Hallo allemaal, welkom terug bij Wrong Every Time. Vandaag kijk ik ernaar uit om terug te duiken in Spy x Family en te zien of Anya’s behendig uitgevoerde Griffin-plan haar punten oplevert bij de gevreesde Damian. Het eindresultaat van hun samenwerking zorgde ervoor dat ze indruk maakten op schoolambtenaren terwijl ze nutteloos waren als een offer aan Damians vader, dus ik kan me voorstellen dat Damians eigen gevoelens net zo verward zijn als Anya’s gezamenlijke zegen. Hoe dan ook, de aflevering bood ons veel inzicht in de motivatie van Damian, waarbij Anya’s krachten ons een kijkje gaven in haar gevoel van vervreemding en minderwaardigheid jegens haar broer.
Damian en zijn familie worden duidelijk opgezet als een thematische inverse van de Vervalsers: terwijl de Vervalsers een technisch nepfamilie zijn die oprecht van elkaar houden, zijn de Desmonds een technisch echte familie die geen persoonlijke genegenheid deelt. Het lijkt er zelfs op dat Damian’s naaste vertrouweling het enige lid van zijn familie is dat Het is niet bloedverwanten, zijn butler Jeeves. Ik ben altijd een sukkel geweest voor deze “families zijn de mensen die je kiest” soorten verhalen, en ik hou van de specifieke ontkoppeling die wordt vertegenwoordigd door de relatie tussen Anya en Damian. Wat Damian echt nodig heeft, is iemand die om andere redenen dan zijn status om hem geeft, en hem zo leert voorkomen dat hij zijn gezinsdynamiek in zijn schoolleven reproduceert (zoals hij doet met zijn huidige sycophants). Anya is niet volwassen genoeg om dit te beseffen, maar in haar pogingen om indruk op hem te maken door bijvoorbeeld te pronken met haar coole hond, biedt ze vriendschap zonder verplichtingen en laat ze hem zien dat niet alle relaties over machtsstructuren hoeven te gaan. Laten we eens kijken hoe het met deze kinderen gaat als we teruggaan naar Spy x Family!
aflevering 18
Oh shit, de midterms komen eraan! En Anya zuigt in alles!
Ze verweven op een slimme manier Stella Stars en Tonitrus Bolts in dit examensysteem, waardoor sterren worden gegeven aan de twee beste finishers in elk van de vier examencategorieën en bouten aan iedereen die zakt. Dit systeem is goed ontworpen; geeft een duidelijk gevoel van vooruitgang in Anya’s algehele zoektocht, geeft elk van haar academische uitdagingen een tastbare prijs en zorgt ervoor dat haar relaties met haar leeftijdsgenoten altijd aanvoelen als directe concurrentie. Het feit dat je sterren en schroeven kunt stapelen, in plaats van alleen maar sterren te winnen/verliezen, betekent ook dat Anya’s succes en mislukking op verschillende manieren plaatsvinden, waardoor een situatie wordt verlicht waarin ze misschien een paar centimeter van uit elkaar kan vallen. mislukking. . Slimme manier om de bloeddruk hoog te houden
Anya’s uitstekende gezicht bij het ontvangen van een lage testscore. Anya kanaliseert vaak die vroegrijpe neerbuigendheid die Yotsuba zo’n charmant personage maakt, en zorgt ervoor dat de volwassenen om haar heen weten dat ze erg teleurgesteld in hen is.
Nog meer geweldige Grinch-gezichten als ze overweegt vals te spelen bij Damian’s test
“De dag dat Lord Moon weg is, is Anya’s kracht ook weg.” Waarschijnlijk een noodzakelijke wijziging van Anya’s absurde kracht; school zou niet echt een uitdaging zijn zonder enkele beperkingen, terwijl deze toestand ons in staat zal stellen om te zien hoe Anya zich gedraagt als ze niet probeert de gedachten van andere mensen te misleiden en zeker zal komen om meer drama in de toekomst mogelijk te maken
In een extreem Anya-beweging vraagt ze Bond om de testantwoorden te voorspellen, ontdekt ze dat ze biefstuk eten voor het avondeten en vergeet ze meteen alles over de tests.
Loid’s gedachten onthullen dat hij al vier Stella’s heeft opgegeven en in plaats daarvan hoopt op de een of andere manier deel te nemen aan het sterstudentenevenement.
Yuri komt Anya bijles geven. “Dus deze duivel is de zoon van de vervloekte vervalser!?”
Het duurt ongeveer vijf seconden voordat Yuri’s gestoorde geest Anya misselijk maakt.
Loid en Yuri wisselen scherpe woorden uit terwijl Anya de tijd van haar leven heeft, genietend van deze echte botsing tussen spion en geheime politie.
“Je blijft elke dag bij je zus, hebzuchtige kleine duivel!” Yuri is over het algemeen geen geweldig personage, aangezien zijn siscon-deal simplistisch, flauw en totaal niet op zijn plaats is in deze niet-otaku-georiënteerde baan, maar dat hij Anya voortdurend een kleine duivel noemt, is nog steeds prima.
Anya doet het aanvankelijk heel goed, maar zegt dan dat ze alle antwoorden heeft geraden, wat Yuri meteen gelooft. Hij is geen goede undercoveragent
Ze realiseert zich al snel dat de weg naar Yuri’s hart erin bestaat al haar inspanningen ter wille van Yor in te kaderen en verandert onmiddellijk van tactiek. Gefeliciteerd Yuri, je bent bedrogen door een vijfjarige
“Het belangrijkste is dat je begrijpt waarom je een fout hebt gemaakt.” Yuri is misschien een vreselijke agent, maar hij lijkt eigenlijk een behoorlijk behoorlijke leraar. Hij heeft geduld en mist het probleem van Loid om natuurlijk te zijn, niet in staat om de uitdagingen te waarderen waarmee minder getalenteerde studenten worden geconfronteerd.
