Song of the Week duikt in de nieuwe nummers die we maar niet uit ons hoofd kunnen krijgen. Vind deze nummers en meer in onze Spotify Top Songs-afspeellijst, en voor onze favoriete nieuwe nummers van opkomende artiesten, bekijk onze Spotify New Sounds-afspeellijst. Deze week keert Slowdive terug met “kisses”, hun eerste nieuwe nummer in zes jaar.
Zes jaar na hun grote comeback – hun uitstekende titelloze album uit 2017 – is Slowdive terug voor meer. “kisses” is de eerste single van het aankomende album van de shoegaze-reuzen, alles leeften een gelukkige herintroductie van waar ze goed in zijn.
Vanaf het moment dat de groove begint en de kenmerkende gitaarklank van de band begint, is het duidelijk hoeveel invloed ze in de loop der jaren hebben gehad – aangezien Gen Z, Spotify en TikTok een vibe-forward-beleid hebben aangenomen om chaos te bestrijden. Buiten de wereld zijn de dromerige, rustgevende geluiden van Slowdive hergebruikt door tientallen indiebands, slaapkamerpopproducenten en tot wel 40 topsterren. Shoegaze is geëvolueerd van een niche-subgenre naar een atmosferische gevoeligheid die geschikt is voor elke muziekstijl.
Maar Slowdive is meer dan alleen wazige gitaren en dromerige melodieën; ze zijn ook meer dan alleen muziek om te spelen als je verdrietig of high bent. Slowdive kan een hele sfeer creëren op een gitaarbeat, of op een gedeelde noot tussen vocalisten Neil Halstead en Rachel Goswell. Ze laten zich omhullen door hun eigen liedjes, de reverb zo dik dat wanneer de band op volle kracht draait, de elementen in en uit focus flikkeren als ruitenwissers.
Op “kisses” wortelt de band hun geluid in weer een andere eenvoudige maar suggestieve melodie met vier akkoorden, met veel van de bewondering van het nummer in glinsterende gitaren en tederheid in de zang van Halstead en Goswell. Waar hun betoverende titelloze album de band in bijna zwart-wit vastlegde, laten ‘kusjes’ het zonlicht binnen en beginnen de kleuren langzaam vorm te krijgen terwijl het nummer zich ontvouwt.
Koop Slowdive-tickets hier
Het maken van hun nieuwe album werd gekenmerkt door een periode van verdriet en verlies (met name het verlies van de moeder van Goswell en de vader van drummer Simon Scott), en Goswell beschrijft het album als een “kruispunt”. Ondanks hun conflicten merkte Halstead echter in een verklaring op dat alles leeft het is een meer “hoopvol” album, en “kisses” maakt dat duidelijk – hoewel er een draad van onzekerheid door de instrumentatie slingert, zingen Halstead en Goswell in romantische unisono en landen ze in de winderige beelden van “Kisses / Born desert sun.” ”
Vergelijkbaar met Slowdive-klassiekers “Allison” of “Star Roving”, is het een genoegen om de band te horen koesteren in sterke, actieve emoties, waarbij de resolutie van hun akkoordstructuren de duisternis weerspiegelt die in licht verandert. Voor een band die meer dan 30 jaar geleden begon en pionierde in een heel genre, is het opmerkelijk dat ze blijven verbeteren.
— Paolo Ragusa
mede redacteur