In 2020, het viertal uit Connecticut branden op afstand creëerde een van de beste melodieuze death metal LP’s van het jaar met hun debuut, Echo’s van diepe november. Vol met woeste gitaar, keelkreten en zeer elegante instrumenten, wedijverde hun fantasierijke samensmelting van stijlen enorm met wat hun tijdgenoten – inclusief aangrenzende projecten Archaïsche onthoofder– op dat moment aan het doen waren.
Drie jaar vooruitspoelen en het tweede album van de groep, Lucht is niet voor ons bedoeld, bereikt hetzelfde kaliber van uitmuntendheid. In feite is het waarschijnlijk een meer samenhangende en gefocuste reis, met een sterkere nadruk op het compenseren van zijn helse DNA met een overvloed aan prachtig klassieke omwegen en decoraties. Hoewel het ook uit slechts zes nummers bestaat, is het aanzienlijk langer dan zijn voorganger, dus er valt van begin tot eind genoeg te ontdekken en te beleven.
Zoals het persbericht opmerkt, is de “gelijkspel[s] het samenbrengen van intens persoonlijke reflecties over mentale gezondheid en existentialistische thema’s in de vorm van sterfelijkheid, zonder het belang van doorzettingsvermogen uit het oog te verliezen.” Interessant is dat het de formele introductie van de drummer markeert Jordan Rippe (wie vervangt Kyle Quintin), met speciale medewerking van begraven in de hemel gitaarspeler James Tomedi. Daarnaast het rendement van de producent Dave Kaminsky wordt begeleid door Randy Slach (Devin Townsend, TesseracT), wiens typische talent voor uitstekende live-orkestratie hier volledig tot zijn recht komt.
Voorbeeld: “Harbingers”, de behendige multidimensionale openingscompositie van de LP in de trant van invloeden als amorf Het is de zon doorslikken. Het onthult meteen de voorliefde van de plaat voor diep welsprekende en emotionele partituren, waarbij de regen een instroom van duizelingwekkende gotische pianocontrapunten, jammerende strijkers en dynamisch expressieve metalarrangementen bedekt. Hoewel de vicieuze kern van de groep meeslepend en overheersend blijft, is het de integratie van deze delicate symfonische momenten die het nummer tot een onbetwistbaar kunstwerk verheffen.
Bedankt, Lucht is niet voor ons bedoeld het handhaaft die magie met de volgende vijf stukken (hoewel met meer focus op de zwaardere kant van het kwartet halverwege de collectie). Met andere woorden, zowel “Wisdom of the Falling Leaves” als “Crumbling Pillars of a Tranquil Mind” geven voorrang aan duivelse zang en de verleidelijk chaotische riffs en ritmes van Rippegitarist/zanger Kristian Grimaldibassist/zanger Craig Breitsprecheren componist Jegor Savonin.
Het instrumentale “Adrift, Beneath the Listless Waves” bereikt daarentegen een perfect synergetische relatie tussen verpletterende en soepele instrumentatie. Het is ook een mooie etalage voor ik namflitsende technieken, terwijl de relatief vooruitstrevende “Psalm of the Merciless” vooral een vehikel is voor Rippeavontuurlijke syncope. Natuurlijk beëindigt de daverende coda “Idiopathic Despair” de zaken behoorlijk krachtig, en omringt het louterende middelpunt met een overvloed aan sinistere uitvoeringen. Zijn incidentele vertelling voegt ook autoriteit en variatie toe, voortbouwend op zijn “introspectie van enkele van de meest meedogenloze en slopende aspecten van leven met chronische depressie” (zoals Savonin neerzetten).
Lucht is niet voor ons bedoeld is een meesterwerk van moderne melodieuze death metal, puur en simpel. Hoewel niet zo levendig en expansief qua textuur als Echo’s van diepe november, zijn verfijnde palet en eenheid verrijken zijn vermogen om eruit te zien als een enkele beweging die is verdeeld in zes secties. Anders gezegd, het is een ongelooflijk bekwame illustratie van branden op afstandhet vermogen om tegelijkertijd de pracht en verlatenheid van de mensheid te belichamen. Soortgelijk Echo’s van diepe november verraste liefhebbers van het genre aan het begin van het decennium, dus Lucht is niet voor ons bedoeld zal zeker een kanshebber zijn voor de beste melodieuze death metal LP van 2023.