Als het op mentoren aankomt, noemt Abby haar ouders als grote invloeden en zegt dat het nuttig was om ze er al vroeg bij te hebben.
“Ik heb zeker van hen geleerd dat hard werken het belangrijkste is en dat voorbereidend werk altijd verplicht is”, zei Abby. “Ik heb veel verschillende tips en trucs geleerd van mijn ouders, die al zo lang in het vak zitten, en ze hebben me echt geholpen om aan het personage Margaret te werken. Ze hielpen me niet alleen bij het ontwikkelen ervan, maar hielpen me ook bij het oplossen van alle grote vragen rond veel van de onderwerpen van de film. Ze zijn zo’n behulpzame hulpbron geweest en ik heb zoveel geluk dat ze ook aan en uit zijn. Ze brachten elk verschillende dingen naar verschillende scènes, en hoewel er bepaalde scènes waren waarin een van hen wilde beginnen, stopten ze meestal gewoon. Het zijn geweldige acteurs en coaches, dus het was geweldig om ze aan mijn zijde te hebben.”
Wat Craig betreft, de veteraan uit de industrie die in haar geloofde, is ook drievoudig Academy Award-winnaar die een aantal van de meest fenomenale vrouwelijke personages naar grote (‘Broadcast News’, ‘Terms of Endearment’) en kleine schermen heeft gebracht. (“De Mary Tyler Moore-show”).
“Toen ik de eerste film maakte die ik schreef, kwam ik opdagen om hem te zien en ik herkende hem eigenlijk niet”, zegt Craig, verwijzend naar “Post Grad” uit 2009. “Ik had een moment waarop ik dacht: ‘Oh God , Ik denk dat ik klaar ben. Ik denk dat ik uit deze business ben. Daarom wilde ik niet schrijven.’ Ik wilde doen wat Judy Blume voor mij deed. Ik wilde iets schrijven waardoor mensen zich minder alleen zouden voelen, en het voelde zo ver weg. Dus een vriend van mij zei: ‘Kelly, schrijf gewoon iets voor jezelf’, en ik schreef ‘The Edge of Seventeen’. Ik ging zitten met mijn vertegenwoordigers en we hadden het erover naar wie we het moesten sturen. James L. Brooks is mijn held, dus zeiden ze: ‘We sturen het hem, maar hij zal het nooit lezen, zodat je het weet.’ De vrouw die haar bedrijf runt, las het, reageerde en stuurde het vervolgens naar hem. Het volgende dat ik wist, was dat ik een ontmoeting had met Jim.
“In gedachten zei ik tegen mezelf: ‘Oké, op een gegeven moment, als we dit samen doen, ga ik meedoen om dit te regisseren, maar ik ga echt proberen zijn vertrouwen te winnen voordat ik dit vrijgeef. maanden later,” vervolgde Craig. ‘Maar tijdens die eerste ontmoeting zei Jim: ‘Weet je, het schrijven is echt specifiek voor jou, dus ik denk echt dat het logisch is dat jij het regisseert.’ Ik was nog nooit zo geschokt in mijn leven. Wat verbazingwekkend was, is dat een paar jaar later, toen ‘Edge of Seventeen’ uitkwam, ik dit verhaal noemde en dat Jim het zich niet meer kon herinneren. Hij had zoiets van: ‘Heb ik dat gezegd?! Dit is gek, waarom zou ik dat doen?’ [laughs] Sterker nog, ik moet hem vragen waarom hij die sprong maakte. Ik weet het niet, maar ik zal hem de rest van mijn leven dankbaar zijn. Hij is een ongelooflijk mens, en gewoon in zijn aanwezigheid zijn en zien hoe hij werkt, was een voorrecht. Ik weet niet hoe andere mensen werken, ik weet gewoon hoe Jim werkt en ik hou van zijn proces. Hij is gepassioneerd en dient de job met alles wat in hem is.”