Maar Paige vindt humor in zowat alles en heeft die vaardigheid gebruikt om ‘er overheen te komen’, zoals andere personages haar regelmatig herinneren. Ze is een succesvolle therapeut die haar zwakheden erkent, zelfs of vooral wanneer ze ze niet kan oplossen. Ze koopt en maakt haar eigen mooie huis. En ze houdt zielsveel van haar kring – zoals misschien alleen een persoon die voortdurend in de steek is gelaten kan liefhebben.
“UnPrisoned” draait om de volwassen Paige, maar omdat het een show is die geworteld is in therapie, verschijnt ook haar jeugdzelf (Jordyn McIntosh). Terwijl de twee Paiges praten, leren we dat haar vader, Edwin (Lindo), in en uit de gevangenis zat, en dat haar moeder een sekswerker en alcoholist was die haar kort na de geboorte in de steek liet. Paige bracht haar jeugd door met stuiteren tussen pleeggezinnen en de primaire vriendin van haar vader (Brenda Strong), op wie Paige beslist boos blijft omdat ze geen zorg biedt die bij de leeftijd past.
Betreed Lindo als de rebelse en charmante vader Edwin. Zijn aanwezigheid lijkt misschien klaar om Paige’s leven te ontploffen – het wordt een negatieve invloed op haar zoon en zorgt ervoor dat al haar oude vertrouwenskwesties naar boven komen, maar dat doet het niet. In plaats daarvan helpt Edwin Finn uit zijn sociale schulp te ontsnappen. En Paige’s vertrouwenskwesties lijken voor haar altijd aanwezig te zijn, of Edwin er nu is of niet.
De mens is geen geharde crimineel. Hij wil zijn leven op orde krijgen, maar het systeem maakt het hem in alle opzichten bijna onmogelijk. De baan die hij krijgt als chef-kok wordt ingetrokken voordat hij zelfs maar begint, dankzij zijn ex-gevangenestatus. De volgende die hij krijgt, specifiek voor ex-gedetineerden, is uitbuitend en onmenselijk. Hij kan geen rijbewijs krijgen omdat hij geen geboorteakte heeft. En hij kan geen kopie van zijn geboorteakte krijgen omdat hij geen rijbewijs heeft.
Maar Edwin is charmant en wint snel zijn kleinzoon Finn en de uiteindelijke klanten van de ijssalon. En hij is wijs, hij laat met enigszins alarmerende frequentie waarheidsbommen op Paige vallen. Deze dynamiek geeft beide doorgewinterde hoofdrolspelers de kans om hun acteerspieren te strekken. Washington wisselt af tussen speels en gekwetst, zijn ogen een steeds veranderend canvas, terwijl Lindo opvalt als een charmante man, vol arrogantie, kwetsbaarheid en wijsheid. De combinatie is bedwelmend, ook al neigt het script soms naar overdreven oppervlakkige momenten van openbaring.
