“Talk to Me” onderzoekt dit idee van de toeschouwer in het tijdperk van sociale media, van personages die zich indirect betrokken voelen bij de gebeurtenissen die zich voor hen ontvouwen – en beschermd tegen de gevolgen – omdat ze filmen met camera’s van mobiele telefoons. Zelfs het voertuig van bezetenheid, waarbij personages demonen toestaan hun lichaam te bezetten, stelt hen in staat hun acties plaatsvervangend te ervaren zonder verantwoordelijk te worden gehouden. Wat wil je zeggen over sociale media en de psychologie van een generatie die ermee is opgegroeid?
Michael Philippepou: Het is de wereld waarin we zijn opgegroeid. Als we een film wilden maken die actueel was en zich afspeelde in een wereld die we begrepen, dan moest dit de film zijn. Er zijn positieve en negatieve kanten aan sociale media, in dat verlangen naar aandacht dat we allemaal hebben. Je ziet ook dat kinderen sociale media gebruiken als een mechanisme om de verbinding te verbreken. Als er vreselijke dingen gebeuren, pak je je mobiele telefoon en begin je met opnemen, als een manier om jezelf te distantiëren van wat er voor je gebeurt.
Danny Filippo: We hebben ook de opkomst en ondergang gezien van al deze gevaarlijke trends, die waar mensen hun leven voor verliezen. En we hebben gezien dat het aantal depressies onder jongeren stijgt vanwege sociale media, en mensen zijn erg onzeker over hun lichaamsbeeld. Het is grappig als je influencers beelden van achter de schermen ziet posten. Plots verdwijnt hun glimlach en zijn het normale mensen. Dat vind ik fascinerend.
Michael Philippepou: Sociale media zijn gek omdat wat iedereen probeert te bereiken onmogelijk is. Het is een beeld waarvan ik denk dat iedereen weet dat het niet echt is, maar we jagen het nog steeds na. Niemands leven is als een Instagram-verhaal, maar we zijn op zoek naar bevestiging. En ook jonge mensen mogen tegenwoordig geen fouten meer maken. Als je vroeger iets gênants deed of iets verkeerds zei, werd erover gepraat en vervolgens vergeten, terwijl het nu kan worden vereeuwigd en gecreëerd om je later te straffen. Wat een vreemde tijd voor jonge mensen om op te groeien, want je hebt nog niet eens goed van kwaad geleerd.
Je zou ook kunnen zeggen dat al deze personages tot op zekere hoogte filmmakers zijn, die hun ervaringen uit de eerste hand omzetten in entertainment voor anderen.
Danny Filippo: Hier zijn zoveel positieve en negatieve kanten aan. Mensen halen hun neus op voor YouTubers, maar de hele volgende generatie zal op een gegeven moment content hebben gemaakt en geüpload naar YouTube of TikTok. Het is gewoon een deel van onze cultuur.
Michael Philippepou: En het is gek dat mensen nog steeds excuses bedenken om niet als filmmaker te beginnen, toch? Iedereen heeft een 4K-camera op zak. Veel mensen beginnen nooit, maar je moet gewoon beginnen met het maken van inhoud en beter worden met alles wat je doet. Op YouTube is de concurrentie nu groter, omdat iedereen kan beginnen. Alles is zo gemakkelijk.