Australisch drama “Of an Age” speelt zich af in een melancholische wereld van onmogelijkheid: die etherische ruimte waar je een geweldig iemand ontmoet en je afvraagt wat kan zijn, maar niet kan zijn, om welke reden dan ook.
Met zijn tweede speelfilm vertelt schrijver/regisseur Goran Stolevski een verhaal dat enige gelijkenis vertoont met andere kortstondige homoromans – namelijk het uitstekende “Weekend” en “Call Me by Your Name” – in die zin dat ze een glimp geven van een snelle aanpak en buitengewoon transformerende verbinding. Maar persoonlijke details zijn er in overvloed: een van de personages heeft een ex-vriend genaamd Goran die, net als de filmmaker, Macedonisch is.
Maar hoewel “Of an Age” een donkere en melancholische sfeer biedt, mist het het soort karakterisering dat dit verhaal echt verwoestend zou maken. Kijkers die dit soort kortstondige affaires hebben meegemaakt, vinden het misschien boeiender; anderen vinden dit misschien niet overtuigend.
“Of an Age” begint op een manier die bedoeld is om ons uit balans te brengen, aangezien het zich richt op een tiener genaamd Ebony (Hattie Hook) die bij zonsopgang alleen wakker wordt op een strand, met een kater. Het jaar is 1999, dus ze kan haar locatie niet bepalen vanaf haar smartphone (de tijdsinstelling is de sleutel om het verhaal wat mysterieus te maken, vooral naarmate het vordert in het tweede hoofdstuk). Ze wankelt naar een telefooncel en belt de enige persoon waarvan ze weet dat die haar zonder oordeel zal helpen: Kol (Elias Anton), haar stijldanspartner.
De 17-jarige is een goedhartige en uiterst geduldige Servische immigrant. Hij is ook homo, maar is blijkbaar niet uit de kast gekomen, ook niet tegen zichzelf. Van hem een competitieve stijldanser maken, voelt als een bijzaak en een excuus voor de ongemakkelijke humor om hem door de straten van een buitenwijk van Melbourne te laten rennen in een diep, glanzend kostuum. Waarom is deze activiteit zo belangrijk voor hem dat hij in paniek raakt omdat hij de finale mist omdat zijn partner een excentriek feestbeest is? Het is een functie die lijkt te zijn toegevoegd en nauwelijks wordt benut.
Kol’s missie is om te zoeken naar Ebony’s broer, Adam (Thom Green), die een auto heeft en hem kan helpen haar op te halen. En dan hebben de twee jongens een leuke lange date tijdens een rit van een uur. Adam is een aantal jaren ouder en zit als homoseksuele man beter in zijn vel, waardoor hij iets herkent dat hij herkent in Kol. Stolevski, die ook optreedt als redacteur, creëert een soepele, opbouwende spanning terwijl de twee praten, plagen en elkaar aanstoten. Deze enorm verschillende personages delen een aantal leuke en grappige momenten terwijl ze zichzelf op de proef stellen en indruk op elkaar proberen te maken met de boeken die ze hebben gelezen en de films die ze hebben gezien. In samenwerking met cameraman Matthew Chuang observeert Stolevski in stilte en intiem elke zijdelingse blik, elk stil moment van opgekropte verlangens. De transparantie van de afbeeldingen suggereert dat deze twee figuren in de tijd zweven in plaats van tegen de klok racen.
Wanneer Adam terloops onthult dat hij homo is, stuurt dat een schokgolf door Kol en raakt hij iets diep van binnen dat hij zelf nog niet wil erkennen. Je kunt de lamp bijna zien branden boven Kol’s hoofd, maar hij is nog niet klaar om zich te koesteren in de gloed ervan. Maar wie zijn deze mensen? Adam heeft een snelle humor en een droog gevoel voor humor; Kol is nerveus en een beetje een nerd, maar weet zich te beheersen. Ze verenigen zich voor de soundtrack van Wong Kar-Wai’s homoseksuele liefdesverhaal uit 1997, “Happy Together”. Maar uiteindelijk zijn deze personages ideeën die niet substantieel zijn ontwikkeld.
Als een complot staat Adam op het punt de volgende dag het land te verlaten om te promoveren. in Argentinië (het decor voor “Happy Together”, zo blijkt). Maar waarom zou Adam in het buitenland willen studeren, behalve dat het verhaal een deadline nodig heeft? We weten vooral wie hij is en wat belangrijk voor hem is op basis van zijn relaties met andere mensen: zijn zus, zijn ex-vriend en nu deze onwaarschijnlijke nieuwe liefdesbelang.
Toch hebben de twee hoofdrolspelers een heerlijke chemie, ook al is de diepte van hun verlangen niet altijd aannemelijk. Dit geldt vooral in het laatste deel van de film, wanneer Anton een arrogantie uitstraalt die duidt op de zelfacceptatie van zijn personage in de loop van de tijd. Of Kol en Adam samen gelukkig kunnen zijn, is iets heel anders.
Nu te zien in bioscopen.