ComingSoon hoofdredacteur Tyler Treese sprak Batman: The Doom That kwam naar Gotham co-regisseur Sam Liu over de gotische geschiedenis van Batman en DC’s implementatie van Lovecraftiaanse thema’s.
“Batman: The Doom That kwam naar Gotham is een verhaal dat zich afspeelt in de jaren 1920 waarin ontdekkingsreiziger Bruce Wayne per ongeluk een eeuwenoud kwaad loslaat, waardoor zijn terugkeer naar Gotham City wordt bespoedigd na een onderbreking van twee decennia. “De door logica/wetenschap gedreven Batman moet het opnemen tegen de bovennatuurlijke krachten van Lovecraft die het bestaan van Gotham bedreigen, waarbij hij wordt geholpen en geconfronteerd met opnieuw bedachte versies van zijn bekende bondgenoten en vijanden, waaronder Green Arrow, Ra’s al Ghul, Mr. , Killer Croc, Two-Face, James Gordon en de geliefde leerlingen van Bruce. Bereid je voor op een mystiek, vaak angstaanjagend Batman-avontuur als geen ander.”
Tyler Treese: Ik was benieuwd naar je eigen ervaring met Batman: The Doom That Came to Gotham. Hoe kwam je op de hoogte van de komische miniserie?
Sam Liu: Ik moet eerlijk tegen je zijn dat ik in ieder geval de afgelopen twee decennia geen stripboek in mijn eentje heb gelezen dat niet werkgerelateerd is. De manier waarop ik ermee in aanraking kwam, weet je, is omdat ik geïnteresseerd was in gothic horror/horror. Ik speelde een videogame waar ik conceptueel en visueel dol op was en al dat soort dingen. Ik denk dat ik bij Bruce Timm was en dat we uit elkaar gingen draken geest of iets dergelijks, en ik vroeg hem: ‘Ik ben echt geïnteresseerd in dit soort dingen. Ik heb dit spel gespeeld – is er zoiets in onze bibliotheek? Hij had zoiets van: “Oh, hoe zit het De ondergang die naar Gotham kwam?”
En ik dacht: “Oh, dat heb ik nog nooit gelezen of gehoord.” Dus ik sprak met Jim [Krieg] erover en we kregen een kopie van Mike Carlin en hij zei: “Ja, dat kunnen we helemaal doen.” Dus het was toen ik er kennis mee maakte en toen ik het las, en de parallellen tussen dingen en de kernplot en thema’s ervan voelden voor mij aan als ouderwetse gotische literatuur dat ik dacht: “Oh, ik denk dat dit iets zou zijn.” wees geweldig voor mij. Dus zo werd ik voorgesteld en hoe het allemaal begon.
Het spreekt echt tot de diepte van de geschiedenis van Batman en wat DC heeft gedaan, dat je misschien maar één kant op wilt gaan met Batman en ze hebben het perfecte bronmateriaal ergens in die backcatalogus. Je hebt al een paar keer met Batman samengewerkt, dus wat betekent het voor jou om deze nalatenschap van een van de meest iconische personages voort te zetten?
Het is natuurlijk een plezier, en het is een van de redenen waarom ik dit werk graag doe en waarom ik probeer te blijven werken aan DC-personages. Aan de andere kant, er is een bepaald punt waarop je zoveel Batman-verhalen hebt verteld in zijn traditionele setting en als het traditionele personage dat het een beetje saai wordt, neem ik aan? [Laugh.] Het is nogal verfrissend om een alternatief te doen dat ertoe leidt, omdat je hersenen op een andere manier gaan werken en er een beetje meer puzzel uit te halen is. Het is net zoiets, toch? Er is één ding dat je wilt als passiebaan, maar op een gegeven moment wordt het gewoon een baan en probeer je altijd manieren te bedenken om de passie weer op te wekken.
Wat ik zo leuk vind aan deze Batman, is dat hij Gotham vroeg verliet, dus het is zo iets anders voor hem om terug te komen naar deze stad die zo synoniem is met hem. Wat vond je het meest interessant aan deze versie van Batman die niet je typische Gotham-verdediger is?
Dat is een goede vraag, want terwijl we het verhaal vertelden, probeerden we erachter te komen hoe lang hij het pak al had. Hij was Batman, maar in Europa? Het andere was dat het, vanwege de veranderingen die we met de Robins hebben aangebracht, logisch voor ons was en uiteindelijk de beslissende factor was dat hij zijn Robins waarschijnlijk in het buitenland zou vinden, toch? Omdat het niet zo is dat hij alleen in Amerika en Gotham is, weet je? Het is waar hij Jason Todd en dat soort dingen zou halen, ook al was het Tim van het bronmateriaal. Dus ik denk dat het interessant was om een groep mensen te hebben die niet uit Gotham komen, quote unquote, in Amerika.
