Schrijver/regisseur Na Jiazuo rangschikt objecten – en mensen, plaatsen en voertuigen – met een scherp oog voor visuele compositie, zelfs als de mensen op het scherm gewoon door steegjes schuifelen en verveelde sekswerkers wegjagen (“Wil je wat plezier hebben?” “Veel plezier!”). Na gaat ook vaak genadeloos van de ene scène naar de volgende, waardoor kijkers hun standpunt moeten aanpassen, aangezien haar drama vaak van focus verschuift zonder echt vooruitgang te boeken. Een plotseling, anticlimax einde voelt tegelijkertijd te veel en te weinig, wat ook vreemd passend aanvoelt. “Streetwise” verdampt met zijn personages, die zich de wereld buiten hun huis aan de rivier niet kunnen voorstellen.
“Streetwise” is geen trage film, maar hij beweegt zonder haast, net als zijn gedoemde hoofdrolspelers. Ze cirkelen en botsen, maar proberen nooit te ontsnappen. Wat als je je allebei erg op je gemak voelt en omringd bent door de mensen en relaties die je duidelijk tegenhouden?
Dong Zi is meestal de focus van Na’s film, maar zijn problemen zijn slechts symptomatisch voor zijn louche, charmante en geïsoleerde omgeving. Omdat Dong Zi’s vader dezelfde boef is als Xu Jun, zij het slordiger en minder gedreven, en Xu Jun’s snit is geweven van dezelfde stof als Four, zijn beledigende en valselijk welwillende oud-student. Daarom is het logisch dat Dong Zi Jiu’er niet alleen kan laten. Ook zij zit vast op haar plek maar kan niet wegkomen of meer ruimte innemen. Dong Zi en Jiu’er zijn niet gelukkig samen, maar ze herkennen elkaar.
De tijd beweegt opzettelijk en het verstrijken ervan wordt gecomplimenteerd door Na’s precieze kadrering en strakke uitsneden, waarvan de combinatie soms schokkend kan aanvoelen, alsof je op een vochtige dag herhaaldelijk met ijswater wordt bespat. Het omgevingsgeluid in de soundtrack herinnert kijkers er ook aan hoe levendig en echt deze prachtige, melancholische film vaak aanvoelt.
“Streetwise” is een van de weinige recente neo-noirs van het vasteland van China, een microtrend met recente hoogtepunten als de zweterige animatiekomedie “Have a Nice Day” uit 2017 en het misdaaddrama “The Wild Goose Lake” uit 2019. Na’s film voelt echter niet aan als meer van hetzelfde, ondanks enkele gedeelde generieke overeenkomsten. In plaats daarvan weerspiegelt ‘Streetwise’ de eigenzinnige acceptatie door de personages van levens waarvan zelfs zij niet geloven dat ze die voor zichzelf hebben gekozen.