16 juli 2023
·
0 reacties
Door Jonathan Clements.
Noriko Takaya, de hoofdpersoon van Gainax pistoolbreker, kreeg zijn eerste ongewenste voorproefje van de strijd in de aflevering “First Love, First Sortie”. Maar, zoals de titel al aangeeft, vindt ze ook iets anders, in de vorm van haar korte ontmoeting met de knappe Amerikaanse piloot Smith Toren.
Toren Smith (1960-2013), want dat was zijn echte naam, was eigenlijk Canadees, en toen hij tien jaar geleden stierf, was ik verbaasd hoe weinig mensen in anime- en mangafandom van hem hadden gehoord. In de jaren tachtig was hij een centrale figuur bij het brengen van manga naar de Verenigde Staten en daarmee naar de wereld. Hij reisde heen en weer tussen Tokio en San Francisco, gebruikmakend van de bagagevrije opties die beschikbaar waren voor Fed Ex-koeriers, en na verloop van tijd zouden hij en zijn toekomstige vrouw, Tomoko Saitou, de oprichters en beroemdheden worden van Studio Proteus, het mangabedrijf. dat bracht Geest in de schelp, appel zaad en vele andere titels voor de Engelssprekende wereld.
Ik zeg “geen bagage”. Er stond echter niets in de regels over dingen in zakken, dus Toren zou proberen om in één keer een hele seizoensgarderobe uit te trekken, terwijl hij eruitzag als de Michelin-man terwijl hij aan boord van de vlucht naar San Francisco sjokte.
Maar in het begin was hij heel, heel arm, en ik herinner me dat hij me vertelde dat er een moment in zijn dagen in Japan was dat hij bijna uitgehongerd was en gereduceerd tot het stelen van instantnoedels van een 7-11. En het was op dit punt dat zijn fandomvrienden tussenbeide kwamen, en Toshio Okada, die hem ontmoette op een Japanse scifi-conventie, bood aan om hem naar Gainax House te laten verhuizen.
Het Gainax-huis was een gehuurde slaapzaal die Gainax gebruikte om veel van zijn animators te huisvesten, en het was notoir vies. Er waren rijen en rijen stapelbedden, afval dat nooit buiten werd gezet, vreselijke stank en schimmel in de keuken. En Toren woonde uiteindelijk in een “kamer” die eigenlijk een kast was waar ze een bed in zetten. En gedurende de tijd dat hij daar was, werkten de mensen van Gainax aan pistoolbrekeren besloten dat ze een leuke liefdesbelang nodig hadden.
Naarmate de dagen verstreken, kwamen animators naar Toren en lieten hem deze figuur zien die zich op de pagina ontwikkelde, en zeiden hem: “Die man ben jij!” Hij wist niet helemaal zeker wat ze betekenden totdat hij in de show verscheen, zijn verwarrend mysterieuze voornaam per ongeluk veranderd in een achternaam. Toren en Tomoko zouden uiteindelijk ook hun stem lenen pistoolbrekerverschijnen als paniekerige dekofficieren in een latere aflevering, hoewel ik ze nooit van de menigte heb kunnen onderscheiden.
Torens beste dagen moesten nog komen. Slechts een paar jaar na de release van pistoolbreker, in 1991, hielp bij het organiseren van een evenement in San Jose waar fans konden samenkomen om te praten over Japanse tekenfilms. De naam was in 1991 AnimeCon. Ze hoefden het niet anders te noemen; er waren geen anderen.
Zijn releases bij Studio Proteus braken enkele van de grootste namen in manga in de westerse wereld, hoewel hij in 2004 zo vriendelijk was een groot deel van het bedrijf te laten vallen door zijn licenties aan Dark Horse te verkopen. Hij deed dit gedeeltelijk omdat hij getuige was geweest van de golf van manga-concurrenten die goedkoop verkochten en zich opstapelden en (correct) een marktcrash voorspelde in 2006. Dikke en gelukkige Pacmen terwijl ik mijn vrouw probeerde uit te leggen hoe de man voor haar ook was een anime pin-up, zij het met ander haar, lichaam, stem en al het andere.
Bij die gelegenheid, vertelde hij me, maakte hij er een punt van om terug te gaan naar de Japanse 7-11, waar hij ooit een zak noedels stal en een stapel verontschuldigingsbriefjes op de toonbank gooide.
Jonathan Clements is de auteur van Anime: een verhaal. pistoolbreker wordt in het VK uitgebracht door Anime Limited.