Het personage van Devine, Owen Browning, is een bankdirecteur, ondanks dat hij zo nors is en geen beoordelingsvermogen of impulsbeheersing heeft dat het moeilijk voor te stellen is dat hij zou worden vertrouwd om een zak vuilnis naar de stoep te brengen. Zijn verloofde Parker (Nina Dobrev) is een yoga-instructeur waarvan iedereen in Owens familie op onverklaarbare wijze denkt dat het een stripper is. Ze is aangenaam en conventioneel aantrekkelijk, maar toch eigenzinnig genoeg om niet flauw of saai over te komen. Ze ziet er stabiel en volwassen uit. We hebben nooit begrepen waarom ze met een man als Owen zou zijn, die gek wordt van de kleinste dingen, geobsedeerd is door actiefiguren en trivia uit de popcultuur, en de neiging om elke gedachte die in hem opkomt eruit te flappen, niet kan overwinnen. hoe ongepast of beledigend ook. Dit soort dynamiek is het filmische equivalent van de tv-sitcom-formule, waar een irritante, onwetende, egoïstische klootzak op de een of andere manier getrouwd raakt met een mooie heilige.
Noch Owen, noch zijn ouders (Julie Hagerty en Richard Kind) hebben de ouders van Parker, Billy en Lilly, ontmoet, wier coververhaal is dat ze rondtrekkende antropologen zijn die al vele jaren in het Amazonegebied de Yanomami-stam bestuderen. Tot hun eeuwige spijt doen Billy en Lilly het schoonfamilie-ding. Owen onthult genoeg details over zijn baan om een overval en onderzoek te rechtvaardigen, omdat Billy en Lilly snel veel geld nodig hebben, en Owen maakt het ze gemakkelijk om het te krijgen. Het verhaal is in feite halverwege de speelduur van de film, maar het staat erop om door te gaan, waarbij theoretisch gekke maar meestal herhaalde vernieuwingen worden gepresenteerd van dingen die in de eerste helft zijn gebeurd, maar met meer auto-achtervolgingen en “wendingen” en geweerschoten en geschreeuw.
De cast is even indrukwekkend als hun inspanningen zinloos zijn. Naast Brosnan, Barkin, Kind en Hagerty, speelt “The Out-Laws” Poorna Jagannathan als de gekke witwasser van Billy en Lilly; Michael Rooker als een alcoholische FBI-agent die liever een strohoed draagt dan echte excentriciteit; en Lil Rel Howery als de beste vriend van de held, een type dat rechtstreeks uit “Get Out” is geïmporteerd. “The Out-Laws” doet dit soort dingen vaak en herinnert je dwangmatig aan betere films die je zou kunnen kijken, van de stills van “Ocean’s” en “Heat” tot “Die Hard” (een fragment uit Beethovens Negende symfonie speelt wanneer Owen kan in de meest geavanceerde bankkluis van de stad kijken). De titel heeft zelfs een grammaticaal onnodig koppelteken om ervoor te zorgen dat je weet welke klassieker het kern-DNA heeft geleverd.