‘Hou je echt van studeren, Unkie? Wat is er mis met je.”
En ten slotte is Yuri oprecht opgewonden om een andere reden dan de genegenheid van zijn zus, terwijl hij nadenkt over de trots die hij voelde toen hij studeerde om de beste te worden die hij kon zijn. Deze gamified framing resoneert ook met Anya, die studie zelf in wezen positioneert als een noodzakelijke voorwaarde om de wereld te redden, in plaats van een willekeurige straf die tussen haar en haar echte doelen staat. School hoeft niet als hersenloze sleur te voelen!
De twee delen een kinderlijke kijk op de wereld die Yuri ondanks zichzelf op Anya’s trein lijkt te trekken.
Ondanks Yuri’s frustraties over Anya, raakten zijn woorden raak, waardoor ze nadacht over hoe meer kennis haar nuttiger had kunnen maken tijdens de bommelding. Anya maakt hier een kritische groei door, leert zichzelf te zien als meer dan alleen de Anya die ze momenteel is, en beoordeelt oprecht de kloof tussen haar huidige zelf en wie ze wil zijn. Die eerste uitbarsting van zelfbewustzijn kan zowel angstaanjagend als opwindend zijn, en terwijl we blijven leren, zullen we allemaal keer op keer golven van deze ‘de wereld is veel breder dan ik me had voorgesteld’ ervaren.
De twijfels van Loid vergemakkelijken een natuurlijke tweede fase van deze operatie: de school binnensluipen om Anya’s resultaten te veranderen. Ik stel me voor dat hij succesvol zal zijn, maar dan zie ik dat Anya het eigenlijk redelijk goed deed, misschien leerde ze haar dochter wat meer te vertrouwen.
Je mentale beeld van Anya die probeert te studeren is totaal ongunstig. Ik ben blij dat Anya hier niet is om dit te zien
Als hij vermomd de campus oversteekt, komt hij een ongelooflijk verdacht uitziende man tegen die blijkbaar de codenaam Daybreak heeft aangenomen en die ook hier is om het examen van een student te wijzigen. Ik vind het geweldig hoe ze hem animeren met veel doelbewust rare rare bewegingen, zoals deze willekeurige tonrol die hij doet op een loopbrug op de campus
Daybreak lijkt komische behendigheidskrachten in Mister Magoo-stijl te bezitten, wat ondanks zichzelf indruk maakt op Loid. Geven we Loid een rivaal die ervoor zorgt dat spion zijn de meest komisch gemakkelijke baan ter wereld lijkt? Helder
Het contrast tussen de twee weerspiegelt een fundamentele les in onopvallend zijn: als je je probeert te verbergen, lijkt het alsof je iets verbergt. Doe in plaats daarvan alsof je thuishoort, waar je ook bent, en gebruik je vertrouwen in je gedrag als een schild tegen de twijfels van anderen.
Uiteindelijk wordt Loid gedwongen deze idioot als zijn co-ster te accepteren en borgtocht te betalen voordat een bewaker de politie belt.
Loid ziet aan zijn slecht verborgen missieaantekeningen dat deze man is aangesteld om de literatuurtestscores van de gebroeders Desmond te wijzigen. Ik vind het leuk hoe dit impliceert dat als het gaat om het geloven in hun kinderen, de vader van Loid en Desmond ongemakkelijk vergelijkbaar is.
Loid laat zich “knock-out” maken, gewoon om te wachten tot deze man vertrekt. Elke aflevering die Loid zo frustreert, is een goede aflevering.
Toch pleegt Daybreak zoveel misdaden tegen de fatsoen van spionage dat Loid het gewoon niet kan helpen en zijn dekmantel verbreekt om tegen Daybreak te schreeuwen dat hij het serieuzer moet nemen.
Actief hardop gekakeld in Daybreak en de kamer verlaten via een tuimelaar, nadat hij had geëist dat Loid de wereld zou vertellen over zijn grootsheid
Blijkt dat Daybreak eigenlijk hier was om de broers te maken mislukking. Gefeliciteerd Loid, je bent een slechtere vader dan Damian’s vader
De uitslag wordt bekend gemaakt en Damian wint een Stella! God, je glimlach is zo pijnlijk, wetende hoe weinig het voor je vader zal betekenen.
Zoals verwacht redt Anya het door haar eigen inspanningen, al is het maar net. Je kracht groeit!
Het is gemaakt
Nou, dat was zeker een hoop heerlijke onzin! Verrassend genoeg komt het meest verhalende materiaal van deze aflevering eigenlijk van Yuri, aangezien hij Anya leert om studie te zien als de fundamentele praktijk van zelfverbetering, in plaats van alleen maar een obstakel tussen haar en wat ze wil. Gezien haar krachten is het geen verrassing dat Anya gewend is om vals te spelen, waardoor het des te waardevoller is dat ze zich nu gemotiveerd voelt om voor haar eigen bestwil te studeren. Maar afgezien van de karakterontwikkeling, was de introductie van Daybreak een van de grappigste segmenten van Spy x Family tot nu toe, en ik hoop oprecht dat we de laatste voorbestemde rivaal voor Twilight nog niet hebben gezien. Je legende is net begonnen, Daybreak!
Dit artikel was te geken mogelijk gemaakt door lezersondersteuning. Bedankt allemaal voor alles wat je doet.