Als je naar ‘Smoking Causes Tossing’ kijkt, is de kans groot dat je weet dat Dupieux de man is die ‘Rubber’ regisseerde, de freak uit 2010 over een bewuste, moorddadige autoband. Sindsdien heeft Dupieux een herkenbaar oeuvre geproduceerd, waaronder ‘Deerskin’, over een bezeten jas van hertenleer, en ‘Mandibles’, dat gaat over twee mannen en een gigantische vlieg. Dupieux maakte vroeger overdreven kostbare elektronische muziek zoals Mr. Oizo. Nu maakt hij films als ‘Smoking Causes Coughs’, die onhandig en ontspannen zijn op manieren die authentiek zijn geworden voor de filmmaker.
Je kunt “Smoking Causes Cough” nog steeds vinden zonder enige kennis van of interesse in Dupieux of zijn post-Theater du Absurd-humor. Misschien hou je van superhelden of surrealistische, relaxte humor. Hoe dan ook, om van ‘Smoking Causes Coughs’ te genieten, moet je jezelf af en toe voor de gek houden door te geloven dat de film verstandiger is dan hij is, ondanks veel bewijs van het tegendeel.
Om te beginnen zijn de Tobacco Force geen pro-rokende superhelden. In plaats daarvan adviseren ze kinderen om de gewoonte nooit op te pakken, hoewel hun superkrachten zijn vernoemd naar verschillende elementen die in sigaretten voorkomen, zoals nicotine (Anais Demoustier) en ammoniak (Oulaya Amamra). Aan het begin van de film bezorgt de Force of Tobacco Tortusse kanker, waardoor hij in slow motion explodeert; een regen van bloed en ingewanden bedekt alles, vooral de Tobacco Force, maar ook een familie van burgers. Onze helden worden verslagen door Norbert (ingesproken door Ferdinand Canaud), een kleine robot die lijkt op Paulie’s verjaardagsrobot in “Rocky IV”. En dus beveelt zijn knaagdierenbaas, Didier (komiek Alain Chabat), het team rond via videogesprekken die hij vanuit zijn slaapkamer start. De rat kwijlt groen slijm wanneer hij praat, maar is op de een of andere manier seksueel onweerstaanbaar.
Er is geen echte karakter-, plot- of thematische ontwikkeling in “Roken veroorzaakt hoesten”. Er zijn echter verschillende scènes waarin de personages elkaar midden in de gedachte stoppen om een grappig verhaal te vertellen dat zojuist in me opkwam. In één scène, die overgaat in verschillende vignetten, worden kampvuurverhalen uitgewisseld, eerst tussen leden van de Tobacco Force en later op een gegeven moment door Josette (Thémis Terrier-Thiebaux), een voorbijlopend klein meisje.
Naarmate de tijd verstrijkt, vertrouwen filmmakers steeds minder op hun toch al fragiele verhaallijn. De verhalen en vertellers van de film lopen constant op elkaars tenen, en de hoofdmop verandert nooit, ondanks enkele grappige variaties: er is geen planning voor de toekomst als niemand ergens verantwoordelijk voor is. Dat stukje verwaandheid is ook voldoende ondergebracht om Dupieux-fans te belonen.