Insane Bass Ballistics bereikt WHOiSEE’s Demon Hour. Het enorme gewicht van geluid zelf doet meer dan alleen het dak optillen; hij breekt het in scherven. Alles in de atmosfeer heeft een kolossale lichamelijkheid. Een geometrische benadering van dubstep bij elke drop, het nummer verandert constant van hoek. Veel van het werk komt met zijn meerlagige hybride neigingen. Een van die nummers die de
escapisme dat goede EDM en dubstep naar het publiek zouden moeten brengen, het is maar al te gemakkelijk om te verdwalen in de talloze standaarden die voorbij razen.
Voor alle chaos van de muziek is er iets dat ingewikkeld wordt gecontroleerd aan het tempo zelf. Muziek weet wanneer ze hard moet gaan en wanneer ze zich moet terugtrekken. Intrinsiek belachelijk pakkend, dit is dubstep met alle vrolijke vervorming die het genre verdient. Hij slaagt er echter in om het model te nemen en het op zijn eigen manier aan te passen. Hoewel het misschien een beetje uit de hand lijkt te lopen, heeft het wel een structuur. De evolutie van de enorme groove vindt plaats en doet enorm veel recht. Dit soort dingen is gemaakt voor muziekfestivals, omdat het dit gevoel van gemeenschap heeft, een nieuwe kijk op de mantra Peace Love Unity Respect, op een totaal originele manier.
WHOiSEE voegt naast de enorme omvang van elke beat een wrang gevoel voor humor toe aan het bombastische karakter van “Demon Hour”.