Hallo allemaal, welkom terug bij Wrong Every Time. Vandaag dacht ik dat ik The Demon Girl Next Door nog eens zou checken, dat eindelijk enige echte eerlijkheid in de titel laat zien. Nu Momo en Mikan in Banda Terrace wonen, is Shamiko nu letterlijk naast haar lokale magische meisjes, een ontwikkeling die de bloeiende relatie tussen haar en Momo zeker zal versnellen. Met de hele zomervakantie voor de boeg, zullen onze leads zeker genieten van een overvloed aan gedeelde huisgemaakte maaltijden, als ze niet noodzakelijkerwijs vooruitgang boeken in hun grotere zoektocht.
En eerlijk gezegd zou ik dat helemaal prima vinden. Tussen de laatste aflevering van het eerste seizoen en de première van dit seizoen ontwikkelde Demon Girl meer plot in twee afleveringen dan de rest van het eerste seizoen samen. Nu haar grotere doelen (de jacht op Sakura Chiyoda) en persoonlijke veranderende omstandigheden zijn opgelost, zou ik graag zien dat een aflevering of twee wordt besteed aan het verkennen van dit nieuwe normaal nu Shamiko en Momo slechts een korte afstand van elkaar verwijderd zijn. appartement muur. Met een stralende zomer die zich voor onze helden uitstrekt, laten we eens kijken wat ons te wachten staat in The Demon Girl Next Door!
aflevering 2
We openen met de introductie van de eerste van vele bovennatuurlijke wezens in deze nieuwe OP, wanneer we kennis maken met Mikan’s “schattige kleine navigator”, Mikael. Ik waardeer de uitvinding van een toepasselijk mooi klinkende naam die nog steeds slechts een variatie is op Mikan
Het werkt eigenlijk als een woordspeling in het Japans, want het is gewoon “mikan” plus “kaeru” (pad). Te veel in de geest van Demon Girl om met zo’n welbekende stomme woordspeling te komen.
“Mikael is een gouden pijlgifkikker, dus één aanraking kan dodelijk zijn.” Ook een solide grap in Mikan die een oranje kikker nodig heeft om haar magische meisjesthema te behouden en zo een buitengewoon giftige bekende te krijgen.
Ryo doet opnieuw angstaanjagend onderzoek ter wille van zijn zus, dit keer over zuiveringen en verraad in het oude China. Ik zag een episodisch conflict waar Lilith moe wordt van Shamiko’s totale onschadelijkheid en in plaats daarvan probeert Shamiko’s sinistere jongere zus haar nieuwe leerling te maken.
Ooh, ik hou van dit ritme van Lilith die boos wordt op Shamiko omdat ze zich onderwerpt aan de dresscode van de school. Lilith heeft volkomen gelijk dat dergelijke codes “het individualisme ontkennen en conformiteit versterken” – en omgekeerd daagt gedurfde, wellustige of unieke kleding natuurlijk conservatieve idealen van fatsoen uit. Deze kleding- en gedragsnormen zijn gebruikt om culturele conformiteit te bepleiten en om mensen (in het bijzonder vrouwen) die de conservatieve normen van hun samenleving verwerpen, af te schilderen als inherent achterdochtig of slecht. Een vrouw wiens kleding persoonlijke keuzevrijheid of trotse seksuele vrijheid impliceert, is een vrouw die weigert te worden gecontroleerd en daarom als ‘slecht’ zal worden bestempeld – en je kunt deze dynamiek in de media door de eeuwen heen zien, waarbij ‘seksuele keuzevrijheid = gemeenheid’ opborrelt in omstandigheden variërend van de outfits van geile satai-schurken tot de gevaarlijke dames van film noir
Demon Girl brengt deze dynamiek tot een humoristisch uiterste met haar Crisis Management Form (evenals Lilith’s voorbehoud hier, dat zichzelf besluit om Shamiko te verplichten naakt naar school te gaan), maar het punt dat Lilith maakt is echt kritisch. codes en gedragingen zijn ontworpen om ons te beheersen, en deze rebellie tegen deze codes wordt op natuurlijke wijze belichaamd in de filosofie van rebellie, geïllustreerd door ‘duivelsmeisjes’, of een bepaald verhaal het conservatieve paradigma nu ondersteunt of niet.
“Mijn uniform is geweldig omdat ik me nooit zorgen hoef te maken over wat ik aan moet trekken! Het maakt ook gebruik van stof van goede kwaliteit die comfortabel is! Shamiko daarentegen heeft niets van de passie voor rebellie die zogenaamd haar ras kenmerkt, en wil vooral comfortabel zijn en goed verzorgd worden. Haar verstoring van de sociale orde komt in een heel andere vorm: ze komt niet in opstand tegen de magische meisjes, ze omarmt alles wat ze gemeen hebben.
“Urban Exploration! The Troubled Mikan and the Excited Demon”
Mikan merkt op dat de Daddy Box het exacte merk is van de verpakkingsdoos die de fabriek van haar familie gebruikt.
“Laten we het interessant maken door papa erbij te betrekken en te raden welke hij is!” Het is opmerkelijk dat Shamiko net zo normaal was als zij met deze vrouw als moeder.
En dus gingen de meisjes op reis naar de verlaten fabriek, in de hoop een aanwijzing te vinden voor het lot van Sakura’s vader of Shamiko.
Ik hou van dit detail van Mikan die Shamiko’s staart vasthoudt voor emotionele steun terwijl ze het verhaal van de fabriekssluiting vertelt
Blijkbaar voerde haar vader een ritueel uit om demonen op te roepen om het fortuin van de fabriek in stand te houden.
“Mijn vader wilde zijn fabriek en zijn gezin veilig houden.” Dit achtergrondverhaal ligt zo dicht bij Kyouko’s achtergrondverhaal van Madoka Magica dat ik vermoed dat het opzettelijk is.
En dat is wat resulteerde in de vloek van Mikan
Terwijl Mikan haar hart uitstort, zet Shamiko plichtsgetrouw alle trucs van haar demonische onderdrukker neer.
We gaan tien jaar terug naar de eerste ontmoeting van Momo en Mikan. Mikan verkeerde blijkbaar in nog grotere moeilijkheden dan verwacht, omdat ze in wezen buiten de verlaten fabriek woonde, terwijl Momo nog net zo onbewogen was in haar genegenheid.
“Iedereen die te dicht bij me komt, wordt vroeg of laat naar het ziekenhuis gestuurd.” Voordat Sakura Chiyoda tussenbeide kwam, was Mikan een echt geïsoleerde figuur in een tragedie, en haar vloek was eigenlijk eerder beangstigend dan alleen maar lastig. Dit voelt eerlijk gezegd als een scène uit een veel zwaarder type drama, wat op zijn beurt benadrukt hoezeer Chiyoda deze plek heeft veranderd en hoe uniek het is als een heiligdom voor demonen en magische meisjes.
‘Je kunt huilen wat je wilt. Doe het niet alleen.” Tien jaar geleden was Momo een trotse voorstander van solidariteit tussen bovennatuurlijke wezens. Vermoedelijk heeft Sakura’s verdwijning geleid tot haar huidige punt van isolatie en wanhoop.
En gezien het feit dat Sakura werd neergezet als zo’n ongewone figuur, spreekt het voor zich dat dit soort verhalen heel gewoon zijn, met veel andere magische meisjes die lijden aan isolatie zoals Mikan of Momo.
Ze openen eindelijk de poort en gaan het fabrieksterrein op, maar ontdekken dat Mikans kostbare magazijn volledig van de kaart is geveegd.
Nu het team volledig bezig is met het oplossen van mysteries, nemen Momo en Shamiko instinctief de rol van Holmes en Watson op zich, waarbij Shamiko haar notitieboekje overhandigt zonder er zelfs maar bij na te denken.
