In ‘The Roundup’ baant Ma Seok-do, Lee’s afvallige agent met brede bovenlijf, zich een weg door een andere bende meedogenloze misdadigers. Een nieuw vervolg, “The Roundup: No Way Out”, biedt meer episodische spanning, maar net als bij “The Roundup” voelt elke scène zonder Lee als tijdverspilling. Beide ‘The Roundup’-films zijn vrij generiek, plus voldoende slapstick-geweld, terwijl ‘The Outlaws’ een meeslepende schurk en een versleten cast bevat. “The Roundup: No Way Out” is geen verbetering ten opzichte van de enigszins verfijnde formule van “The Roundup”, maar het gaat wel wat soepeler naar beneden en is merkbaar soepeler.
Alleen Lee, een acteur die scènes steelt, kan ervoor zorgen dat je wilt zoeken naar een lomp personage als Ma. Ma transformeert schurken door met hun polsen te breken, ze door de kamer te lanceren (vaak letterlijk) of ze tegen deuren, tafels, ramen en wat dan ook te gooien. Hij verspilt geen tijd om zichzelf uit te leggen, zelfs niet aan zijn collega’s, ooggetuigen, informanten of verdachten die hem aan het wankelen brengen. Ma huivert en zucht gemakkelijk, want alleen hij is sterk genoeg om door al die vervelende politiebureaucratie heen te breken. In “The Roundup: No Way Out” stuurt de Japanse yakuza een meedogenloze huurmoordenaar, Ricky (Munetaka Aoki), om een gestolen lading Hyper, een verslavende nieuwe drug, op te halen bij de White Shark Clan, hun Koreaanse stelende partners.
Al snel ontdekt Ma de echte reden waarom niemand anders de verkoop van Hyper in Cheongdam tegenhield: de White Shark Clan werd niet alleen beschermd, maar ook actief geholpen door de corrupte politieagent Joo Song-chul (Lee Jun-hyuk), die een collega-politieagent in elkaar slaat. officier dood met een koevoet in zijn eerste scène, en wordt pas zo’n 30 minuten later geïdentificeerd als politieagent. Dit soort Q&A-twist spreekt over de door effecten gedreven aard van deze films, die berusten op eenvoudige zomerbioscooppleziertjes zoals fysieke komische routines en/of eenzijdige vechtpartijen waardoor Don Lee eruitziet als een vlezige verre neef. door Joe Don Baker en One Punch Man.