Het verhaal begint met Wendy Darling (Ever Anderson) die haar jongere broer John (Joshua Pickering) en jongere broer Michael (Jacobi June) leidt in een enthousiaste speelsessie met onder meer onverschrokken zwaardgevechten en rennen en springen, gevolgd door een aantal goede tijden tussen hen. de kinderen en hun ouders (Molly Parker en Alan Tudyk). Al snel maakt Peter Pan (Alexander Molony) zijn intrede vanuit een ander rijk, samen met de kleine fee Tinkerbell (Yara Shahidi, uit “Black-ish” en “Grown-ish”). Ze worden naar Neverland gebracht via een wormgat bij de legendarische Second Star aan de rechterkant. Aan de andere kant ontmoeten ze en sluiten ze vriendschap met de Lost Boys (blijkbaar gemodelleerd naar de snotapen in de Benneton-catalogus in “Hook”), evenals met de Indiaanse prinses Tiger Lily (Bigstone Cree Nation-lid Alyssa Wapanatahk), die een stereotype was. prijspion in de Disney-tekenfilm, maar krijgt hier een actieheldin-make-over, waarbij hij meer dan eens letterlijk te hulp schiet.
Jude Law, die aan het wennen is aan zijn “I’m just here to have fun!” personage’s acteerfase, verankert de film als Pan’s aartsvijand, Captain Hook. Law speelt het personage meer als een neurotische komische figuur met persoonlijke problemen dan als een angstaanjagende schurk (hoewel kleine kijkers zich nog steeds achter meubels willen verstoppen als hij opdracht geeft om alle Darling-kinderen te vermoorden). Lowery gaf Hook een beetje van de schurkbehandeling van Magua of Killmonger als een antiheld, namelijk door het verhaal over de oorsprong van de schurk van het personage zo herkenbaar te maken dat hij zieliger dan walgelijk lijkt. Jim Gaffigan, die een ondersteunende speler op John Goodman-niveau aan het worden is, speelt Hook’s sidekick Smee als een emotioneel gekneusde en geërgerde ondergeschikte, een eikel die zeker zijn fouten heeft, maar vooral opgebrand is omdat hij overweldigd is door het moeten bevredigen van een baas die denkt dat de oplossing voor een slecht moreel is om meer mensen overboord te gooien. Het Peter-Tinkerbell-duo is ook gedeeltelijk heroverwogen: het is duidelijk dat zij de baas van het duo is, soms lijkt ze hem psychisch te bevelen, of op zijn minst suggesties of taken in zijn hoofd te implanteren op een manier die hem doet geloven dat hij voor haar handelt. voor eigen rekening.
Elke uitvoering in deze film is goed, soms meer dan goed, en er kan weinig tegen de beelden worden gezegd, variërend van prachtige kalenderkunst tot echt geïnspireerd (hoewel er een groot probleem is met één aspect van de belichting/kleurcorrectie; zie hieronder) ) . De actievolle climax, die ook dienst doet als therapiesessie voor bepaalde hoofdpersonages, heeft beelden van dromerige gekheid en geeft Law een bevredigende exit die past bij deze incarnatie van het personage. Maar de hele zaak heeft een vleugje gemiste kans, en soms vraag je je misschien af of Lowery en zijn co-schrijver Toby Halbrooks er misschien dieper in willen duiken dan ze dachten dat Disney’s merchandise en copyright executives zouden hebben toegestaan. (Er is een echt subversieve ‘Peter Pan’-satire te maken over de Peter-Tinkerbell-relatie in deze: ze is een kleine, stomme vrouw die eigenlijk niets kan doen tenzij ze een charmante jongen-man als haar gereedschap gebruikt.) .