Op 21 januari 1958 schoot Charles Starkweather de stiefvader en moeder van Fugate dood en stak vervolgens zijn halfzus neer. Fugate beweerde altijd – en via de leugendetectortest werd verklaard – dat Starkweather haar vertelde dat ze ergens anders waren en de dreiging van haar veiligheid de komende weken bewaarde terwijl zijn misdaadgolf zich ontvouwde. Dit is een essentieel onderdeel van het verhaal van Fugate, omdat het verhaal dat later door politie en aanklagers werd verkocht, was dat ze op de hoogte was van de dood van haar familie. Als ze niet geloofde dat ontsnappen aan Starkweather hen in gevaar zou brengen, zou dat alles veranderen.
De volgende zes dagen woonden Starkweather en Fugate in dat huis en wendden ze iedereen af die bij de familie kwam kijken. Fugate liet zelfs een briefje op de deur achter dat hij ziek was, en “De 12e Slachtoffer” stelt dat het briefje een opzettelijke fout van Caril bevatte om de autoriteiten te waarschuwen die haar niet hadden gepakt. Vanaf daar werd het veel erger. Starkweather voerde Fugate door Nebraska en Wyoming, waarbij nog zes mensen om het leven kwamen voordat Fugate kon ontsnappen naar een politieagent langs de weg. Op dat moment gingen veel mensen ervan uit dat ze een slachtoffer van een ontvoering was – de dokter maakt duidelijk hoe de politie verwachtte haar lichaam uiteindelijk op een van de plaats delict te vinden – maar het verhaal veranderde in de publieke belangstelling om haar medeplichtig te maken. Ze werd veroordeeld tot levenslang in de gevangenis – de jongste ooit – en Starkweather kreeg de doodstraf in 1959. In 1976 kwam Fugate voorwaardelijk vrij en mensen vochten tot 2020 voor haar gratie, wat werd geweigerd.
“De 12e Victim’ opent met beelden van de op misdaad geïnspireerde films van Fugate/Starkweather, waarmee duidelijk wordt gemaakt dat het doel is om een verhaal uit de popcultuur te corrigeren dat van Fugate een gewillige moordenaar maakt in plaats van een ontvoerd kind. Vervolgens gaat het door het leven van Fugate in relatief chronologische volgorde, waarbij de misdaden meestal worden beperkt tot de eerste aflevering en vervolgens door de juridische strijd en het leven van Fugate na de veroordeling. Ze is een onmiskenbaar fascinerend onderwerp, iemand die nooit de schaduw van de beschuldigingen tegen haar zou kunnen afschudden, en zelfs verscheen in een show genaamd “Lie Detector” om haar onschuld te bewijzen. Het voelt alsof het verhaal rond Fugate in de loop van de tijd is veranderd, zoals blijkt uit een talkshow op de radio waar zoveel bellers hun steun betuigden, maar het is leuk om dat als laatste woord te hebben.