De nietjes van de horrorfilm zijn er: we hebben Peter (Woody Norman), een gepeste eenling die dingen hoort die hij niet hoort en wiens Halloween wordt verpest door twee verbijsterende ouders, Carol (Lizzy Caplan) en Mark (Antony Starr). Er is ook een zorgzame lerares genaamd Miss Devine (Cleopatra Coleman) die meer geeft om het welzijn van Peter dan om haar ouders, en er is ook de buitenaardse stem aan de muur, wiens karakter een verrassing is die ik niet zal verklappen. Ondanks zijn bovennatuurlijke gekheid, en ja, spinnen, hebben Bodin en schrijver Chris Thomas Devlin (die eerder de remake van “The Texas Chainsaw Massacre” uit 2022 schreef) de skeletten van een horrorfilm, maar niet een die volledig aanvoelt.
“Spider’s Web” staat bol van desoriëntatie – dingen worden in het verhaal gegooid maar leiden nooit tot iets. Er is bijvoorbeeld het mysterie van een ontbrekende trick-or-treat waarvan Carol en Mark tegen Peter zeggen dat dit de reden is dat hij niet van Halloween mag genieten, en hoewel het een of twee keer voorkomt, verdwijnt het gewoon als het mysterie eenmaal is opgelost. De pestkoppen martelen Peter, maar niemand spreekt ze echt aan totdat Peter gewelddadig reageert, waarna ze weer verdwijnen tot het einde van een (alweer voorspelbare) climax. In een van de grappigste glitches, Ms. Devine bezoekt Carol en Mark om naar Peter te vragen en merkt dat Mark een open snee in zijn onderarm heeft. ‘Je bloedt’, zegt ze tegen hem. ‘Ik ben gewoon wat aan het renoveren,’ antwoordt Mark zelfvoldaan. “Losse nagel. Maak je daar geen zorgen over. En dus wordt de zaak geschrapt. Hij veegt een niet onaanzienlijke hoeveelheid bloed van haar arm en ondervraagt haar. Wat was de bedoeling van de scène? Om vast te stellen dat er iets mis is met Mark? Dit wordt op veel andere momenten getelegrafeerd. Het was gewoon weer een ongemakkelijke en hoogdravende woordenwisseling om mevr. Devine (welke naam) om erachter te komen wat er met Peter aan de hand is? De scène is gewoon weer een ongewoon moment in een film die off-tempo aanvoelt.
“Scooby Doo, waar ben je?” de afleveringen hadden meer spanning dan “Spider’s Web” ondersteunt door je antwoorden te krijgen. Het is zo’n eentonige ervaring dat ik de film twee keer heb bekeken in de hoop iets gemist te hebben. Ik ben niet. Ik heb net twee keer een saaie film gekeken. Starr en Caplan hebben plezier met hun grillige spel, en Norman (die het publiek versteld deed staan in “C’mon C’mon”) speelt de arme gekwelde Peter goed genoeg om de sympathie van de kijkers te winnen. Maar dat is niet genoeg om “Cobweb” weer tot leven te wekken. Coleman krijgt niet veel kans om te schitteren in zijn beperkte rol, maar er wordt veel cameratijd aan Peter besteed, vaak alleen of alleen in zijn gedachten terwijl zijn ouders om de een of andere reden tegen hem schreeuwen. Ondanks al zijn “Shining”-type dolly shots, soms onbegrijpelijke sombere cinematografie, en “Coraline’s” meer beklijvende gevoelens dat haar ouders misschien niet zijn wie ze lijken, is “Spider’s Web” een blindganger die het beste weggegooid kan worden.
Nu te zien in bioscopen.