Maar in aflevering zes van dit eerste seizoen ontwikkelt “Based on a True Story” zich eindelijk tot iets wezenlijks en opmerkelijks. Met een duisternis die vertrouwd is met ‘The Boys’, begint ‘Based on a True Story’ te laten zien hoe echte misdaad niet leuk is als je in het verhaal zit. En met een ongegeneerd open dialoog (“Het geld is geweldig!”), Rift de serie als een maffe mediasatire, genietend van wat er zou kunnen gebeuren als zo’n podcast populair wordt en beschikbaar wordt op Spotify. Iedereen in Amerika hoort het graag Serieel, en iedereen heeft een mening. Beroemdheden tweeten erover, en dus heeft het vloeiende morele geweten van de Amerikaanse popcultuur zijn zegje. Cue de Alba-lijn.
Zodra die wijziging is aangebracht, stelt “Gebaseerd op een waargebeurd verhaal” ons in staat om Ava en Nathan vanuit een andere, meer uitdagende hoek te bekijken. Ze zijn niet langer onze misleide gekke helden in een aanvankelijk schattig uitgangspunt, maar een stel dat wanhopig op zoek is naar controle (en Cuoco en Messina hebben een geweldige chemie die dat laat zien). Terwijl ze bezwijken voor de verleidingen die deze podcast in het echte leven tot een megahit zouden maken, creëren Ava en Nathan een fenomeen dat ook hun valkuil wordt, waarbij producer/ster Matt steeds meer de controle overneemt. Eerst zijn uw aantekeningen over hoe het programma moet worden bewerkt en zelfs de muzikale aanwijzingen. Het komt ook met de naam van de podcast. Maar dan wordt het nog veel erger. Uiteindelijk zijn Ava en Nathan medeplichtig aan hun nieuwe misdaden, hun dans met de duivel verandert in een marathon. Het is jammer dat de serie zo lang heeft geduurd om op dit punt te komen.
“Gebaseerd op een waargebeurd verhaal” is ook een soort huwelijksverhaal, waarin Ava en Nathan tien jaar getrouwd zijn en op het punt staan een kind te krijgen, maar door werkstress van elkaar gescheiden zijn (zij is een makelaar, hij is een voormalig stertennisser die nog steeds vasthoudt aan de dag dat hij Federer versloeg). De serie beperkt zich ook tot glimpen van dit idee, en heeft de nare gewoonte om af te gaan op fantasie-raaklijnen – scènes waarin ze dagdromen over seks met iemand anders, alleen om eraan herinnerd te worden dat het alleen in hun hoofd zit. “Gebaseerd op een waargebeurd verhaal” gebruikt deze truc om constant de tijd te doden, een goedkope manier voor de show om meer knoppen in te drukken.