“Shin Ultraman” wijkt niet ver af van de gevestigde conventies van Japanse monsterfilms. Wetenschappers, militaire functionarissen en andere opgezette shirts gapen naar computerschermen en geven adembenemend verklarend commentaar. Er is ook een opmerkelijk niveau van kunstzinnigheid van verhalen vertellen en verhalende constructie te zien, zelfs in de mensgerichte tussenfilmpjes, die worden gepresenteerd in een vlaag van snel gesneden maar visueel grimmige beelden. Soms staat de camera op de grond en kijkt SSSP-medewerkers gebogen over hun laptops; soms bevindt de camera zich aan de andere kant van de kamer van je menselijke onderwerpen. Er is geen normaal in dit voortdurend groeiende landschap, alleen constante beweging en steeds veranderende gezichtspunten.
Dit meedogenloze tempo en gekke presentatie weerspiegelt hoe de aanwezigheid van Ultraman kan worden ontvangen door technologieverslaafde mensen. We moeten nog steeds om de hoek kijken en gapen naar onvolledige foto’s van wat er ook gebeurt, zelfs met alle schermen, telefoons en camera’s die voor ons beschikbaar zijn. Mensen doen alsof ze hier de baas zijn, maar worden snel herinnerd aan hun beperkte greep op de werkelijkheid.
De buitenaardse monsters van Higuchi en Anno spreken en handelen ook met een passende mix van kinderlijke eenvoud en volwassen onheilspellendheid. Stijgende buitenaardse schurken zoals Zarab en Mefilas herinneren Shinji aan de galactische dreiging die de mensheid vormt. We zien Ultraman en zijn monstervrienden als potentiële wapens, net zoals de buitenaardse wezens ons zien als natuurlijke hulpbronnen.
Elk monstergevecht bevestigt wat Ultraman-fans al weten: hij is er altijd om je te slaan, een messiaanse stoïcijn wiens bezorgdheid voor de mensheid meestal wordt gecommuniceerd met een korte maar betekenisvolle blik over zijn schouder. Ultraman spreekt niet. Hij maakt niet eens geluiden met zijn mond, alleen een gejank van witte ruis die zijn lichaam produceert terwijl hij als een onbemand vliegtuig door de lucht glijdt. Ultraman gedraagt zich als de heldendroom van een kind: hij is meedogenloos en snel, volledig betrouwbaar en onmiddellijk begrepen.