Song of the Week duikt in de nieuwe nummers die we maar niet uit ons hoofd kunnen krijgen. Vind deze nummers en meer in onze Spotify Top Songs-afspeellijst, en voor onze favoriete nieuwe nummers van opkomende artiesten, bekijk onze Spotify New Sounds-afspeellijst. Deze week richten Taylor Swift en Hayley Williams hun aandacht op ‘Castles Crumbling’.
In 2017 viel Taylor Swift reputatie, met onder meer het nummer “Call It What You Want” en de regel “My castles ruined overnight.” Volgens een van de nieuw onthulde jumptracks van Spreek nu (Taylor-versie)de ineenstorting was echter al lang daarvoor begonnen.
Op “Castles Crumbling”, waarin Hayley Williams van Paramore een couplet speelt, plaatst Swift zichzelf terug in de onrust van 2010, toen nu spreken werd voor het eerst vrijgelaten. Pas in haar derde albumcyclus zag Swift hoe het grote publiek jonge artiesten kan aanspreken, vooral jonge vrouwen: “Ik werd zo geprezen, ik was vroeger geweldig / Ze juichten toen ze mijn gezicht zagen / Nu vrees ik dat ik ben uit de gratie gevallen”, zingt Swift hier in 2023.
Hoewel het vloeiendere nummer misschien niet meteen doet denken aan de octaafzang van Williams, klinkt de uitvoering die we krijgen meer als de soloprojecten van de Paramore-frontman uit het pandemische tijdperk. bloemblaadjes voor pantser Het is BLOEMEN voor VAZEN/rusten. Williams bewijst dat ze bij elk nummer past, gemakkelijk naast Swift glijdt en harmonieën levert in de tweede helft van het nummer.
Er is een zekere ontroering in het horen van twee vrouwen die opgroeiden en zo lang in de publieke belangstelling stonden, zichzelf terugplaatsten in de ruimte van een decennium eerder – zowel Swift als Williams kregen te maken met oneerlijke kritiek naast de algemene vrouwenhaat die nog steeds in velen aanwezig is. uithoeken van de industrie. Vooruitlopend op een reeks Europese tourdata samen (kaartjes kunnen hier worden gekocht), is “Castles Crumbling” een zachte – maar aangrijpende – hervatting van het verhaal.
—Maria Siroky
mede redacteur
eervolle vermeldingen:
Eeuwigdurend – “Oplossen”
Explosief, compromisloos, onvoorspelbaar en erg leuk, Perennial’s bewerking van hun nummer “Dissolve” uit 2017 is alles wat een zomerse punk-rager zou moeten zijn. Van de feedback van de intro tot de cool-down, geschudde outro, “Dissolve” pakt geen vuistslagen. De beukende drums, gitaarriffs en wilde vocale uitvoeringen laten je het zweet van de moshpit proeven, zelfs als je alleen luistert. Simpel gezegd, het is een absolute warmer. — Jonah Krüger
Ruw poëtisch – “Ease Side”
Het nieuwste van Raw Poetic, het duo gevormd door tekstschrijver Jason Moore en gitarist Patrick Fritz, is ingehouden. In plaats van te reiken naar een zomerse knaller, daagt het groovy jazz-rapnummer je uit om even de tijd te nemen om adem te halen. “We hoeven ons nergens zorgen over te maken”, herhaalt Moore over de gitaarlijnen heen, de luisteraar in een staat van veiligheid brengend. Aan het einde van de “stille kant” zal je waakzaamheid verslapt zijn, je schouders zullen lichter zijn en je zult je zegeningen tellen. —JK
Audrey Nuna – “IdgaF”
Mocht je je afvragen of het Audrey Nuna iets kon schelen, de opkomende artiest is hier om je luid en duidelijk antwoord te geven. “IdgaF” ziet Nuna mee paraderen op een minimalistisch ritme, terwijl ze de dingen opsomt waar ze niet om geeft; is een eigenwijs rapnummer in de aanval. In plaats van te pronken met alles wat ze heeft dat de anderen niet hebben, scheurt Nuna haar concurrentie uit elkaar door te beschrijven hoe weinig haar tegenstanders voor haar betekenen – en het is volkomen onweerstaanbaar. Met een lengte van minder dan twee minuten is het anderhalve bop die je op repeat krijgt. —JK
Benet – “Ongevoelig”
Soms ben je gewoon verliefd op iemand, je hart barst in je borst en je moet die passie uiten door middel van door garagerock doordrenkte muziek. “Ongevoelig” lijkt de kunstenaar Benét uit Richmond te zijn die zijn verliefdheid op iemand anders viert, maar weerstand ondervindt van de andere kant. Maar dit is geen droevig lied; in feite zorgt het ervoor dat je wilt dansen.
De track gaat openhartig door die gevoelens, terwijl felle gitaren op de achtergrond dreunen en een springerige basgitaar het tempo bepaalt. De soepele zang van Benét glijdt over de top met zachte koppigheid terwijl ze zingen: “Ik ben hier eerder geweest, maar ik wil nog steeds meer.” Er is gewoon iets zo zelfverzekerd aan de manier waarop ze die haak gracieus afleveren. Zijn ze een masochist, een hopeloze romanticus? Wat je wel zeker weet, is dat het gecertificeerde sims zijn. — André Heizer
Petey – “Ik zal wachten”
Uitzinnig en louterend, Petey’s “I’ll Wait” is de eerste sample van zijn aanstaande album, getiteld VS. De teksten bevatten in gelijke mate uitingen van stress en vreugde, terwijl Petey octaven overslaat wanneer hij maar wil, begeleid door een gestage beat. Vanwege de hoge mate van energie waarmee dit nummer opent, is het een wonder dat er ergens anders heen kan – maar als iemand het zou kunnen vinden, is het deze indie-artiest die het bekijken waard is. — M. Siroky
Nummer van de week Single Artwork:
Afspeellijst van de beste nummers: