Trakteer Williams, een oude acteur en ster van geliefde cultfilms diepe lente Het is dodende hitte, overleden op 71-jarige leeftijd. Volgens een rapport van People Magazine is de acteur omgekomen bij een tragisch motorongeluk. Zijn agent, Barry McPherson, vertelde het tijdschrift: “Hij is vanmiddag vermoord. Hij sloeg links of rechts af en een auto sneed hem af’, zei McPherson, eraan toevoegend: ‘Ik ben er gewoon kapot van. Hij was de aardigste man. Hij was zo getalenteerd.”
Williams heeft een lange en legendarische carrière achter de rug op het witte doek. Eind jaren zeventig brak hij voor het eerst door in films als De adelaar is geland voordat hij een Golden Globe-nominatie ontving voor de verfilming van Haar. Hij had misschien wel zijn beste rol in 1981, toen hij de hoofdrol speelde in de film van Sidney Lumet. prins van de stad (een van onze favorieten hier bij JoBlo), een Golden Globe-nominatie verdienen. In de film speelde hij een malafide ex-agent die informant wordt. Dat had ertoe moeten leiden dat Williams een ster zou worden op het niveau van Al Pacino of Robert De Niro, maar dat is nooit gebeurd. Wel speelde hij tegenover laatstgenoemde een kleine rol in de film van Sergio Leone. Er was eens in Amerika.
Williams speelde ook in verschillende goed ontvangen genrefilms, die we hier allemaal uitgebreid hebben besproken, waaronder dodende hitte1998 diepe lenteen een reeks sequels op de film uit 1996 De vervanger, waar hij Tom Berenger verving in de hoofdrol. Hij kauwde ook gedenkwaardig op het landschap als de gemene Xander Drax erin De geestmaar hij had zijn grootste succes op het kleine scherm, waar hij speelde altijdhout voor vier seizoenen. Hij had onlangs een rol in de film David Simon wij bezitten deze stad voor HBO, en een langlopende terugkerende rol in de Tom Selleck-show Blauw Bloed.
Williams stond bekend als een van de aardigste jongens in Hollywood. bij het zoeken dodende hitte voor The Best Movie You’ve Never Seen sprak ik met een oud-collega van hem, Patrick Read Johnson, die werkte als second unit director (en de uitstekende 25-05-77). Hij vertelde me de volgende anekdote via e-mail:
Treat was jarenlang piloot met vaste vleugels en werd onlangs ook helikopterpiloot. We hebben het een paar keer over hun avonturen gehad op de set. En ik toonde grote interesse om hem te vergezellen op alle vluchten die hij beschikbaar stelde. Het probleem was dat het Treat volgens zijn contract verboden was om te vliegen tijdens het maken van de film. Maar hij bleef maar praten over hoeveel hij nodig had om “omhoog” te gaan… en hoe het hem pijn deed om niet…
De “Butchery Scene” was al weken aan het brouwen. De regisseur, Mark Goldblatt, kwam buiten zijn schuld te laat en was bang dat de studio de scène zou schrappen om het op schema en binnen het budget te houden. Dus David Helpern en Michael Meltzer, die mij inhuurden, vroegen Mark of hij bereid zou zijn om de hoofdrolspelers, Treat Williams, Joe Piscopo, Key Luke en Lindsay Price, aan MIJ te “lenen” – zodat ik kon optreden als regisseur van Second Maak een eenheidskostuum en maak ‘s nachts een scène van de eerste eenheid, met een minimale crew, om ervoor te zorgen dat de scène op film terechtkomt. Het strekte hem tot eer dat Mark ermee instemde en plotseling had ik de leiding over de hele reeks.
We schoten van 19.00 uur tot misschien 6.00 uur de volgende ochtend. En hoewel ik de hele nacht de Treat heb aangevallen met alles van een gigantisch rubberen kalfskarkas tot een echte LEVER, hadden we er zoveel plezier in dat toen we het inpakten, de Treat het nepbloed en slijm en het ECHTE LEVERSAP verwijderde en zei: “JOHNSON! 8 UUR ‘S OCHTENDS! VAN NUYS LUCHTHAVEN! LATEN WE NAAR BOVEN GAAN!”
Dus ik kom om 8 uur aan op Van Nuys Airport, en daar is Treat, die deze kleine whirlybird pre-vliegt, en hij geeft me een oortje en wijst me naar de passagiersstoel, en springt in de pilootstoel, en heel … HEEL. .. neemt minutieus een checklist door. Hij roept de toren vrij, en ik denk… Ja, daar gaan we… Zodra ze hem vrij hebben, stijgen we op – ik hoor de toren vrij – en wij, o zo langzaam… altijd – zo voorzichtig. .. we klommen… En we taxied, ZOOOOOOOOOOO als volkomen redelijke piloten, naar ons startpunt… En ik dacht… “Echt waar?”
En de behandeling verhoogt zachtjes onze lift… en we zweven, bijna net zo snel als een verloren heliumballon, in de mistige lucht boven de San Fernando Valley…
En toen we een soort standaard verkeershoogte bereikten, vlogen we van noord naar noordwest… Voor wat voelde als een half uur. Recht en vlak… Veilig en wel… En ik had zoiets van… “ECHT???” Je hebt alle moeite en kosten gedaan om de fijne kneepjes van het helikoptervliegen te leren… daarvoor?
En net toen ik mijn innerlijke hoofd schudde, wees Treat plotseling naar een pas die we net waren overgestoken, nadat we het “gecontroleerde luchtruim” hadden verlaten en riep: “KIJK! VIJANDELIJKE TROEPEN!!” En hij sloeg de stok naar voren en gooide ons in een duik, zoals ik nooit zal vergeten, en ging verder naar Apocalypse Now, de shitty volgende tien minuten van onze vlucht! En de hele tijd dat ik SCHREEUW en LACH (meestal SCHREEUW) en Treat de tijd van zijn leven heeft en dan, zodra het begint, zijn we terug in gecontroleerd luchtruim en ineens zijn we terug bij ” NORMAAL” vliegen.
Williams was inderdaad een van de groten en hij zal gemist worden.