Die suikerzoete glimlach is slechts een dunne dekmantel voor de bijna constante schaamte en het verstikkende oordeel van Jem Starling (Eliza Scanlen) als 17-jarig meisje dat opgroeit in een fundamentalistische christelijke gemeenschap in Kentucky. Het briljante coming-of-age-drama van Laurel Parmet, ‘The Starling Girl’, vangt de kwetsbare tiener op het moment dat ze zichzelf vindt, liefde vindt (of is dat de lust waarover ze zoveel heeft gehoord?) en ontdekt wat ze wil in het leven. Het is complex zoals geloof, gemeenschap en gezin ingewikkeld kunnen zijn. De film voelt echter genuanceerd aan in de manier waarop het haar interne oorlog tussen haar verlangens en overtuigingen weergeeft, de manier waarop ze gezelschap zoekt in een gemeente die straf eist voor opstandige gedachten en bedoelde en gepleegde zonden.
Geschreven en geregisseerd door Parmet, vindt Jem in “The Starling Girl” een moeilijke tijd in haar leven. Haar vader (Jimmi Simpson) kampt met een depressieve episode na de dood van een voormalig bandlid uit zijn seculiere tijd, en haar moeder (Wrenn Schmidt) wil dat ze er niet over praat en doet alsof alles in orde is met haar familie. Jem is teleurgesteld in haar vroege relatie met Ben (Austin Abrams), maar ze begint zich te fixeren op haar oudere broer, Owen (Lewis Pullman), die net is teruggekeerd van zendingswerk in Puerto Rico met zijn vrouw Misty (Jessamine Burgum). . Als zoon van de dominee heeft Owen de leiding over jeugdprogramma’s en Jem vindt genoeg excuses om met hem te praten. De aantrekkingskracht lijkt dus wederzijds, maar is dit Gods wil of iets anders?
“The Starling Girl” leeft en ademt door Scanlen’s geweldige optreden. Ze belichaamt de tienerfrustratie van de hele tijd te horen krijgen wat ze moeten doen, de onvolwassenheid van uit woede reageren en de naïviteit van verzorgd worden door je jeugdpastor. Het is een verleiding die in eerste instantie niet voor de hand lijkt te liggen, maar al snel zoekt ze zijn aandacht en genegenheid omdat hij haar het gevoel geeft dat ze begrepen wordt en omdat hij de enige is die open en eerlijk tegen haar praat. Scanlen stort zich in de val van haar personage, waardoor het gemakkelijk te zien en te voelen is waarom Jem zo wordt meegesleurd in die krachtige eerste golven van romantiek, zich afvragend of het mogelijk is om te veel lief te hebben in haar gebeden. Ze fantaseert over kussen onder de douche, ironisch genoeg, terwijl ze een zuiverheidsring draagt (een symbool van toewijding om iemands maagdelijkheid te bewaren voor het huwelijk) om haar ringvinger. In een roes vullen Scanlens ogen zich met liefde wanneer ze naar Pullman kijkt, en als er iets misgaat, is het hartzeer van haar personage over haar hele lichaam geschreven, van haar betraande wangen tot het opkrullen in bed met haar duim in de mond, terugkerend naar een kinderlijke toestand. .