De winter zit achter het grote plaatje: hoe het “aanbevolen” algoritme van YouTube het spel, onze wereld en ons heeft veranderd. Susan Wojcicki, voormalig CEO van YouTube, wordt uitgebreid geïnterviewd, en haar zakelijke praatjes over de positieve “verbindingen” tussen “diverse” groepen mensen klinken vals, net als haar verzekeringen van hoe hard YouTube werkt om de gemeenschap veilig te maken. Er moet een debat zijn tussen voorstanders van de vrijheid van meningsuiting en degenen die denken dat het goed is om mensen te beschermen tegen doodsbedreigingen/doxing/SWAT-ting, enz. Er is geen reden waarom er geen compromissen kunnen worden gesloten. Er zijn tijden geweest in het verleden – de antitrustwetten van het begin van de 20e eeuw, autoveiligheid, enz. – waarin regels werden opgelegd, en dat alles voor het grotere goed. Dat debat moet plaatsvinden, maar niet in de huidige nulsomsfeer. Winter omvat mensen die met hem praten: een procesadvocaat die sociale-mediasites achtervolgt vanwege de “schade” die ze veroorzaken (en soms catastrofale schade) en Brianna Wu, een technologieschrijver en ontwikkelaar van videogames die de woede van gamers voelde toen ze zich uitsprak in ondersteuning van Zoë Quinn bij het genezen van de zogenaamde GamerGate. Deze interviews helpen verhelderen wat soms nogal wazig is.
Een zeer interessante geïnterviewde is Caleb Cain, wiens bescheiden YouTube-kanaal explodeerde toen hij een video plaatste genaamd “My Descent into the Alt-Right Pipeline”. Plotseling was hij in elk nieuwsprogramma en sprak hij over de gevaren van YouTube en hoe het “aanbevolen” algoritme hem bij de hand leidde van zelfhulpkanalen naar blank nationalisme. Cain spreekt welsprekend over de snelheid en effectiviteit van dit proces. Hij begrijpt hoe hersenspoeling werkt omdat 1.) het hem daadwerkelijk is overkomen en 2.) hij eruit kon springen.
Er is een heel korte omweg naar de verontrustende wereld van YouTube Kids. In 2017 schreef James Bridle een artikel op Medium genaamd “Er is iets mis met internet” na een diepe duik in YouTube Kids, en het had een wake-up call moeten zijn. Er had meer kunnen worden gedaan aan dit echt sinistere aspect van het platform – en de menselijke aard – in “The YouTube Effect”.
Ik vertrouw op YouTube voor onderzoeks- en amusementsdoeleinden. Ik hou van de oude talkshow-clips, de muziek die niet beschikbaar is op iTunes/Spotify (zoals Bing Crosby-opnames uit de jaren dertig!), en de televisiefilms uit de jaren 80 met Gena Rowlands die nergens anders verkrijgbaar zijn. Ik ben dol op de “React To”-kanalen (voornamelijk bestaande uit Gen Z-kinderen die voor het eerst naar klassieke films kijken. Ik kan dit gezonde konijnenhol ten zeerste aanbevelen). Maar iedereen weet hoe het algoritme werkt. Je kijkt uit nieuwsgierigheid naar een video over een controversieel onderwerp, en het zou van een geldige bron kunnen zijn, maar plotseling, binnen enkele minuten, is je “aanbevolen” navigatiebalk nu gevuld met soortgelijke “inhoud” en ben je een klik verwijderd. filmpje waarin staat dat de aarde plat is.
De documentaire van Winter gaat ver, maar misschien niet ver genoeg. In haar interview merkt YouTuber Natalie Wynn (ook bekend als ContraPoints) op dat YouTube geen “openbaar forum” is, maar dat The Public Forum eigendom is van en wordt beheerd door twee van ‘s werelds grootste bedrijven. Dit zou iedereen – ongeacht hun politieke opvattingen – op zijn minst even de tijd moeten geven om even stil te staan bij de implicaties.
Nu te zien in bioscopen.