Suzume Iwato is een gewoon 17-jarig meisje dat op het eiland Kyushu in het zuidwesten van Japan woont. Ze verloor haar moeder meer dan tien jaar geleden en werd opgevoed door een ondersteunende tante, maar er blijven vragen over wat er precies gebeurde toen ze jong was. Op de fiets naar school ontmoet ze een vreemde die haar vertelt dat hij op zoek is naar een deur. Op de een of andere manier weet ze wat hij bedoelt, ze suggereert dat hij een verlaten resort in de buurt gaat bezoeken. Gefascineerd door de ontmoeting, slaat ze de school over en probeert ze de man op te sporen, strompelend door de deur en, nou ja, een slechte keuze maken. Als ze het opent, ziet ze een ander landschap, verlicht door sterren, maar kan er niet voorbij komen. Als ze het probeert, belandt ze aan de andere kant van de deur in haar eigen wereld. Maar ze zette iets in beweging.
Suzume keert terug naar school en probeert te vergeten wat er is gebeurd. Ze schrikt als ze een rode kracht in de vorm van (en waarnaar wordt verwezen als) een worm uit de horizon ziet komen. Ze gaat terug naar de deur en ziet energie binnenkomen door de deur die ze eerder vond, maar deze keer probeert de vreemdeling hem te sluiten. Ze helpt hem het te sluiten, maar er is iets mis. Het blijkt natuurlijk dat Suzume’s inmenging eerder iets heeft veroorzaakt. De meeste mensen kunnen de kracht niet zien die door deze deuren kan gaan, maar het is de oorzaak van aardbevingen in Japan. Voordat je het weet, is de man, wiens naam Souta is, veranderd in een pratende stoel, en een ondeugende kat volgt hen terwijl ze door het land reizen en proberen te voorkomen dat de wormen nog meer natuurrampen veroorzaken.
Er zijn jaarlijks ongeveer 1.500 aardbevingen in Japan, en de actie van “Suzume” verwijst rechtstreeks naar een grote aardbeving in TÅhoku in 2011, waarnaar vaak alleen op de datum wordt verwezen: 3.11. Shinkai’s gave is het vermogen om nationale angsten over nog een 3.11 te verbinden tot een coming-of-age-fantasie met YA-vriendelijke verhalen. Hij is vergeleken met Hayao Miyazaki – en deze nieuwe film citeert zelfs een van de beste Ghibli-films, “Whisper of the Heart”, om redenen die duidelijk zullen zijn voor iedereen die bekend is met die film – omdat beide filmmakers weten hoe ze een connectie met de natuurlijke en spirituele werelden met behulp van emotionele verhalen. Shinkai gaat dieper in op kwesties als trauma, verlies en angst dan de legende. Hij heeft de gewoonte om wat zwaarder op zijn thema’s te leunen in regels als ‘Emoties verankeren de aarde en zorgen ervoor dat ze niet beeft’, maar het is deze toegankelijkheid die hem zo’n hit heeft gemaakt.