Het probleem is dat het centrale mysterie van “The Rig” niet zo mysterieus of origineel is. In de kern is het een Lovecraftiaans verhaal over de mensheid die in de diepste uithoeken van de aarde graaft en iets ontketent dat hen, in een notendop, gek maakt. Aan het begin van de eerste aflevering valt een personage van een hoge steiger; hij is bijna dood zonder enige echte medische hulp. Dat wil zeggen, totdat de kracht in de mist zijn bloedbaan binnendringt en hij weer tot leven komt, op mysterieuze wijze genezen en onheilspellende zinnen mompelt als “Er komt iets.” (De dialoog van Macpherson is effectief maar zakelijk, en bevat cheesy bon mots zoals deze en “Ik hoef niet te raden; dat is het grote voordeel van wetenschap.”)
Dat is de belangrijkste thematische strekking van “The Rig” – nadenken over de schade die oliewerk aan de planeet toebrengt en ons verantwoordelijkheidsgevoel ervoor. De personages maken ruzie over de levensvatbaarheid van hernieuwbare energie en wat het met hun baan zou doen; oude mannen die gewoon eten op tafel willen zetten, gaan de strijd aan met millennial riggers die zich opgezadeld voelen met de rekening.
Dit begrip dringt door in het mechanisme van infectie en wat het doet met de organismen die het overneemt. Dit creëert een bijzonder gruwelijke lichaamshorror, vooral omdat het elk anorganisch materiaal in het lichaam van de gastheer afwijst. Valse tanden steken uit monden, hartvormige tatoeages bloeden tot een grotesk effect. “We hebben de planeet verknald”, antwoordde een redacteur, “en dan zijn we verrast als het ons terug neukt.”
Regisseur John Strickland (“Line of Duty”) creëert in ieder geval in deze vroege afleveringen een gezonde sfeer met een zeker klein budget. Bijzonder indrukwekkend is hoe hij het platform zelf filmt, de hoogwerkers die de camera zwaaien en golven rond de spinachtige steigers van de infrastructuur van het platform. De show ziet er nog steeds goedkoop uit in de helderdere gemeenschappelijke ruimtes, en de visuele effecten struikelen een beetje vanwege het budget (vooral in de green-screen-zware buitenscènes). Maar de buitenkant haalt veel productiewaarde uit de locatie, de eenzaamheid van het booreiland dat uit de Atlantische Oceaan oprijst en de dreiging die om elke hoek op de loer kan liggen, mens of wezen.