Je hebt in het verleden geweldig werk verricht en ik hield van Wonder Woman: Bloodlines. Ik weet dat James Gunn zei dat hij meer van Wonder Woman in animatie wilde zien, dus ik was benieuwd of je daarin geïnteresseerd bent. Wil je meer werk doen met Wonder Woman voorop en in het midden?
Ja, ik zou altijd graag aan Wonder Woman willen werken. Ik heb dit zelf in het verleden ook gedacht, maar nogmaals, ik weet niet zeker of ik hier waarschijnlijk het meest geschikt voor ben, weet je? Ik zou graag aan Wonder Woman werken. Ik denk dat dat geweldig zou zijn als dat zou gebeuren.
Ik zag dat je aan Godzilla: The Series werkte. Dat is lang geleden, maar wat viel op aan die ervaring? Het was gebaseerd op de Amerikaanse film, dus hoe was het?
Dat was interessant, vooral vanwege een aantal ervaringen die ik op dat moment opdeed. Ik kreeg toen een baan aangeboden in Batman voorbij als personageontwerper, omdat ze geen storyboard-posities hadden en ik denk dat ik te jong was in mijn carrière om me serieus te nemen als regisseur. Maar ik moest een beslissing nemen Batman voorbij, wat, zoals het nu is, dat klassieke ding is, toch? Maar destijds was het een jonge Batman die in de toekomst geen Bruce Wayne is, of Godzilla, wat – vermoedelijk destijds – deze grote franchise zou zijn die ze zouden gaan maken, toch? Uiteindelijk ben ik in animatie terechtgekomen omdat ik fan was van Bruce Timm Batman: de animatieserie. Dat was de enige reden die ik dacht – want nogmaals, ik heb niet voor animator gestudeerd, ik heb voor illustrator gestudeerd – maar ik was super verslaafd aan Batman: de animatieserie.
Dus dit is een vreemde beslissing in mijn leven, maar een van de dingen die ik geweldig vond aan Sony was dat ze ons lieten experimenteren omdat het meer commercieel dan creatief was. Ze lieten ons eigenlijk ons ding doen, toch? Ik heb veel geleerd, wat aan de ene kant geweldig was omdat er genoeg veteranen waren die vertelden hoe het moest, maar in wezen kon je verhalen aanpassen, risico’s nemen en visueel experimenteren met dingen. Het was dus een moeilijke ervaring vanwege de manier waarop de omgeving werd uitgevoerd, maar creatief denk ik dat ik in die zin veel geluk heb gehad.
Ik hou van de Lovecraftiaanse elementen in deze film. Wat vond je het leukst aan het mixen van dat soort fantasie en wilde wezens en magie met gevestigde superhelden?
Ik denk dat dat waarschijnlijk was wat me het meest ontroerde. het is heel anders, omdat dit hele Lovecraft-gedoe … het is erg zwart-wit, toch? Er is geen echte complexiteit voor Elder Gods, toch? Dit zijn begrijpelijke dingen. Als je er te lang naar kijkt of soms alleen maar naar kijkt, word je gek. Dat is het hele Lovecraft-ding. Iets dat in productie was en hij was een grote, grote fan van Lovecraft en hij wist er veel van, dus we hebben veel van zijn spullen geruild. Zelfs zaken als motivatie – wat is de motivatie van deze wezens? Dat soort dingen.
Zelfs Penguin in het begin, toch? In het begin eindigden we met Penguin die ze zag vertrekken, en het storyboard deed hem glimlachen. Eerst dachten we: “Is dit goed of niet?” Dus we zijn terug bij het Lovecraft-ding. Het is niet zo dat de Penguin bewuster is, toch? Hij is geëvolueerd naar dit ding dat geen ambitie heeft. Als hij lacht, lijkt het erop dat je masterplan werkt, toch, wat meestal is wat je doet. Maar nogmaals, hij is nu gewoon deze zombie, want dat is wat je wordt.
Ik denk dat het moderne is dat schurken een bepaald soort masterplan-psychologie moeten hebben, maar deze dingen… die hebben ze echt niet, toch? Het is niet zoals het religieuze, element van goed en kwaad, toch? We zijn mieren voor ze. Er is geen masterplan om te proberen ons op een ander pad te brengen of deze agenda of deze kleinere agenda’s te hebben, toch? Deze dingen gaan ons te boven en zijn veel groter dan wij, en we zijn eigenlijk gewoon mieren in de weg.