“Sakurament Cannon creëert een stel prisma’s in de vorm van een kersenbloesem die rondvliegen en dan alles roze kleuren voordat een enorme laser wordt vrijgegeven die “Kablamo!” zegt.” Demon Girl blijft solide komedie putten uit de absurde ongelijkheid tussen vorm en functie van magisch meisje vaardigheden, waarbij meer schattige massavernietigingswapens worden geïntroduceerd. Ik hou van de visuele comedy-beat die deze begeleidt, waar we kersenbloesemvormige explosies kunnen zien die de fabrieksruïnes markeren.
“Jullie tweeën moeten jullie kleine vallen sluiten.” Momo die echt boos wordt, is altijd goed
“Elk magisch meisje heeft een kern. Zelfs als je magische kracht uiteenvalt, moet de kern achterblijven. Oké, dit is nu letterlijk Madoka Magica’s systeem.
Mikan vertelt Shamiko iets wat we al wisten: dat Momo vroeger veel vrolijker was. Mikan vermeldt ook dat Momo “haar spieren veel meer opzwol dan nodig was”, wat impliceert dat er een tijd kan zijn geweest dat Momo’s vaardigheden onvoldoende waren om iemand te redden, waardoor ze dit nieuwe regime omarmde.
Shamiko herinnert zich een van de weinige keren dat Momo gelukkig leek, toen Shamiko haar verlangen uitsprak om iedereen te helpen met elkaar om te gaan. Vermoedelijk was dit een zin die haar deed denken aan iets dat Sakura Chiyoda zei – en inderdaad, het simpelweg uitspreken van die woorden roept een fragment van Sakura op, dat Shamiko naar haar magische relikwie leidt.
Dat denkt ze tenminste, maar dan verandert de toverstaf die ze ontdekt in een vork.
We springen dan naar een geïmproviseerd segment van Anri en Ogura, dat meteen bevestigt dat de persoon die in de intro een pestdoktermasker draagt inderdaad Ogura is.
Ogura is blijkbaar hard aan het werk om een nieuwe partij homunculus-klei voor te bereiden. Ik neem aan dat we hier een stuk uit het einde van hoofdstuk 4koma aanpassen? Uiterlijk Het is onwaarschijnlijk dat de manga zo’n geïsoleerd intermezzo als deze zal bevatten
Shamiko’s moeder gelooft dat de vork van haar vader was en eigenlijk een voorwerp met een enorme kracht is.
Ze zegt verder dat ze het prima vindt dat Shamiko het bewaart, zolang ze het af en toe als droogrek gebruikt. zegen deze familie
Natuurlijk, zoals altijd, beperkt Shamiko’s fundamentele onvermogen om te handelen of te denken het gevaar van dit apparaat aanzienlijk, aangezien haar enige ideeën om het te transformeren “een grotere vork” en “een pen met meer inkt” zijn.
Het is gemaakt
Wees laf, magische meisjes, want de krachten van schaduwmeesteres Yuko blijven groeien! Shamiko heeft eindelijk haar eigen demonische hooivork verworven, hoewel ze er weliswaar niets anders mee kan bedenken dan “misschien kan ik Momo aan het lachen maken”. Tussen hun eerdere gesprekken en de uiteindelijke oplossing, heb ik het gevoel dat we dichter bij de onthulling komen van de catastrofe die Momo eerder is overkomen. Ze is duidelijk gewend haar pijn voor zichzelf te houden, maar na weer een seizoen waarin Shamiko haar aanmoedigde om haar onvolkomenheden te omarmen, denk ik dat ze bijna klaar is om voor het eerst op Shamiko’s kleine schouder te leunen. Je demonische vriendin wil je Momo helpen, je hoeft haar alleen maar binnen te laten!
Dit artikel was te geken mogelijk gemaakt door lezersondersteuning. Bedankt allemaal voor alles wat je doet.