Nu fase 4 van de MCU officieel ten einde loopt en fase 5 volgende maand begint Ant-Man en de Wasp: Quantumania, krabben fans nog steeds hun hoofd over waar ze denken dat het Marvel Cinematic Universe hen naartoe brengt. Na voltooiing van Einde van het spel in 2019 begonnen veel enthousiaste MCU-volgers zich echt af te vragen hoe de studio het spektakel dat ze wisten te creëren zou overtreffen, en of voortzetting van de reis de moeite waard zou zijn na zo’n bevredigend einde.
Maar toen alles was gezegd en gedaan, zou niets Marvel ervan weerhouden te proberen het succes te dupliceren dat ze hadden gevonden met hun eerste 3 filmische afleveringen. Dus gingen ze door naar fase 4 – en het was op zijn zachtst gezegd interessant. Het bevatte niet alleen de meeste projecten in elke fase van de MCU (17 om precies te zijn), maar het duurde ook de kortste fysieke tijd (slechts 2 jaar). Met zoveel projecten in zo’n korte tijd, was het begrijpelijk dat zowel het publiek als de fans hoopten een beter idee te krijgen van waar Marvel van plan was de filmfranchise te leiden… helaas was dat niet het geval .
Ondanks de hoeveelheid content die de afgelopen jaren is uitgebracht, voelt de MCU verwarrender en onhandiger aan dan ooit, met talloze nieuwe helden, schurken en zelfs secundaire/tertiaire personages waar fans ook op moeten letten. Dat gezegd hebbende, afgezien van ijverige reacties van fans, is de MCU misschien niet zo verwarrend als het voor de gemiddelde kijker lijkt. Hoewel Fase 4 zeker niet perfect was, had het absoluut richting en visie die loyale waarnemers te dicht bij de foto hadden kunnen zijn om volledig te zien.
Fase 4 moet worden vergeleken met fase 1
Zoals anderen al hebben gezegd, voelde fase 4 voor sommige kijkers een beetje verwarrend vanwege het onhandige schema. Nogmaals, 17 projecten in 2 jaar in plaats van 23 projecten in 11 jaar – dat is veel nieuwe inhoud. Maar ondanks hoeveel nieuwe content er tijdens fase 4 uitkwam, is een deel van het probleem dat fans tijdens de eerste drie fasen door Marvel werden verwend. Endgame was tenslotte precies dat – een Einde van het spel. Dit betekende dat fase 4 een nieuw startpunt zou zijn, geen startpunt (Zwarte Panter bedoelde woordspeling) en geen echte voortzetting van fase 3. Fase 4 had eigenlijk de nieuwe fase 1 moeten zijn.
Wat betekent dat nu precies? Nou, achteraf gezien betekent dat dat fase 4 een beetje rommelig en onhandig moest aanvoelen – net als fase 1. Denk er eens over na – fase 1 was een verwarrende puinhoop en het origineel Ijzeren man en Wrekers zijn de enige projecten die echt in je opkomen. Iron Man 2 het was een slecht vervolg op de introductie van de MCU. Het origineel Thor en kapitein Amerika de films waren relatief populair, maar stonden lang niet bovenaan als het gaat om MCU-projecten. De ongelooflijke Hulk het was zo gepand dat een andere Hulk moest worden herschikt (hoewel er ook drama achter de schermen was). En al deze respectievelijke films bevatten paaseieren/broodkruimels die (voor die tijd) willekeurig en uit het niets leken, terwijl in feite (nadat verschillende andere projecten waren uitgebracht) de meeste uiteindelijk de moeite waard waren op de een of andere manier, vorm of vorm vorm. Dat alles in gedachten houdend, ondanks dat Phase 4 drie keer zoveel inhoud vrijgeeft als Phase 1, is het volkomen begrijpelijk waarom het een beetje onsamenhangend aanvoelt, omdat de Phase die het probeerde na te bootsen dat ook deed.
Inhoudsuitvoer is overdreven
Aangezien het nu duidelijk zou moeten zijn dat fase 4 fase 1 qua inhoud meer had moeten weerspiegelen, blijft de vraag waarom het zoveel meer kritiek en terugslag kreeg dan fase 1. Welnu, het antwoord is heel eenvoudig: er is veel meer inhoud voor mensen om te bekritiseren. Nogmaals, laten we eens kijken naar de feiten die Ijzeren man en Wrekers waren eigenlijk de enige A+ projecten die uit fase 1 kwamen… dat is een indrukwekkende 33% voor fase. Maar het waren slechts zes projecten verspreid over 4 jaar, met te veel gaten tussen de fans om op het volgende project te wachten – een luxe Phase 4 werd niet toegekend. In plaats daarvan begon Phase 4 project na project uit te rollen en bracht bijna elke maand een nieuwe uit, waarvan de meeste televisieshows waren die veel langer duurden dan een typische MCU.
Dus zodra het publiek iets vond dat ze niet leuk vonden aan een van de nieuwe projecten, schoten de verwachtingen voor het volgende project omhoog. En toen niet aan die verwachtingen werd voldaan, ging het proces verder in een vicieuze cirkel tot het punt waarop als een MCU-show of film die in fase 4 werd uitgebracht geen A + was, fans zouden klagen en klagen dat het vreselijk was. Hoewel dit een argument is waar fans op internet talloze uren over kunnen debatteren, is de trieste waarheid dat Phase 4 er rommeliger uitziet dan het in werkelijkheid is, simpelweg omdat er te veel kijkers zijn die gewoon wachten om op een a te springen. onnauwkeurigheid of continuïteitsfout die ze kunnen tegenkomen.
Er was geen cumulatieve afsluitende gebeurtenis (Avengers-film)
Ondanks alle bovenstaande argumenten, is dit waar Marvel zichzelf echt in de voet schoot voor Phase 4 (en waarom het richtingloos en een puinhoop aanvoelde). Voorafgaand aan fase 4 raakte het publiek gewend aan de MCU-formule – een aantal niet-verwante personages introduceren of opnieuw bezoeken in op zichzelf staande projecten en ze vervolgens zien samenkomen in een cumulatief evenement om te zien hoe hun unieke verhalen konden worden verweven tot één enorme strip. – Narratief boek van de film. Hoewel dit duidelijk een traktatie was voor fans om al hun favoriete helden op één scherm te zien, had het een belangrijkere vertelkwaliteit waardoor de hele MCU aanvoelde als een echt met elkaar verweven universum, waar acties in een project invloed konden/zouden/zouden hebben de anderen… maar fase 4 had dat niet.
Spider-Man: Geen weg naar huis was misschien wel de ontbrekende cumulatieve gebeurtenis uit fase 4 met de echte opname van het multiversum in de MCU (zo zagen Marvel-execs het misschien), het was niet de kers op de taart die MCU-fans echt nodig hadden. Hoewel de film zelf het hoogtepunt was van helden en schurken uit het verleden, kwam hij niet overeen met een van de nieuwe helden die de MCU begon te introduceren, noch met enige andere film. Het liet dus een gat in de fase achter waarin alle acties van de helden elkaar beïnvloedden en in plaats daarvan aanvoelde als een dozijn en een half onafhankelijke projecten die geen verband hadden. Hierdoor zag Phase er niet alleen uit als een puinhoop, maar het publiek vond het ook moeilijk te accepteren dat de nieuwe MCU “echte” gevolgen heeft, aangezien het lijkt alsof geen van de acties van de helden de anderen zal beïnvloeden.
Waar gaat alles heen voor fase 5 en 6
Tot slot is het volkomen begrijpelijk waarom fase 4 er van buitenaf uitzag als een puinhoop. Ze had veel meer projecten dan een introductiefase zou moeten hebben, en ze produceerde ze allemaal in zo’n korte tijd zonder cumulatieve gebeurtenissen. Dus het Marvel Cinematic Universe ziet er nu uit als Marvel’s Independent Cinematic Projects. Maar dat betekent niet dat fase 5 en 6 niets zullen veranderen.
De meeste bioscoopbezoekers hebben gehoord dat de MCU op weg is naar meerdere grote cumulatieve evenementenfilms (stralenmeerdere Wrekers) en deze projecten zouden Marvel een beetje bewegingsruimte moeten geven om hun universum weer op de rails te krijgen – maar houd er rekening mee dat Marvel die rail in de eerste plaats misschien nooit heeft verlaten. Nogmaals, Fase 1 zag eruit als een puinhoop en losse eindjes werden prompt aangepakt en opgeruimd voor de komende jaren. Dus hoewel fase 4 voor sommige kijkers misschien een puinhoop leek, is het volkomen redelijk om aan te nemen dat Marvel al die tijd een plan had om ervoor te zorgen dat de rotzooi wordt opgeruimd in fase 5 en 6.