Er zit een onmiskenbaar plezier in het maken van films achter de excentriekeling “Molli en Max in de toekomst,” ook, en die creatieve geest voert het door tot enkele grove verhalende stukken en wordt aangevuld met werkelijk charmante uitvoeringen van de twee hoofdrolspelers. In feite zijn de titelpersonages zo leuk om mee om te gaan dat ik merkte dat ik wenste dat het hele project maar voor twee handen was geweest. Wanneer schrijver/regisseur Michael Lukk Litwak inzoomt op hun eigenzinnige chemie, heeft deze vreemde rom-com eend genoeg charme om een ruimteschip aan te drijven. Wanneer hij afdwaalt naar ondersteunende personages of een teek wordt die zich te veel laat meeslepen door de eigenaardigheden van zijn visie op de toekomst, hapert het schrijven een beetje. Toch is dit een zeer plezierige film met een toon die niet echt is zoals alle andere die er zijn. Ik kon gemakkelijk zien dat het een loyale cult-aanhang ontwikkelde die verliefd wordt op Molli en Max.
Een lo-fi sci-fi excursie, “Molli and Max in the Future”, ontvouwt zich als een genre-hybride van Wes Anderson’s “The Fifth Element” en “When Harry Met Sally.” Het is niet iets wat je elke dag ziet. Volledig gefilmd tegen een groen scherm voor een duidelijk (maar charmant) laag budget dat de Unreal Engine op creatieve manieren gebruikt, begint de film als Molli (Zosia Mamet) Max (Aristoteles Athari) ontmoet met zijn ruimteschip. Gedwongen om hem naar zijn bestemming te brengen, beginnen de twee een gesprek dat een onmiddellijke en grappige chemie onthult. Mamet en Athari zijn leuk en charmant en geven deze eerste paar scènes de energie van een geweldige maar ongebruikelijke rom-com.
De vereiste van een rom-com is natuurlijk uitgestelde bevrediging, en de film laat zien hoe deze twee uit elkaar blijven drijven en elkaar in de komende 12 jaar of zo vinden. Tussendoor beleven ze een paar maffe avonturen, waaronder Molli die zich aansluit bij een ruimtecultus en Max die een held en woordvoerder van de sport wordt. Maar de film hapert wanneer het bij andere partners voor het paar komt en besteedt te veel tijd aan een spelshow over het kiezen wie de melkweg zal regeren, een zeer nauwelijks verhulde opmerking van Trump – zelfs in de toekomst zullen we een realityster kiezen die belooft ons naar Trash Dimension te brengen. Maar zelfs als ‘Molli and Max’ niet het gevoel heeft dat het bergafwaarts gaat, is het nooit saai. De ambitieuze film zorgt ervoor dat ik wil zien wat Litwak vervolgens doet.