draak. In dit verhelderende interview volgt Onogawa zijn carrière door de filmindustrie en bespreekt hij het korte leven van Mach 1.67.
Een Blu-ray-release voor Elektrische Draak 80.000 V het is al lang geleden en het pakket van Third Window Films stelt niet teleur. In termen van essentiële Japanse cultfilms zou Ishii’s wilde project bovenaan ieders kijklijst moeten staan. Dus gordel om, zet het volume hoger en duik in dit opwindende staaltje punkcinema van een van de beste moderne filmmakers van Japan.
Elektrische Draak 80.000 V wordt in het VK uitgebracht door Third Window Films.