Het veld: Laten we beginnen met het voor de hand liggende – deze mensen hadden grote rokken te vullen. Vet is een van de meest succesvolle musicalfilms aller tijden. De klassieker uit 1978 had de juiste mensen op het juiste moment, samen met onweerstaanbaar aanstekelijke liedjes, gedenkwaardige decorstukken en een van de meest iconische transformatiescènes aller tijden. Heeft de boodschap – dat het oké is om naar een man te gaan, omdat de liefde op de middelbare school zeker voor altijd duurt – noodzakelijkerwijs perfect verouderd? Nee maar Vet het is tot op de dag van vandaag een cultureel monument gebleven.
De nieuwe originele serie van Paramount+, Vet: Rise of the Pink Ladies, is een prequel die zich vier jaar afspeelt op Rydell High vóór de gebeurtenissen die in de film worden afgebeeld. Het begint wanneer vier outcasts – Jane (Marisa Davila), Olivia (Cheyenne Wells), Nancy (Tricia Fukuhara) en Cynthia (Ari Notartomaso) – elkaar kruisen door de verwarrende wendingen van het lot die het leven op de middelbare school met zich meebrengt en een gezin stichten. . . bende opstandige meisjes die geneigd zijn problemen te veroorzaken. De centrale plot van de afleveringen die met critici worden gedeeld, draait om Jane die zich kandidaat stelt voor de studentenraad naast haar aardige, volledig Amerikaanse voormalige Make Rydell Great Again Buddy (Jason Schmidt).
Het heeft (enige) ritme, het heeft (enige) betekenis: Opkomst van de roze dames is voor mensen die tot op het bot van musicals houden – denk aan iemand die de musical uit 2007 heeft gezien lak aanpassing en zei: “Ik vond het geweldig, maar ik wou dat ze ‘Mama, I’m A Big Girl Now’ niet hadden geknipt”. ”, oorspronkelijk gezongen door Frankie Valli voor de aftiteling van Vet – de nummers vanaf dat moment zijn frequent, groots, sterk gechoreografeerd en kleurrijk.
Met het aantal nummers dat in elke aflevering is verpakt (de telling van deze schrijver is gemiddeld drie per uur), kunnen ze niet allemaal winnaars zijn, en sommige zijn regelrechte flops. De beste momenten zijn die waarop de vier Pink Ladies in de schijnwerpers staan - deze jonge artiesten zijn onmiskenbaar getalenteerd en geven dit materiaal alles en nog wat. Marisa Davila schittert vooral tijdens haar typische nummer “I Want”, en collega-nieuwkomer Cheyenne Wells voert de leiding als de boekminnende maar reputatiebeschadigde Olivia.
Daartoe zijn alle vier de centrale figuren ongelooflijk getalenteerde jonge artiesten, met Tricia Fukuhara die een aantal melodramatische en heerlijk geïrriteerde lezingen inlevert terwijl de fashionista Nancy en Ari Notartomaso scène na scène stelen als de mooie Cynthia. De show houdt wijselijk de focus op het verhaal in plaats van te proberen met de ogen te knipperen in het origineel, behalve het detail dat Jane’s jongere zus, hier bekend als Fran, opgroeit tot het personage dat we kennen als Frenchy. (Dat, en de introductie van haar beste vriendin Betty Rizzo, kan eenvoudig worden vergeven op basis van hoe de jonge actrice, Madison Lagares, een indruk geeft van Didi Conn.)
Geluk is een dame (roze): Dat gezegd hebbende, de toon van de show is waar het bijzonder lastig wordt. Het lijkt erop dat dit verhaal misschien beter zou hebben gewerkt als het niet was verbonden met zo’n geliefd en iconisch IP-adres, omdat roze dames De rand van het origineel ontbreekt. Het biedt sociale rechtvaardigheid en empowerment in de trant van het CW Network, een rivierdal-ificatie van de T-Birds en hun tegenhangers van vrouwelijke bendes. De serie is duidelijk over de thema’s – inclusiviteit, dubbele standaarden tussen mannen en vrouwen, racisme – maar benadert ze op een uitgesproken 21e-eeuwse manier, en de personages spreken en handelen alsof ze tientallen jaren verwijderd zijn van de jaren vijftig. punt om ze af te leiden.
Grease: Rise of the Pink Ladies (Paramount+)